KAÇIŞ!

KAÇIŞ-"23.Bölüm"

Multimedya= Christina Perri 'Human'

'UmutsuzIuk en yakıcı zevktir, özeIIikIe de içinde buIunduğun durumun çaresizIiğini açıkça kavramışsan....'

*-*-*-*-*-*-*

▪Vera▪

Boynumun ağrısı ile gözlerimi açtım. Neredeydim ben? Gözlerimle etrafımı taradım. Büyük bir depodaydım. Ellerim kollarım bağlanmış yerde oturuyordum. Neydi benim bu depolardan çektiğim? Hayır tam kaçacağım gün, kaçırılmış olmam kadar büyük bir ironi olamazdı. Kıvanç gelmiş miydi? Beni bulamayınca ne yapmıştı? Bir daha asla bana yardım etmeyecekti. Gelmek istemediğimi düşünümüş olmalıydı. Ama benim başıma neler gelmişti! Kim, neden kaçırmıştı ki beni?
Deponun kapısı büyük bir gürültü ile açıldı. Geniş omuzlu, siyah takım elbiseli bir adam; arkasında 3 adamla yanıma doğru geliyordu. Tam önümde durduğunda gözlerimi sonuna kadar açtım. Bu otelde bana yol soran adamdı.
Demek ki önü kesilecek olan kişi benmişim....

" Uyuyan güzelimiz uyanmış demek."

" Kimsin sen? Ne istiyorsun benden?!"
Yerde oturduğum için kafamı yukarı kaldırmam gerekiyordu. Bu da boynumun ağrısını arttırıyordu. Anlamış gibi bir dizini kırarak tam karşıma oturdu.

" Tam olarak senden değil. Eşinden..."

" Ne eş-"
Poyraz? Bu adamdan kurtulamayacak mıydım? Hayır ne kendisi ne düşmanı bırakıyordu peşimi....

" Hala benim bir alakamın olduğunu düşünmüyorum."

" O zaman seni aydınlatayım. Alınacak bir hesabım vardı. Ben de onun kalbini söküp alırsam; toptan bu işi çözmüş olurum diye düşündüm."

" Kalpmiş!Peh."
Dediklerimle iğrenç kahkahası boş depoda yankılandı.

Poyraz da kalp mi var?

" Gerçek bir karı koca olmadığınızı biliyorum."

" Öyle bir şey yok! Biz gerçekten evliyiz."
Bunu yakınlarımız bile bilmiyorken, nasıl öğrenmişti?

" Senin icabına bakacak olan asıl kişiler, bana bir şeyler söylemiş olabilir. Neyse bunlarla vakit kaybetmeyelim. Sevgili eşini 1 haftadır aramıyoruz ama o bizim tüm mekânlarımızı basmış bile..."
Sesindeki tını hiç hoşuma gitmemişti. Ayrıca o ne demişti? Ne yani Poyraz beni mi arıyor? Ama bu nasıl olur? Ayrıca ben kaç gündür uyuyordum?

" Sizin elinizde olduğumu nerden biliyor? Ve ben bu kadar gün nasıl uyudum?"

" Kaçırdığımız ilk gün söyledim merak etme."
Gülerek yanıtlamıştı sorumu. Ve devam etti.

" Uyuma olayına gelirsek de, ilaçlar sağolsun."

" Kaçırdığına inanmaz! "
Çünkü kaçtığımın kanıtı olarak ona mektup yazmıştım.

" Neden?"
Kaşlarını çatmış,bana bakıyordu. Bu mektubu söylemeli miydim? Aslında bakarsanız,söyleyeceğim son insan bile değildi.

" Bilmiyorum. İnanmaz İşte!"
Poyraz'ın beni kurtarması için mi uğraşıyordum? Gerçi bu adamın elinde kalmaktansa,Poyraz'ın beni kurtarmasını tercih ederdim.

Yüzüme ters ters baktıktan sonra ayağa kalktı.

" Gönderin şu ikisini. İcabına baksınlar. Ama bana da bırakmayı unutmasınlar."
Pis pis sırıtarak depodan çıktı. Ne diyordu bu adam? Kim gelecekti daha yanıma?

Adamlar, beni kaçıran kişinin arkasından çıkarken Poyraz'ı düşünüyordum. Böyle bir şey olacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Ona yazdığım mektup, işleri karıştıracak gibi duruyordu. Ben kaçtım demiştim ama kaçırılmıştım. Ya Poyraz bu adamla kaçtığımı sanıp ona oyun oynadığınızı düşünürse? O zaman ne yapacaktım? Ama öyle düşünemezdi değil mi? Hem bu adamla daha önce hiç konuşmamıştım ki! Tanıma imkanım bile yoktu.