Leave it (Nederlands/Dutch)

Julia

Met mijn ogen wijd opengesperd controleer ik het voor de zoveelste keer. Maar het is echt! Ik druk SomToday weer weg, en open het. Maar het staat er echt! Ik heb een 9 voor mijn werkstuk! Hoe dan? Ik haat Economie en nu heb ik een 9!
'Julia! Ik zag dat je een 9 hebt gehaald voor je werkstuk van Economie. Wat super goed schat!' Mijn moeder controleert zeker 4 keer per dag mijn cijfers. 'Heb je nog last gehad van je Dyslexie tijdens het maken?'
Ik schud mijn hoofd. 'Nee mam.'
'Mooi zo.' Mama aait over mijn hoofd alsof ik een kleuter ben. 'Ga je nu Economie toch in je vakkenpakket stoppen?'
Mijn moeder heeft Economie gestudeerd en ze hoopt zo dat ik het ook leuk vindt, maar ik heb mijn oog op Aardwetenschap laten vallen en ik zou het liefst alleen maar de hele dag met Aardrijkskunde en Biologie bezig zijn.
'Nee. Ik houd niet van Economie.'
Mijn moeder zucht klagelijk. 'Nou misschien je broertje dan.'
Ik moet lachen. Brody is nog maar 4 en ze is nu al bezig met zijn studie! Arm kind.
'Hoe heeft Autumn het gedaan?' Vraagt mijn moeder.
'Die heeft een 10. Zoals gewoonlijk.' Ik ben geïrriteerd dat mama nou juist over Autumn begint. Is een 9 nou nog niet goed genoeg? 
'Autumn?' Vraagt mama verbaasd. 'Ik dacht dat ze meerdere onvoldoendes stond.'
'Nee dat is Sylvia.' Zeg ik. 'Maar Syl heeft het prima gedaan. Ze heeft een 7.'
Mijn moeder fronst. 'Is dat genoeg om haar gemiddelde op te krikken?'
'Nee, waarschijnlijk blijft ze zitten.' Ik zucht. 'Waarom maak jij je zo'n zorgen over het gemiddelde van míjn vriendin?'
Mijn moeder zucht terug. 'Ik weet hoe goed je het met Sylvia kan vinden Julia. Ik weet dat je het vervelend zou vinden om zonder haar door te gaan.'
'Net had je het nog over Autumn. Echt heel geloofwaardig ben je nu.'
'Verdorie Juul. Waarom doe je zo? Ik haalde alleen hun namen door elkaar, ik bedoel dezelfde persoon.' Mijn moeder staat op en loopt naar de keuken.
'Wat eten we?' Vraag ik terwijl ik mijn iPad weg leg.
'Lasagne.' Zegt mijn moeder. 'Ik heb alles vanochtend al voorbereid, hij hoeft alleen nog even in de oven. Dek jij de tafel?'
Zuchtend kom ik overeind en pak ik de borden.

'Lekker Lisette.' Zijn mijn vader en hij neemt nog een hap. 'Ik heb nieuws.'
Ik kijk op. 'Wat is er?'
'Niks om je zorgen over te maken Juul.' Zegt hij geruststellend. 'Ik praat nu even alleen tegen je moeder, bemoei jij je er maar even niet mee. Oké?'
Ik knik en eet verder.
'Ik heb een nieuwe baan aangeboden gekregen.' Zegt mijn vader.
Mijn moeder kijkt blij op. 'Wat leuk Sam. Wat voor baan?'
'Het is een Privacy opdracht in Los Angeles.' Zegt mijn vader. 'Ik wordt project leider. Het project duurt zeker twee als het geen drie jaar is. Daarna heb ik zeker weten een vaste baan in Los Angeles. Waarschijnlijk ook in de Privacy hoek.'
Mijn moeder kijkt mijn vader strak aan. 'Een vaste baan in Los Angeles? Wat is dat nou voor onhandigs als je hier woont!'
'Daarom wilde ik het eerst met je bespreken. Ik ga sowieso meer verdienen daar, dus we zouden een duur huis kunnen kopen daar. De kinderen zouden naar een school daar kunnen gaan. Julia kan prima Engels en Brody is jong en leert het vast snel.'
Ik kijk geschrokken op. 'Bedoel je dat we allemaal naar Amerika verhuizen?'
'Ik praat met je moeder Juul.' Zegt papa en hij blijft naar mijn moeder kijken. Die bijt losjes op haar lip, ze lijkt te twijfelen.
'Schat, het is een geweldige kans. Mijn carrière zou fantastisch vooruit gaan en het werk is veel leuker.' Dringt mijn vader verder aan.
Mijn moeder lijkt verward. 'Ik weet het wel Sam, maar onze ouders... het gaat niet goed met m'n moeder en jouw vaders situatie is ook niet stabiel. Ik weet niet of emigreren nu wel in het plaatje past.'
'We kunnen zo vaak op bezoek in Nederland als we willen.' Zegt papa. 'Jullie in elk geval. De kinderen kunnen bij vrienden logeren als wij geen tijd hebben.'
'Ja je hebt wel gelijk.... en het is een leuk avontuur.' Gaat mijn moeder langzaam overstag. 'We hebben het er vroeger vaak over gehad.'
'De kinderen zullen het ook heel leuk hebben daar.' Dramt mijn vader zijn zin door.
Ik kijk mijn vader boos aan. 'Praat voor jezelf pap. Ik vind het juist helemaal geen goed idee, ik wil hier blijven wonen.'
'Meng je toch niet steeds in ons gesprek.' Zegt papa boos.
'Het gaat ook over mijn toekomst!' Roep ik. 'En als jullie daarheen verhuizen ga ik wel bij Sylvia of Autumn wonen!'
Mijn moeder kijkt vertwijfeld. 'Probeer het te begrijpen Sam. Het is een puber.'
Papa zucht. 'Dat is geen excuus.'
Mama pakt zijn hand. 'We gaan er iets moois van maken lieverd. Als jij vliegtickets regelt en ja zegt tegen de baan, zoek ik een mooi huis.'
Ik kan niet geloven dat ze dit echt willen doen. 'Tel ik niet meer mee of zo?'
'Je bent minderjarig. Tot je achttiende volg je onze regels.' Zegt papa. 'En ik beloof je dat je over een half jaartje niet meer weet waarom je, je nu zo druk maakte.'
Ik sta boos op. 'Bullshit!' Knalt mijn stem. 'Jij denkt echt alleen aan jezelf!'
'Julia!'
Ik ren naar boven en doe mijn kamerdeur op slot. Ik pak mijn telefoon van de lader en probeer rustig te worden. Ik wil Sylvia niet ongerust maken door haar te vertellen wat er aan de hand is. Ook Autumn zal nog even moeten wachten. Ik besluit om Mike te bellen. Ik heb hem een week geleden ontmoet tijdens een festival waar ik met Autumn, Sylvia, Rosalie en nog een paar meiden uit mijn klas heen ben gegaan. Hij is de perfecte persoon om nu m'n hart te luchten.
Al na een keer overgaan neemt Mike op.
'Hoi Julia.'
'Hee Mike.' Ik klink vrolijker dan ik ben.
'Wat leuk dat je belt.'
Ik zucht. 'Ik moet je wat vertellen Mike.'
'Wat?'
'We kunnen elkaar binnenkort nooit meer zien.' Zeg ik zacht.
'Wat! Hoezo?'
'We gaan verhuizen Mike!' Jammer ik. 'We verhuizen naar Los Angeles!'
Het blijft stil aan de andere kant.
'Zeg wat Mike.' Smeek ik. 'Please, zeg iets waardoor ik me beter ga voelen.'
'We moeten snel iets afspreken, voordat je weggaat.' Zegt Mike vastbesloten. 'Kun je morgen na school? Ben je dan alleen thuis?'
'Ja.'
'Dan kom ik naar je huis oké?'
'Dat zou super lief zijn.' Zeg ik zacht. 'Ik heb echt behoefte aan een knuffel.'
'Morgen.' Beloofd hij. 'Hangen er trouwens camera's bij jouw huis of in de buurt?'
'Ja, mijn vader bewaakt het huis met de camera's. Hoezo?'
'Schakel ze uit, anders mag ik van mijn ouders niet in de buurt komen.'
'Wij doen niks met de beelden Mike.'
'Alsjeblieft Julia. Ik luister naar m'n ouders weet je. Ze betekenen alles voor me.'
Ik zucht. 'Goed dan.'
'Thanks. Ik zie je morgen Julia!'
'Tot morgen Mikey boy.' Ik hang op.