Leave it (Nederlands/Dutch)

Ava

Ik kijk opgewonden op het klokje onderin op het scherm van mijn laptop. Ik verheug me al de hele dag zo op mijn afspraakje met Nout. Ik moet bekennen dat ik hopeloos verliefd ben geworden op de jongen die ik in de dierentuin heb ontmoet. We waren op een excursie naar Artis en de gids was dodelijk saai waardoor ik er geen moeite mee had om me volledig op Nout te concentreren. Hij had al met een aantal meisjes uit mijn klas gepraat en opeens liep de prins op het witte paard mijn kant op. Zijn ogen leken haast te stralen toen ik mijn naam vertelde. Hij bleef uren bij me zitten, we waren zo gezellig aan het kletsen. Hij was alleen, want zijn date had hem laten zitten en daarom liep hij gewoon mee met onze rondleiding om me gezelschap te houden. We wisselden nummers uit en hebben sinds dien aan een stuk door geappt en gebeld. Zijn ideeën en theorieën over de oerknal waren zo interessant dat we er maar over door bleven praten. Hij was de eerste jongen die het niet erg vond dat ik me openlijk gedroeg als een nerd, en al helemaal de eerste jongen die gewoon mee begon te praten over allerlei nerderige onderwerpen.
Ik sta op en loop naar de kast. Ik kijk bedenkelijk in de spiegel en besluit een donkerblauw galajurkje aan te trekken. Ik doe een crème in mijn haar die mijn rode krullen nog meer laten stralen en begin me enthousiast op te maken. Normaal gesproken geef ik helemaal niks om make-up, maar ik wil graag dat Nout me leuk gaat vinden. En dan bedoel ik niet alleen mijn hersenen en scherpe opmerkingen maar ook de buitenkant. Ik draai nog een rondje voor de spiegel.
'Ava! Er staat een jongen voor de deur!' Gilt mijn zusje Jessy. Ik verzamel moed en loop haastig naar beneden. Maar voor de deur staat niet Nout maar Joe. De grootste eikel van school. 'Je had je niet zo voor mij hoeven opdoffen hoor.' Hij grijnst.
Ik kijk hem geërgerd aan. 'Gelukkig is het ook niet voor jou. Wat moet je?'
Joe steekt zijn hand uit en overhandigd me een werkboek van Geschiedenis.
'Wat moet ik hier mee?'
'Graag opdracht 3 tot en met 7 maken en morgen terug geven.'
Ik kijk hem walgend aan. 'Denk je dat ik gek ben?'
'Helemaal niet, daarom vraag ik het jou.' Zegt Joe onschuldig lachend.
'Bekijk het maar.' Ik duw het werkboek weer in z'n eigen handen. 'Doe het lekker zelf.'
Verbaasd kijkt Joe me aan, kennelijk had hij dit niet verwacht. 'Wat zei je?'
'Ik zei doe het lekker zelf.' Dan gooi ik de deur voor z'n neus dicht.
Jessy kijkt me ondeugend aan. 'Je hebt een vriendje!'
Ik kijk haar boos aan. 'Echt niet!' Ik loop naar de keuken en gris een appel uit de fruitschaal. 'Dat is m'n grootste vijand.'
Jessy haalt haar schouders op. 'Volgens mij is het je vriendje.'
Ik negeer haar en geef m'n moeder een kus. 'Ik ben bij Floor.'
'Oké, veel plezier.' Mama glimlacht liefjes.
Waar ben je? Appt Nout me. Ik schrik. Ik ben te laat. En dat is Joes schuld!
On my way 🤭 stuur ik snel terug. Snel ren ik het huis uit. Ik spring op mijn fiets, haastig rij ik door de stad naar de bioscoop. Als ik daar ben doe ik snel mijn mijn fiets op slot en ik haast me de bioscoop in. Ik laat m'n kaartje zien en kijk schichtig om me heen, opeens zie ik Nout. Hij lijkt geërgerd. Ik loop snel naar hem toe en groet hem met een knuffel.
'Waarom was je zo laat?' Zeurt hij.
Ik bekijk hem kritisch. Hij lijkt vandaag zo prikkelbaar. 'Dat was de schuld van Joe.'
'Joe?' Vraagt Nout verbaasd. 'Wie is dat? Je ex?'
Ik maak een kots gebaar. 'Nee! Gewoon een eikel.'
Nout haalt zijn schouders op alsof het hem allemaal niet interesseert en trekt me de zaal in. Een vervelend gevoel nestelt zich in mijn buik. Hij doet zo raar!
Hij duwt me ruw in een van de rode stoelen en geeft me een bak popcorn aan.
Ik slik en met een beetje buikpijn staar ik naar het doek.

'Ava?' Het is Nout. Ik kijk op. 'Ava, is er iets?'
Ik wuif het weg. 'Het is niks.'
Nout haalt opgelucht adem en verplaatst zijn concentratie weer naar de film.
Toch wel lief, dat hij zich zo druk om me maakte. Ik doe net alsof ik naar de film kijk, maar stiekem scan ik Nout, hij is zo lief, zo knap en zo slim.
'Ava?' Nout kijkt me bedenkelijk aan als ik me naar voren buig. 'Wat doe je?'
Onze lippen raken elkaar bijna. Ik doe mijn ogen al dicht als Nout begint te grinniken. Verward doe ik mijn ogen weer open. Ik voel mijn wangen branden van schaamte als Nout me in m'n gezicht uitlacht. Snel wendt ik mijn blik af.
'Ava, meisje toch. Je dacht toch niet dat ik je echt leuk vond.' Fluistert hij geamuseerd.
Mijn mond valt open.
'Alleen je naam,' Sist hij hatelijk. 'alleen je naam is leuk.'
Ik slik. 'W-wat?' Stamel ik.
'A...va.' Grijnst hij. 'Jij bent mijn eerste slachtoffer.'
Ik snap er niks van. 'Wat bedoel je Nout? Doe niet zo eng!'
Nout grijnst vals. 'Ik volg het alfabet.'
Ik trek mijn wenkbrauwen hoog op. 'Het alfabet?'
'Ik dacht dat je slim was.' Smaalt Nout. 'Kennelijk heb ik je te hoog ingeschat.'
'Ach hou je kop man.' Ik kijk hem beledigd aan.
Een een snelle beweging haalt Nout een zakmes tevoorschijn die hij direct tegen mijn zij aan drukt. 'Nog een woord en je zal smeken dat je dood bent door de pijn.'
Ik hap geruisloos naar adem.
'We kijken nu de film rustig af, en dan ga je gezellig mee naar mijn huis.'
Ik durf niks anders te doen dan knikken.
Triomfantelijk glimlachend verplaats hij zijn blik weer naar het scherm terwijl hij het mes met de scherpe punt iets harder aan drukt.
Ik kan me niet op de film concentreren. Doodsbang kijk ik naar Nout. Hij lijkt echter ontspannen en relaxt. Ik verplaats mijn blik naar de mensen om me heen, zou dan niemand dit gehoord hebben?