Leave it (Nederlands/Dutch)

Imme

Het lijkt alsof niemand het snapt.
Ik vecht tegen de tranen en bal mijn vuisten.
Niemand snapt me. Niemand snapt hoe het is om alleen te zijn.
Ik probeer geen geluid te maken. Niemand mag het weten.
Iedereen heeft minstens een goede vriendin met wie het klikt. Waarom heb ik dat niet? Waarom moet juist ik alleen achter blijven?
Ik heb zin om te huilen. Zin om te schreeuwen.
Maar ik wil de aandacht niet op mij vestigen. Ik kruip in het hoekje van mijn hoofd waar ik mezelf kan zijn en trek het deurtje dicht. Nu kan niemand bij me komen. Denk ik terwijl ik mezelf heen en weer wieg. Nu ben ik veilig.
Ik hoor een pling geluidje. Verbaasd doe ik mijn ogen open. Ik krijg geen appjes. Niemand volgt me op Instagram. Ik ben een einzelgänger. Niemand houdt van me. Alleen mijn familie. Waarschijnlijk niet eens om mijn persoonlijkheid maar omdat ze het gevoel hebben dat ze moeten. Dat ze het niet kunnen maken om niet van me te houden.
Ik kijk op mijn telefoon.
Nino_Verhoef wil je volgen op Instagram.
Ik ben verbaasd. Maar blij. En teleurgesteld. Ik sla tegen mijn eigen hoofd. Dit is allemaal zo verwarrend. Als ik zelf niet eens weet hoe ik me voel, hoe moet ik dan in hemelsnaam mijn gevoelens aan anderen vertellen?
Ik druk op accepteren. Bijna meteen wil hij Dmen. Ik druk nog een keer op accepteren.
Nino_Verhoef: hoi ik ben Nino
Imme_DeVries: hoi Nino. Ik ben Imme.
Nino_Verhoef: hoe oud ben jij?
Imme_DeVries: 15 en jij?
Nino_Verhoef: ik ook😁
Imme_DeVries: toevallig☺️
Nino_Verhoef: waarom heb je geen foto's op je account staan?
Imme_DeVries: ik weet het niet. Gewoon
Nino_Verhoef: ik heb ook geen foto's op mijn account staan. Want mensen liken mijn foto's niet. Dat is gênant als ik een foto heb met 4 likes.
Imme_DeVries: je snapt het🤭
Nino_Verhoef: ik denk dat wij best vrienden zouden kunnen worden. Wil je een keer afspreken?

Ik weet het niet. Mijn verstand roept nee omdat ik hem niet ken. Maar mijn hart smeekt me om ja te zeggen. Ik wil zo graag vrienden....

Nino_Verhoef: je mag nee zeggen hoor
Imme_DeVries: ik wil je graag ontmoeten
Nino_Verhoef: Yes! Ik hoopte al dat je dat zou zeggen. Je lijkt me heel aardig.
Imme_DeVries: jij lijkt mij ook aardig.
Nino_Verhoef: Wanneer spreken we af?
Imme_DeVries: maakt mij niet uit. Morgen al?
Nino_Verhoef: prima. Zie ik je morgen in café de Weerd?
Imme_DeVries: oké leuk. Hoe laat?
Nino_Verhoef: twee uur?
Imme_DeVries: dan ben ik nog niet uit
Nino_Verhoef: oh. Hoe laat ben je uit?
Imme_DeVries: 4 uur
Nino_Verhoef: 5 uur in de Weerd?
Imme_DeVries: goed! Leuk! Zie je morgen!
Nino_Verhoef: tot morgen😁

Ik haal opgelucht adem en schakel mijn telefoon uit. Snel sta ik op en loop ik naar de spiegel. Ik wil er deze keer goed uit zien. Ik weet zeker dat mijn te kort aan vrienden ook aan mijn uiterlijk ligt. Ik ga met m'n vinger over een paar pukkels. Ik haat die dingen. De zal ik morgen met make-up verbergen.
Ik ga met m'n hand door mijn pluizige haar. De krullen van een meisje uit mijn korfbal team zijn dezelfde kleur blond, maar die van haar zijn pijpenkrullen en glanzen terwijl die van mij er dof en kroezig uit zien. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van kroes krullen, maar ik vind blond daar niet goed mee matchen. Donker haar en een donkerdere huid past veel beter met kroes.
Ik staar nog intenser naar de spiegel, hopend dat mijn ijdelheid enig voordeel heeft waardoor alles ineens mooier wordt. Ik bekritiseer mijn bril en erger me aan mijn gebit. Hoe kon de orthodontist hebben gezegd dat ik geen beugel nodig heb?! Als ik ook mezelf ga haten door mijn grote neus draai ik me snel om en loop ik naar de kast. Ik kijk naar mijn kleren. Leuke kleren horen bij een goede eerste indruk.
'Imme?' Shelly kijkt me aarzelend aan. 'Ik heb een vraagje.'
Ik schrik door de plotselinge aanwezigheid van mijn nichtje.
'Wat is er?' Ik snap niet wat Shelly opeens van me wil. Al sinds ze hier logeert negeert ze me. Ik denk dat ze boos op mij is. Alsof het mijn schuld is dat haar ouders twee maanden het land uit zijn voor zaken.
Shelly zucht diep. 'Zou je me kunnen helpen?'
Ik bijt op mijn lip. Shelly ziet er zenuwachtig uit. In haar hand heeft ze een Frans boek. 'Please Imme. Ik snap er niks van.'
Ik klop op mijn bed. We zullen toch nog een aantal weken met elkaar moeten overleven. Dat kan beter gezellig zijn.
Shelly glimlacht opgelucht en loopt naar mijn bed. 'Lief van je.'
Na een half uur Frans zijn we moe maar voldaan. Eindelijk snapt Shelly alles. En eindelijk heb ik leren uitleggen.
'Dankjewel voor het helpen Imme.' Shelly gaat weg. En ik blijf alleen achter.
'Shelly! Wacht, je moet me helpen!' Roep ik mijn nicht na. 'Heb je verstand van kleding?'
Shelly kijkt om de hoek. 'Ik ben een echt mode talent!'
Ik glimlach. 'Ik moet een leuk outfit hebben voor morgen.'
Shelly volgt me naar mijn kleding kast. Ze snuffelt nieuwsgierig tussen mijn kleren om vervolgens te besluiten dat ze me beter haar eigen kleren kan lenen. 'Wil je dat?' Vraag ik ongelovig. 'Meen je dat?'
Shelly lacht liefjes. 'Natuurlijk.'
Nu volg ik haar naar haar kledingkast. 'Mag ik alles lenen?'
'Ja tuurlijk.'
Shelly trekt een kort leren broekje uit haar kast. 'Mooi he!' Zegt ze trots. 'Hij lijkt me perfect voor jou.'
'Is ie niet een beetje bloot?' Vraag ik me zenuwachtig af.
'Nee joh.' Shelly duwt hem in mijn handen. 'Nu nog een bijpassend shirtje...' ze zoekt even in haar kast en vindt uiteindelijk een mooi glitter topje. 'Mooi?'
Ik knik ademloos. Maar ik bedenk me dat ik niet de dunste ben. 'Past die mij wel?'
Shelly draait met haar ogen. 'Je bent hartstikke dun. Tuurlijk pas je die.'
Ik ben opgelucht dat Shelly dat zegt. 'Mag ik het echt lenen?'
'Ja, het lijkt me juist gaaf om jou in deze kleren te zien!' Roept Shelly enthousiast. 'En ik gun je een perfecte eerste date.'
Ik bloos. 'Het is geen date. Gewoon een doodnormaal afspraakje.'
'Hmm.' Shelly glimlacht geheimzinnig en duwt de kleren in mijn handen. 'Succes morgen. Maar O wee als je mijn spullen stuk maakt.'
'Ik beloof je dat er niks met je kleren gebeurd. Je mag mijn bankrekening leegroven als ik iets kapot maak.' Zweer ik.
Shelly fronst haar wenkbrauwen. 'Oké. Deal.'