The Lion's Eye book-2 (Maxine&Lucas)-(Completed)

chapter 8

Lucas's POV

Pantay na ang paghinga ni Maxine ng bumangon ako, kinuha ko ang damit ko at isinuot agad yun. Sleeping with her is a beautiful and wonderful blast. Parang nagsabog ang maraming bituin sa langit when I finally made her mine.

Inayos ko ang kumot niya at naglakad palabas ng kwarto at pumunta sa gitna ng basement. Nakita ko si Diego na nakatayo sa harap ng palantir at parang may importante siyang tinitignan. Seryoso kase siya at na sa palantir ang konsentrasyon niya at hindi man lang nag abalang lumingon sa akin.

Umupo ako sa batong silya at hinintay na matapos siya sa tinitignan niya. Habang pinagmamasdan ko si Diego ay Hindi mawala wala sa isip ko ang nangyari sa amin ni Maxine. She is so goddamn beautiful.! Kahit yata dumating ang araw na wala na siya sa akin ay hindi na ako magmamahal ng kahit na sino. She already occupied my heart. And vampires loves only one. Our love is for eternal, at hindi yun basta basta nawawala.

"The laughter of humans will soon fade and The evil will soon takes place. The broken syllable will soon begin. I can see shadows of race that I can't named. A race full of greedy. They want power." Sa wakas ay narinig ko ang tinig ni Diego. Ibig sabihin nun kase ay nakita niya ang parating na delubyo.

"What race? The race of leopards and werewolves are already here? You think one of the race is the evil you are talking about?" I ask vividly

Diego frowned!!

"Why can't you see the race you are talking about. Generally speaking we can't trust the two of them, don't we?" I said in frustration

Diego made a deep breath.

"I don't know! Alam mong limitado na ang lahat ng pangitain ko.. If Moira is here, maybe she can explain everything" Diego said bitterly.

"Maxine can't help either. Kahit gusto kong magtanong kung may nararamdaman siyang kakaiba hindi ko magawa, by the looks of it kailangan nating mag ingat sa dalawang lahi. They can stab us when we are not looking." Napailing ako "Apoy lang din ang kayang palabasin ni maxine. She can't even control it."

Umupo si Diego at matamang tumingin sa palantir. Mababakas ang kalituhan sa mukha nito kung bakit kase limitado na ang pangitain niya. He clenched his teeth.

Kung ako din siguro si Diego ay makakaramdam ako ng inis. Kung kailan napaka komplikado ang lahat ng bagay ay saka naman Hindi niya makita ang lahat. Walang nakaka pag paliwanag kung bakit biglang naging limitado ang kakayahan niya, pero sa hula ko ay ganun ang nararamdaman niya, ay dahil kay Moira, I can feel that he misses her a lot.

"Moira will soon wake up." Sabi ko para palakasin ang loob niya.

"When? Kung sira na ang mundong to? Kung wala na ako sa mundong ibabaw?" Mariing naglapat ang labi niya to control his emotions

"Bumalik ka sa Havilland Diego. Check on her, maybe may makikita o maiisip ka nang paraan para gisingin siya." Seryosong wika ko

"Sinubukan ko na lahat but I failed. I don't want feel that pain again" halata ang kawalan ng pag asa sa boses nito.

"Maybe blood of human can help?" Patanong na bigkas ko, nakuha ko ang atensyon niya dahil sa sinabi ko "iba ang Amoy at lakas ng isang bampira kung dugo ng tao ang kinakain mo. Why don't we try to feed her human blood?"

"Hindi naman siguro masama kung subukan natin" nakangiti nang wika ni Diego. Tumayo ito at may pasasalamat na tumingin sa akin. "Salamat." He sincerely said.

"No problem man" kibit balikat na sambit ko

"Kung magigising si Moira, babalik kami bukas..." naglakad na ito paalis sa gitna ng basement "ng maaga" dugtong nito.

Nakahinga ako ng maluwag ng makita ko na ang munting ngiti sa labi ni Diego.

Tumayo ako para maghanap ng babasahin ko. Nag salubong ang kilay ko nang makita ang isang romance pocketbook sa shelves na nakahalo sa mga libro.

"Anong ginagawa ng ganitong libro dito" bulong ko. Nang tignan ko ang nakasulat sa front page ay. Nangingiting napailing ako. "Maxine"

Hindi pa rin nawawala ang mga bagay na nakasanayan niya bilang tao. Pero kahit ganun ay Hindi man lang nabawasan ang pagmamahal ko sa kanya.

Ibinalik ko ang pocketbook sa shelves at naghanap ng ibang libro. Nang makakita ako ng libro na akma sa panlasa ko ay bumalik ako sa upuan ko kanina para magbasa.

Hinaplos ko muna ang cover ng libro bago binuklat yun. Ang mga librong nandito ay binili ko pa noong nasa ibang bansa ako at palipat lipat ng tirahan. Ilang saglit lang ay nasa libro na ang buong atensyon ko. Hihintayin ko nanamang mag umaga.

............