KAÇIŞ!

KAÇIŞ-"26.Bölüm"

Multimedya= Billie Eilish 'Six Feet Under'

Sonunda bölüm sizlerle... 🖤

*-*-*-*-*

Kapıya doğru yavaş adımlarla ilerdiğimde korkum artmaya başlamıştı. Kapının deliğine kafamı uzattım. Gördüğüm simanın tanıdık olmasını istedim. Tanıdık biri olsa belki rahatlardım. Ama değildi. Kapı deliğinden gördüğüm sima hiç tanıdık değildi...Ve kapı daha sert çalınmaya başladı.

Ne yapacağımı bilemez halde kapıya bakıyordum. Açmamaya kararlıydım, çünkü başıma ne gelebilir tahmin edemiyordum.
Kapıdan gelen sese kulak kesildim.

"Lütfen yardım edin! Yaralıyım. Peşimde adamlar var. "

Yaralı mı? Peşinde adamlar mı var? Neden her olay beni bulurdu ki?

Yavaşça kapı deliğine tekrar baktım. Omzunu tutan adamı görünce elimdeki tavayı arkama saklayarak kapının kulbunu tuttum. Ne olur ne olmazdı sonuçta.

Kapıyı yavaşca açtım. Karşımdaki adam korkulu gözlerle bana bakıyordu.

"Lütfen yardım edin! "

Kapıyı hafif aralayarak içeri girmesini belirttim. Gülümseyerek içeri girdi.

"Teşekkür ederim. "
İfadesiz suratımla koltuğa oturmasını işaret ettim ve kapıyı kapattım. Kumral saçları alnına dağılmıştı. Fazlaca korkmuş olmalı ki terden birbirine yapışmıştı. Mavi gözlerinde apaçık bir korku vardı.

Ona doğru ilerlerken arkamda varlığını koruyan tava bana hala güven veriyordu. Elimdeki tavayı yavaşca büyük masaya bıraktım. Adamın gözleri ona kayarken kaşlarını çattı.
Umursamadan tam karşısına geçtim.

"Kimsiniz? Gecenin bu saatinde burada ne işiniz var? "

"Her şeyi anlatacağım ama ondan önce, ilk yardım çantanız var mı? Yaramı temizlemem gerekiyor,daha kötüye gitmeden... "

"Olması lazım. Bekleyin. "

Duş alırken gördüğüm ilk yardım kutusunu almak üzere yukarı çıktım. Hızla banyoya girerken içinden bildiğim tüm duaları okudum. Aşağıdaki adam her ne kadar yaralı olsa da bana zarar verip vermeyeceği kesin değildi.

İlk yardım çantasını sağ elime alarak hızlı adımlarla aşağı indim. Ben yaralı adamı koltukta oturur pozisyonda beklerken; o gömleğini çıkarmış ayakta bekliyordu. Hızla arkamı dönerek elimdeki kutuyu uzattım.

" Sıcak su ve bez de alabilir miyim? Tabii size zahmet olmazsa. "

Adamın mahcup çıkan sesinden midir bilmiyorum hızlı adımlarla mutfağa girdim. Küçük leğene sıcak su doldururken mutfak bezlerinden temiz olanı alıp salona döndüm.

"Çok teşekkür ederim. "

Arkamı dönmüş yarasını temizlemeyi bitirmesini bekliyordum. Aslında benim temizlemem gerekiyor olabilirdi. Ama tanımadığım bir adamı evime almam bile yeterdi. Yarasını kendi hallediyordu zaten.
Yaklaşık 15 dakika sonra adamın sesiyle arkamı döndüm.

"Sargıyı yapamıyorum. Yardım eder misiniz? "

Adam çok kibar konuşmasa asla dediklerini yapmazdım. Kafamı sallayarak yanına ilerledim. Sargı bezini alarak sol kolundaki yarayı sardım. Gömleğini tekrar eline alıp, üstüne geçirdi. Dik dik adama bakarken derin bir nefes aldı.

"Anlatacağım şey uzun. Bu yüzden otursanız daha iyi. "

Haklıydı. Ben niye ayakta dikiliyorum ki? Kayın validesinin evine gelen yeni gelin gibi. Ev benim sayılırdı. O misafirdi. Oturacak olan bendim. Neyse yine başladım saçmalamaya.
Adamın karşısındaki tekli koltuğa attım kendimi.