Leave it (Nederlands/Dutch)

Hannah

Het is donker. Ik knipper met mijn ogen maar het blijft donker.
'Hannah. Als je zo Gwens stem hoort moet je haar roepen.' Zegt de stem van Damian. 'Ze gilt misschien jouw naam of Bobby's naam. Roep haar.'
Ik schrik. 'D-Damian? W-waar ben je?'
Damian zucht vermoeid. 'Doe gewoon wat ik zeg Han.'
Ik probeer me te bewegen maar ik zit strak vast aan... een stoel. Ik ruk met mijn armen en probeer te schoppen met mijn benen, maar ik kom niet los.
'Rustig maar Hannah. Alles komt goed.' Een hand raakt me aan. Waarschijnlijk Damians hand. Ik beweeg wild. 'Ga weg!' Schreeuw ik. 'Maak me los!'
'Sst. Stil maar.' Sust Damian. 'Het komt goed Hannah'tje.'
Verloren laat ik me achterover vallen. Hoe heb ik Damian ooit kunnen vertrouwen?

Ik liep op de stoep en hij viel me meteen op. Zoals hij zijn cola opdronk... zo bibberend. Breekbaar. En toen ik zag dat hij medicijnen slikte kreeg ik medelijden. Toen kwam er zo'n rotjoch wat tegen hem aan beukte waardoor Damian zijn cola liet vallen. En zijn geld kletterde op de grond. De jongen liep gewoon door en daarom ben ik Damian gaan helpen. Hij leek zo dankbaar en lief en nu weet ik ook waarom ik Damian vertrouwde. Hij zag er zielig uit. Alsof de wereld hem uitlachte en hij de wereld toelachte. Ik vond hem leuk. Daarom heb ik me zo makkelijk laten foppen....

'Hallo? Bobby!' Schalt Gwens stem. Zo te horen is ze niet heel ver weg.
'Gwen?' Roep ik schor.
'Hannah!' Gwen klinkt verschrikt. 'Hannah waar ben je?'
'Volg mijn stem.' Bibber ik. 'Ik ben zo blij dat je er bent.'
Het is even stil en dan slaakt Gwen een gilletje. 'Lieverd wat heeft hij je aangedaan?'
Ik weet niet waarover ze het heeft. 'Gwen?'
'Het is goed schat, ik ben er.' Opeens is Gwens stem heel dichtbij. 'Ik maak je los oké?'
'Graag.' Mijn stem trilt. 'Ik heb je zo gemist Gwen!'
Opeens is mijn blinddoek af. 'Gwen!' Lach ik door mijn tranen heen.
Gwen geeft me een knuffel. 'Oh Hannah, are you okay?'
Ik slik. 'Ik denk het.'
Gwen begint aan mijn boeien te prutsen. Maar schrikt op als Damian opeens verschijnt. Damians lach is vals en spottend. 'Ben je toch gekomen Gwen?'
'Dus jij zit hier echt achter.' Zegt ze zuur. 'Bobby...' haar stem klinkt onheilspellend.
'Bobby? Hij heet Damian.' Zeg ik verbaasd.
'Huh? Echt niet.' Zegt Gwen.
'Wat een verwarring.' Glimlacht Damian. 'Het is juist zo simpel. Voor Hannah ben ik Damian en voor Gwen ben ik Bobby.'
Ik slik. 'Wat ben je aan het doen Damian? Waarom zit ik vast?'
'Waarom moest ik naar deze rare plek komen Bobby? Waarom heb je Hannah gevangen genomen en waarom heb je twee namen?' Gwen zet haar handen op haar heupen en steekt haar kin naar voren waardoor ze er fel uit ziet. 'Komt d'r nog wat van?'
Damian lacht alleen maar als antwoordt.
Boos kijkt Gwen hem aan.
'Jij denkt echt dat je stoer bent he?' Grijnst Damian. 'Luister even Gwen. Zelfmoord, moord, ongeluk, zelfmoord, moord, ongeluk. Wat ons nu naar zelfmoord en moord brengt.'
Ik snap er geen bal van. Ik kijk naar Gwen in de hoop dat zij er iets van begrijpt, maar haar gezicht drukt verwarring uit.
'Gwen. Jij komt mee naar een treinspoor.'
Mijn ogen sperren zich wijd open. 'Niet doen Gwen, het is een val. Hij gaat je vermoorden. Laat me niet alleen achter, alsjeblieft!' Smekend kijk ik haar aan.
'In je dromen loser.' Zegt Gwen kattig tegen Damian. 'Je kan me niks maken.'
Damian lacht weer een enge lach. 'En daarom heb ik Hannah.' Hij loopt naar me toe en pakt een schaar. Langzaam grijnzend begint hij mijn lokken af te knippen.
De tranen springen in mijn ogen. Deze jongen is gek!
Vol afschuw kijkt Gwen Damian aan. 'Dit kan je niet doen Bobby!'
'En of ik het kan.' Damian pakt er een scheermes bij en begint mijn korte haar weg te scheren. Tot er een geheel kaal hoofd achter blijft.
'Het spijt me Hannah.' Snikt Gwen. 'Ik wil niet met hem mee.'
'Wat hij ook bij me doet, niet mee gaan.' Laat ik haar beloven. 'Ik zal roepen dat je hem moet laten stoppen, maar daar meen ik niks van.'
Gwen bijt op haar lip. De tranen staan in haar ogen en ik zie dat ze zich moet inhouden om haar ogen niet dicht te doen als Damian zijn schaar pakt en langzaam door mijn huid knipt. Ik gil. Als mijn hele bovenarm is doorgeknipt als een papiertje gaat hij door bij mijn andere bovenarm. En dan mijn benen. Tot er geen stukje hele huid meer te zien is. Ik schreeuw het uit van de pijn en Gwen knijpt haar ogen dicht.
'Nu is het kiezen Gwen. Of jij gaat eraan. Of Hannah.'
Ik doe m'n ogen dicht. Het is over. Hoeveel ik ook van Gwen hou, en Gwen van mij, ik weet dat ze haar eigen leven boven dat van mij zal kiezen. Net zoals iedereen die heel eerlijk is. 'Het is goed Gwen. Redt jezelf.' Fluister ik.
Maar Gwen staat op. 'Doe wat je wil Bobby.' Ze gebaart naar zichzelf en dat ze zich overgeeft. Bobby grijnst voldaan.
Ik ben totaal verbijsterd. Dan slaat de verbijstering om in woede. 'Gwen! Nee! Ik ben al zo goed als dood!' Snik ik. 'Jij hebt nog een lichaam waarmee je kan leven. Gwen alsjeblieft.'
Gwen pakt mijn hand en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Dag Hannah.'
'Néé!'
En dan zijn ze uit het zicht verdwenen.

'Het is voorbij. Gwen is er niet meer.' Zegt Damian. 'En nu is het jouw beurt.'
'Ze is er niet meer.' Ik slik. 'Wat heb je met Gwen gedaan?'
'Ze is op een betere plaats nu.'
'Is ze d-dood?' Mijn stem sterft weg. 'Damian.... zeg me dat je haar hebt gespaard.'
'Ik denk dat de treinchauffeur erg is geschrokken. En dat er een begrafenis op de planning staat.' Damian klinkt hard en onpersoonlijk.
Ik wordt misselijk. Ik voel me schuldig. Ik wil Damian pijn doen. Die vieze, tevreden glimlach van zijn gezicht af slaan. Ik wil hem laten smeken om genade, maar ik weet dat het andersom is. Ik moet hém smeken om genade.
'Nu jij. En dan heb ik op een avond twee prachtige letters bij mijn alfabet.'
Ik kijk hem verschrikt aan. 'Gwen ging met je mee om mij te sparen!'
'Tja. Vertrouw nooit een moordenaar.' Zegt Damian alleen maar.
Ik ben woedend. 'Hou toch je rotkop! Hou gewoon je bek, voor een keer in je leven!' Ik probeer me los te rukken, maar mijn armen en benen doen zoveel pijn. Ik verlies genoeg bloed om me niet lekker te voelen en te weinig om echt dood te gaan.
Damian maakt me los en trekt me overeind.  'Nu ben jij aan de beurt. Letter H, moord.' Hij grijpt me bij m'n keel. 'Vaarwel Hannah. Je neemt het geheim van Gwens dood mee je graf in.'
Ik spartel als een vis aan een haakje. 'Nee please.' Kraak ik. 'Laat me los.'
'Werk mee Hannah.' Zegt Damian terwijl hij gefrustreerd nog harder knijpt.
Ik gil. Maar hij laat niet los. Ik trap om me heen. Maar ik raak hem niet. Ik sla met m'n armen. Maar ik doe hem geen zeer.
'Laat het los Hannah. Aanvaar je lot.'
Ik weiger. 'Los Damian!'
Er verschijnen zwarte vlekken. Alles in mijn schreeuwt om zuurstof. Ik vouw mijn vingers om de zijne en probeer ze weg te duwen. Hij is zo sterk.... ik zet m'n nagels in zijn vel. Hij geeft geen kik. Als antwoord knijpt hij harder. Ik haal piepend adem. Er komt geen lucht in mijn longen. Een hete traan loopt over mijn wang.
En dan val ik in het diepe, oneindig, donkere gat.

Het is voorbij. Met de mouw van haar eigen vestje veeg ik over de nek van Hannah, in de hoop dat de meeste sporen zijn uitgewist. De rest zal de zee doen... ik kijk naar Hannah. Ze ligt met een verbijsterde uitdrukking op haar gezicht. Alsof ze niet kan geloven dat ze er niet meer is. Ik voel een steek van medelijden. Nee! Geef nou niet op! Snel duw ik de gedachte weg. Vrouwen en meisjes hebben me altijd vreselijks dingen aan gedaan. De gezichten van de meisjes die ik heb vermoord vormen samen het gezicht van Loa. Na alle 26 meisjes zal ik haar doden. Zij zal de klap op de vuurpijl zijn. Dan kan ik gerust gaan.  Ik kijk weer naar Hannah. Het is Loa's schuld dat je dood bent. Ik sleep haar aan haar schouders naar de oever. Ik haal puffend adem en zucht. Dag Hannah. Met mijn voet schop ik haar de zee in. Meteen kleurt de zee rood, door alle sneeën in haar huid. Ik kijk weg. Snel gooi ik het vest achter haar aan.
Ik draai me om en loop rustig de haven uit.  Op naar het volgende meisje. Ik heb de I nog niet gevonden, maar mijn gevoel zegt dat ik haar snel genoeg zal vinden. Ik open mijn Instagram en zoek op de letter I. Na een heleboel Isabellen, Isa's, Isabella's en Isabelles zie ik eindelijk een andere naam: Imme. Misschien is het een meisje met net een nieuw account want ze heeft geen volgers. Snel tik ik op haar profiel en stuur ik een volg verzoek.
Als het lot niet helemaal mee zit, mag je het best een beetje helpen.

Hoi!
Ik hoop dat jullie genoten hebben.