KAÇIŞ!

KAÇIŞ-"21.Bölüm"

Multimedya= Pera "Öyle Çok "

"Gitmeden önce düşün; çünkü döndüğünde bulduğunla giderken bıraktığın asla aynı olmayacak."
-Louis Aragon

*-*-*-*-*-*

▪Vera▪

Bazı anlar vardır ki, ne hissedeceğinizi bilemezsiniz. Kafanız tamamiyle karışıktır. Ya da o an anlık durmuşsunuzdur. Öylece kalırsınız. Hani ne yapacağınıza karar vereceğiniz an ya diliniz devreye girer ve saçmalamaya başlarsınız, ya da tamamiyle susarsınız. Ben genelde o dili devreye girip saçmalayanlardanım. Ya da öyle olduğumu düşünüyordum.

" K-kutay?"
Daha geçen gün Poyraz'a açıklayamadığım çocuk, hatta sırf bu yüzden kavga ettiğimiz çocuk şuan burada mıydı? Yıllardır görmemiştim ve gözüme çok farklı gelmişti. Bir şey hissetmeyeceğimi zaten biliyordum. Ama kalbim'in ritmi neden değişmişti? Kutay'a karşı olmadığını biliyordum. Neydi korkum? Ya da neye bu kadar heyecanlanmıştım?
'Az önce yaşananlar'a...'

" Kutay mı? "
Poyraz'ın ses tonu beni korkutmaya yetmişti. Kutay'ı biliyordu. Onu az da olsa tanıyordu. Olay çıkmaması için dua etmeliydim.

"Vera senin burda ne işin var?"
Kutay'ın sesi kulaklarımda uğulduyordu.

" Ben...Şey-"
Poyraz hırsla ayağa kalktı. Elimden tutarak beni de kaldırdığında birleşmiş ellerimize baktım. Gözlerimi yavaşca kapattım. Sinirimi bozmuştu bu yakınlık.

"Hayırdır? "
Düz bir ses tonu ile söylendiğinde aşırı normal duran bu kelime,Poyraz söylediğinde ben de korku oluşturuyordu. Ama anlaşılan o ki, Kutay'ı etkilememişti.

" Bu kim Vera?"
Tek kaşını kaldırarak Poyraz'a baktı.

" Ş-şey...Poyraz işte."
Ne dedim ben? Poyraz işte. Kutay sanki Poyraz'ı tanıyordu da böyle bir laf etmiştim! Ama ne yapabilirim ki? Az önce tüm beyin hücrelerim beni yarı yolda bırakıp gitmişlerdi.

" Eşiyim. Hayırdır bir sıkıntı mı var?"
Poyraz birazdan ağzından ateş püskürtecekti. Bir insana bu kadar sinir fazla değil miydi?

" Eşin mi? Evlendiğini duymamıştım."

" Ben aslın-"
Konuşmama izin vermiyorlar ne kadar güzel!

" İyi öğrenmiş oldun. Şimdi s*kt*r git!"

" Vera'ya dua et. Yoksa bu lafları edemezdin."
Poyraz gür bir kahkaha attığında Kutay'ın bu cesareti takdire şayandı. Hayır ne olsun istiyordu ki? Adam sinirli zaten,illa kavga mı çıkacak?
Poyraz elimi bıraktığında anlık oluşan boşluk hissiyle değişik hissetim. Neden böyle olmuştu ki?

Kutay'ın yakalarından tutmasıyla gözlerimi sonuna kadar açtım. Bu adam neden iki saniye sakin duramıyordu?

" Ulan piç! Sen kimsin benim karım'ın ismini ağzına alıyorsun?!"
Kutay'a sağlam bir yumruk attığında çığlık attım. Bu adam bugün kavgaya doyamıyordu.

" Poyraz dur! Bir şey demedi!"
Poyraz'ın koluna yapıştığım da hırsla bana döndü. Gözlerimiz birleştiğinde Kutay'ın yakasını bırakır gibi olmuştu.
Bana döndüğü o iki saniye ona pahalıya mâl olmuştu. Kutay, Poyraz'ın elmacık kemiğine yumruk atmıştı. Poyraz geriye giderken kolunu tutan elim onunla beraber savrulmuştu.

" Durun! Yeter!"
Kutay ağzındaki kanı silerken Poyraz kendini toplayarak Kutay'a kafa attı. Kutay aldığı darbe ile yere düşerken Poyraz'ı tutmaya çalışıyordum. Daha fazlasını bünyem kaldırmazdı.

" Yeter.Lütfen..."
Poyraz'a resmen sarılıyordum. Durdurayım derken yine nerelere gelmiştik. Kokusu içime işlerken istemeden derin bir nefes aldım.
Kulağıma doğru yükselip fısıldadım.