KAÇIŞ!

KAÇIŞ-"5.Bölüm"

Multimedya= Yaren Demir

*BU BÖLÜM DÜZENLENMİŞTİR*

*-*-*-*-*-*-*

Annemlerin uyuduğunu anladığımda sırt çantamı alarak odamdan çıktım. Yavaş adımlarla aşağı indim. Tam dış kapıyı açacaktım ki duyduğum adam sesleriyle elimi kapının kulpundan çektim ve dinlemeye başladım.

" Poyraz abi ayrılmayın dedi. Hakan'ı gönder."

" Bu işi yapsa yapsa Kadir yapar. Onu mu göndersek?"

" Olum kafayı mı yedin? Kızın odasının altına duruyor o. Hakan misafir odasının altında duruyor. O gider."

"Tamam arıyorum."
Duyduklarımla şok olmuştum. Bu adam psikopattı! Resmen evimin her yerine adam yerleştirmişti. Gerçi bende olsam bende yapardım. Böyle bir olayda ondan kaçmam daha büyük olasılıktı.
Adamlar ne demişti? Misafir odasının penceresinin orda duran adam bir yere gidecekti. Onun gitmesini bekleyip kaçabilirdim. Sessiz olmaya çalışarak tekrar yukarı çıktım. Misafir odasına girdiğimde hızla pencereye yöneldim. Hakan denen adam telefonla konuşuyordu. Galiba gidecekti birazdan. Adam hızla pencerenin altından uzaklaşırken ben de pencereyi açmıştım. Kısa bir süre etrafa bakıp bekledikten sonra hızla camdan atladım. Neyse ki çok yüksek değildi. Ana caddeye çıkarsam kesinlikle belli olurdum. Ara sokaklara girip girip çıkıyordum. Ne kadar tırssamda yapacak bir şey yoktu. Aklıma gelen şeyle telefonumun sim kartını kırarak atmıştım. Kırmadan önce sadece Yarenin telefonunu not defterime yazmıştım. Kızları arayarak onları tehlikeye atamazdım. Sonunda ana yola çıktığımda evden 200 metre uzaklıktaydım. Yürümeye devam ederken geçen bir taksi var mı diye bakıyordum. Ve sonunda bir taksi bulabilmiştim.

&&&&&

Biletimi kestirdikten sonra otobüsümü bularak yerime yerleştim.

Bu sefer beni bulamayacaksın Poyraz Koraltan.

İzmirde bildiğim tek yer Yaren'in eviydi. Çat kapı gelecektim ama o sorun etmezdi. Zaten bildiğime göre bir sevgilisi de yoktu. Izmir'e iner inmez yeni bir sim kartı almam lazımdı. Bunu kendime hatırlattıktan sonra uykuya daldım.

&&&&

Kapıyı çalarken üstümdeki tedirginlik beni çok ele veriyordu. En sonunda Yaren kapıyı açtığında

"Selaaaam."
Dedim sesimi iyi çıkarmaya çalışarak.

" Vera? İnanamıyorum ya! Senin ne işin var burda?"

" Misafir kabul etmiyorsan gideyim ben?"
Dedim sorarcasına.

" Ya tabii ki kabul ediyorum! Gel buraya."
Sımsıkı sarıldığında eski günleri özlediğimi hissetmiştim. Çocukluk arkadaşımdı. Hatta ilk arkadaşımdı. Bizim kızlarla ben ilkokulda tanımıştım. Ama Yarenle aynı sokakta büyümüştük.

" Seni hangi rüzgar attı buraya hayırsız?"
Kızgınca sorduğu soruya iç çekerek cevap verdim.

" Sonra anlatsam?"

" İyi tamam git banyo falan yukarda ben sana temiz kıyafet getiririm."

"Aslında ben de de var bir kaç şey ama rahat bir şeyler varsa çok iyi olur."

" Sen az getirmişsin baksana çantaya. Benden giyin şimdilik."

"Çok sağol canım."
Çantamı kanepeye atmadan iç çamaşır takımı aldım ve üst kata çıktım. Banyoyu bulduğumda kıyafetlerimi çıkararak jakuziye girdim. Hayatımda galiba ilk defa jakuzide banyo yapacaktım. Fakirliğin gözü kör olsun. Su kasılmış bedenimi yumuşatırken yaşadıklarımı düşündüm. Son 3 4 gündür yaşadıklarımın haddi hesabı yoktu. Bir adamdan kaçmak uğruna hayatım ne hale gelmişti. Ailemden,arkadaşlarımdan, yaşadığım şehirden ve okulumdan sırf o adam yüzünden ayrılmıştım. Ona olan nefretim günden güne artıyordu. Ne vardı da peşimi bırakmamıştı? Gerçi daha dün akşam bir mal gibi o şerefsize satılmıştım.
Yarenin bıraktığı havluyla kurulandıktan sonra kendi çantamdan aldığım siyah iç çamaşır takımını giydim. Yarenin tişörtü ve şortunu da giydikten sonra saçımı taradım. Kurutmaya gerek duymadan banyodan çıktım.