Leave it (Nederlands/Dutch)

Gwen

Geschrokken maaide mijn armen terwijl ik door de lucht vloog. Ik schreeuwde. Ik kwam met een klap terecht. De jongen stopte geschokt. 'O god! Gaat het?'
Ik bleef versuft liggen.
'Meisje! Meisje praat tegen me!' De jongen knielde naast me neer. 'Het spijt me zo, ik was zo in gedachte verzonken. Ik zag je niet. Blijf alsjeblieft bij.'
Ik hoestte en veegde de tranen uit mijn ogen. Mijn pols deed pijn en mijn wangen waren open geschaafd. 'Au.'
'O gelukkig. Alles oké?'
Ik keek hem sarcastisch aan. 'Ja hoor. Alles gaat prima!' Snauwde ik.
De jongen stak zijn armen in de lucht. 'Het was mijn fout! Ik weet het!'
'Sorry. Ik was gemeen.' Ik zuchtte en veegde een pluk mijn uit mijn gezicht.
'Het spijt me.' De jongen hielp me overeind. 'Heb je pijn?'
'Mijn pols doet zeer.' Ik beet losjes op mijn lip. 'Maar het gaat.'
De jongen pakte mijn fiets op. 'Ik voel me echt heel schuldig.' Hij gaf me het stuur en stak zijn hand uit. 'Ik ben Bobby.'
Aarzelend stak ik mijn goede hand uit. 'Gwen.'
Bobby kneep even opgewonden in mijn hand en glimlachte voorzichtig. 'Het ongeluk was mijn schuld. Hoe kan ik het goedmaken?'
Ik wist even niet wat ik moest zeggen.
'Heb je tijd om een drankje te doen? Ik trakteer.'
Ik durfde niet te weigeren. En daarom zit ik nu hier. In het café met een cola-light in mijn ene hand terwijl de andere opgezwollen op mijn schoot pijn ligt te doen.
'Dus je naam is Gwen?'
'Gwendoline.' Zeg ik. 'Maar ik hou persoonlijk niet zoveel van lange voornamen. Ik heb hem maar afgekort.'
Bobby lacht. 'Ik heet eigenlijk Bob. Maar ik hou wel van langere namen. Dus ik heb er Bob van gemaakt. Ik vind Gwendoline trouwens echt een sexy naam.'
Ik bloos.
'Mag ik je Gwendoline noemen?'
'No way!' Grinnik ik. 'Het is Gwen.'
'Oké, oké.'
Na een wat langere ongemakkelijke stilte vraag ik maar wat. 'Waar was je naar op weg voor de aanrijding?'
'Naar huis.' Bobby kijkt niet al te vrolijk als hij het woord "huis" zegt.
'Woon je met je ouders? Heb je broers of zussen?'
'Ik woon bij mijn pleegouders. Mijn pleegvader is alleen altijd weg voor zaken. Ik heb een pleegzus Loa.'
'Oh.' Ik pulk aan een velletje van mijn vingers. 'Vindt je het vervelend?'
Bobby haalt z'n schouders op. 'Een beetje.'
Ik weet niks te zeggen.
'Hoe ziet jouw gezin eruit?' Vraagt Bobby nieuwsgierig.
Ik bijt losjes op mijn lip. 'Ik haat mijn familie.'
Bobby kijkt me vreemd aan. 'Hoezo?'
'M'n ouders zijn gescheiden.' Ik haal hulpeloos mijn schouders op. 'En nu woon ik met mijn vader, zijn stomme vriendin en haar zoon in een huis.'
'Wat rot.' Bobby schraapt zijn keel. 'Waar woont je moeder?'
'In Bergambacht.' Zeg ik. 'Maar ze maakt geen deel meer uit van mijn leven.'
Bobby pakt mijn hand. 'Mag ik vragen waarom?' Hij kijkt me ernstig aan.
Even twijfel ik. 'Goed dan.' Zucht ik. 'Het is mijn moeders schuld dat m'n ouders uit elkaar zijn. Ze ging vreemd met haar baas en daarom zijn ze gescheiden.'
'En nu ben je boos?'
Zoals hij het zegt voel ik me een jaloerse kleuter. 'Vindt je het gek?'
Bobby schudt zijn hoofd. 'Nee hoor, ik snap het prima.'
Er valt een stilte. Ik heb geen zin meer om hier met deze Bobby te zitten. Ik moet weer door. Ik heb niet de hele dag. 'Ik moet er maar weer eens vandoor.'
'Nu al?' Pruilt Bobby. 'We zijn hier net.'
Ik sta op en pak mijn jas. 'Ik heb echt een druk schema. Maar bedankt.'
Bobby kijkt teleurgesteld. 'Mag ik dan je nummer? Dan kunnen we later nog eens afspreken.'
Deze jongen weet niet van ophouden! 'Ik heb een vriendje.'
'O. Ik bedoel ook niet als date. Gewoon om die botsing goed te maken.'
'Dat hoeft niet. Het is oké.' Ik doe mijn jas aan en zwaai. 'Het beste Bobby.'
Bobby kijkt me boos aan. 'Laat je mij betalen?'
'He?' Mijn mond valt open.
'Je dacht toch niet dat ik alles zou betalen, of wel?'
Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. 'Je zou trakteren. Dat heb je zelf gezegd.'
Bobby lacht spottend. 'Ga lekker zelf voor je drankje betalen!'
'Maar ik heb geen geld bij!' Mijn stem slaat over. 'Ik ging er vanuit...'
'Dat dacht je dan verkeerd.' Snauwt Bobby.
Ik sla mijn armen over elkaar. 'Ik wilde dit niet eens. Dit was jouw idee.'
'Ik dacht dat we helft, helft zouden doen.' Zegt Bobby.
Het is een paar seconden doodstil. 'Ik heb hier geen trek in. Dag.' Ik draai me om, maar Bobby pakt mijn pols. 'Ober! Dit meisje wil weggaan zonder te betalen!'
Woedend draai ik me om. 'Wat doe je?' Sis ik kwaad.
'Als je me je nummer geeft betaal ik alles.' Bobby kijkt me serieus aan.
'Belachelijk!' Ik ruk mijn pols los. 'Wat een rare manier om me te versieren!'
Bobby zegt niks en staart me alleen maar aan.
Zuchtend pak ik mijn mobiel. 'Het is *******.'
Tevreden legt Bobby een briefje van 10 op tafel. 'Zie je later, schoonheid.'
Met mijn mond nog open van verbazing laat hij me in het café achter. Ik stop mijn telefoon vloekend in mijn tas. Ik had hem een nep nummer moeten geven.