The Bitter, The Better (Salvador Series #1)

Chapter 12: Inlove with the Queen

Zander's POV

"Kailan pa?" tanong ko sa kaniya. Andito kami ngayon sa pinakaroom ng building kung nasaan ang mga gowns at suits panglalaki na di dinidisplay nakalagay. Karamihan gawa ng Mom niya pero yung iba siya yung nagdesign.

Nang sabihin kanina ni Harold na manliligaw na siya ni Kaitlin. Parang may iba akong naramdaman na di ko maexplain. Pero may isang part na nagsasabi sa akin na naiinis ako. Pero di ko maintindihan kung bakit. Wala naman akong karapatan mainis kasi bestfriend lang naman ako ni Kaitlin.

Tinignan ko siya, nakapout siya at parang nag-iisip kung ano ang sasabihin. "Kelan pa Kaitlin?" tanong ko ulit.

"Ka-kanina lang. Na-nagsurprise s-siya sa labas ng gymnasium ta-tapos ayun na yun. Ti-tinanong niya ako k-kung pwede daw siya manligaw. Sa-sabi ko... Yes." nauutal niyang sabi.

"Bakit ka nauutal?" tanong ko sa kaniya. Tumingin naman siya sa akin at nagpout pa rin. Halikan kita diyan eh. Ayst ano ba tong pumapasok sa isip ko.

"Sino ba naman di mauutal kung yang tingin mo parang papatay ng tao." sabi niya at nagpamewang. Then she sighed.

"Ganun ba talaga yung tingin ko?" tanong ko.

"Duhh, yung kunot ng noo mo malala pa sa tigreng lalamon ng tao, yung mata mo na seryoso pero parang mata ng bampira na pula na nagpipigil na kumagat at tumikim ng dugo ng tao. Yung pagkagat mo sa labi mo na parang pinipigilan mong ibuka kasi baka di ka makapigil at mangagat ka bigla ng kung sino. Tapos- tapos yung kamay mo na parang sobrang sasabog sa sobrang pula at handang manuntok. Aber? How could I calm with that?" mahaba at tuloy tuloy niyang sabi.

Nagulat naman ako sa sinabi niya. Parang di ko naman naramdaman na gumanon ako. Tinignan ko yung kamao ko at tama siya sobrang nakakuyom na yun. Why am I like this? I- I can't even control it.

Nang nakakalma na ako. Nagsalita na ako. "I'm sorry okay. Nagulat lang ako. Don't worry di naman ako galit eh. Medyo inis lang sa di ko alam na dahilan."

"Ano? Inis ka sa di mo alam na dahilan? Luh?" confused niyang tanong.

Nginitian ko nalang siya at matapos nun, balik to normal na kami. May pinasukan pa kami na room. Puro suit ang andito.

"Eto yung room kung nasaan ang mga designs ko na pang male. Actually lahat naman nang mga 'to pwede sa ball but.. there's really a suit that is so special to me kasi ito yung naging dahilan why dinayo tung branch dito sa Philippines. One of the reason of our success." sabi niya at may binuksang cabinet.

Tinignan ko yun, tama siya, special nga ito dahil sa ganda ng texture, at basta.. kahit san mo tignan yung anggulo.. it's perfect. Ang mga ibang suit parang pare-pareho lang pero ito, sa isang tingin mo, masasabi mong iba.

"Teka.. kung dinayo to at special baka mamaya may kapareho ako sa Ball niyan." -ako.

Nginitian niya naman ako. "Nothing to worry about. This one is the original one, yung nilabas ko na design noon ay same dito ang design pero kapag pinagdikit mo to at kinompare mo siya sa iba, magugulat ka kasi iba pala.

May isang part ng suit na to ang kakaiba. Here. Wala ng ganito sa ibang suit."

A crown of a king. Yun yung sign na wala sa ibang suit na sinasabi ni Kaitlin. Maliit lang yun pero special dahil made of real gold talaga. Andun lang yun sa ilalim ng sleeve kaya di makikita. Special nga at mahal. Si Kaitlin pa ang gumawa.

"You'll be the first one to wear it. Even my dad didn't try it. Kaya mas magiging special pa to. Kaya dapat isuot mo to ah?" sabi niya sabay hampas saakin.

I can't help smiling. I'll be the first one to try the one of the special things that's important to her.

"Siyempre isusuot ko to. Magkano ba to?" tanong ko.