Karşımda ki adama duyduğum öfke hiçbir şeye benzemezdi. Ondan kaçtıkça sanki kucağına geri düşüyordum. Nefret ettiğim gözlerine tekrar çıkardım bakışlarımı.
" Benden ne istiyorsun? Artık yeter! "
Boğazımı yırtarcasına bağırdım. Artık ne ondan ne de...
'Yürüdüğün yollar hep aynı yere çıkmışsa yeni bir yol bulmak için bazen gitmek gerekir.' -Aret Vartanyan
*-*-*-*-*-*-*
▪Vera▪
Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Başımda ki ağrı tekrar kapatmamı emrederken nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum. En son Poyraz beni kurtarmıştı. Hani beni aramayı bırakmıştı? Bu demek oluyor ki Yaren'in bir yalanını daha yedim. Aslında tam yalan söylemiş sayılmazdı. Koskoca Poyraz Koraltan, beni nasıl bu kadar geç bir sürede bulmuştu? İstese 2 güne bulabilecek adamdı o. Onu affedecek miydim? Bundan önceki yaptıklarını hala sineye çekmediğime göre bunu da kenara atmayacaktım. Onu hayatım boyunca affetmeyecektim.
Sırtımı yatağın kenarına yaslayarak kendimi yukarı çektim. Yavaş yavaş doğruluğumda kolumdaki serumu fark edince fazla zorlamadan oturur pozisyona geldim. Gözlerim çevreyi tararken buranın klasik bir hastahane odası olduğunu gördüm. Poyraz gerçekten hastahaneye getirmişti beni. Sırf tekrar kaçarım diye eve götürür sanmıştım. Ama böylesi daha iyiydi. Hastahanede bana yaklaşamazdı. Kapının kulpunun hareket etmesiyle hızla kalktığım yatağa geri yattım. Gözlerimi kapatırken uyku haline geçiş yapmak için çok uğraştım ama olmadı. Ayakkabı sesi yaklaşırken gelen kişinin Poyraz olmaması için dua ettim. Bana yaklaşsın,dokunsun istemiyordum. Aklıma gelen şeyle donakaldım. Depoda ilk gördüğüm zaman ona koşma hissi...Sarıldıktan sonra ki rahatlama... Bunlar anlık şeylerdi değil mi? Bir daha olmayacak türden. Hem zaten kurtardı diye sevindim ben. Yoksa niye sarılayım elin psikopatına? Gerçi elin sayılmazdı. Kağıt üstünde de olsa eşimdi. Ama bu ayrıntı şuan önemli değildi.
Yüzüme yaklaşan nefesle, nefes alış verişim hızlandı.Kim bana yaklaşıyordu? Burnuma dolan kokuyla ciğerim yandı. Poyraz'ın kokusunu değiştirsek olmuyor muydu? Hayır adamdan ne kadar nefret edersem edeyim, şu kokuya hasta oluyordum. Böyle güzel bir kokunun ardında bu adam olmamalıydı. Poyraz'ın dudaklarıyla irkildim. Tenime değen şey tüm vücudumda dalga etkisi yaratırken sırtımın ısındığını hissettim. Kendimi kasmam gereken yerde bir anda rahatlama gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2-3 saniye sonra alnımdan ayrılan dudaklarla hissettiğim o rahatlık uçup gitmişti. Neden böyle olmuştu? Onun öpüşünden rahatsız olmam gerekmez miydi? Kendimi kasmam gerekirdi. Ben tam aksi rahatlamıştım. Çok yanlış yapıyordum,çok!
Poyraz geri çekildiğinde uyuyormuş gibi yapmaya devam ettim.
"Uyumadığını biliyorum." Ne?! Ama nasıl ya? Sessiz kaldım ve gözlerimi açtım. Dik dik Poyraz'a bakarken hızla yerimde doğruldum. Başım hızlı hareket etmemden dolayı dönerken Poyraz'ın kolumu tutmasıyla kendime geldim.
" Çek elini. Dokunma bana!" Yaşadıklarımda az da olsa Poyraz'ın da suçu vardı. Kutay'ın yaptıkları aklıma gelince gözlerim doldu. O anları asla unutmayacaktım.
