Leave it (Nederlands/Dutch)

Riley 2

Bij de  ////////// moet je weer verder lezen als je het Riley stuk niet nog een keer wil lezen !
Ik lach om Jona's grapje en stoot per ongeluk mijn glas Tonic van tafel. Wonder boven wonder overleeft het glas het maar mijn witte jurkje is nat. Ik sta op en pak een servetje. Als een gek begin ik over het stof te schrobben.
Jona knijpt in mijn vrije hand. 'Laat me je helpen.'
Ik draai me naar hem toe en glimlach kleintjes. 'Dat hoeft niet Jona.'
Jona dringt zich meer naar me toe. 'Het was geen vraag Riley.'
Ik ril en kijk hem verbaasd aan. 'Doe effe normaal, ik wil je hulp niet.'
'Ik wil je wel helpen.' Jona rukt het servet uit mijn hand en begint te vegen. Hij is zo streng en dreigend dat ik niet durf tegen te stribbelen. 'Relax Riley, je rilt helemaal.'
Ik zucht diep en duw zijn hand weg. 'Ik moet gaan.'
Jona kijkt me beledigd aan. 'Zonet wilde je nog helemaal niet weg.'
'Maar nu wel.' Ik glimlach nep en wil weglopen maar Jona pakt me vast bij mijn pols.
'Laat me los.' Zeg ik geërgerd. 'Jona!'
'Hou je mond, iedereen kijkt.' Sist Jona en hij druk me tegen zich aan alsof hij me knuffelt maar hij sist in m'n oor: 'Als je slim bent ga je braaf met mij mee.'
Ik sper mijn ogen wijd open van schrik. 'W-wat?' Stamel ik.
'Dit was al sinds het begin mijn plan.' Snauwt Jona. En hij laat me los. 'Wees nu voor een keer niet zo vermoeiend en loop gewoon mee.'
Ik bijt hard op mijn lip. Wat weet ik nu eigenlijk van Jona? Dat ik hem twee weken geleden toevallig tegenkwam op een feestje, dat ik sinds dien heel veel met hem heb afgesproken en geappt. Zijn ouders zijn gescheiden en sinds dien heeft hij niet meer met z'n moeder gesproken. Hij heeft een zusje op de basisschool genaamd Julie. Hij wilde net als ik geen relatie want zijn vriendin had hem net gedumpt. Daarom zijn we gewoon vrienden, want hij vond me wel heel leuk. En ik vond hem ook aantrekkelijk. Maar voor de rest..... niks.

De tranen prikken in mijn ogen als we het café uit lopen. Angst komt opzetten, wat als ik wordt verkracht? Wat als hij me gaat mishandelen? Ik tril van angst.
Jona grinnikt. 'Jij bent echt cute als je bang bent.' Hij trekt me de donkere straten door. 'Wil je weleens meelopen! Je bent strontvervelend.'
'Jona...' smeek ik. 'Was dit echt de bedoeling?' Mijn stem schiet uit van emotie.
'Oh hou je mond.' Snauwt Jona. 'Je dacht toch niet echt dat ik iets voor je voelde?'
Ik kijk naar de grond. Jona houdt mijn pols stevig vast. 'Kijk eens wat vrolijker.'
Ik forceer een glimlachje terwijl ik m'n best doe om me in te houden en Jona geen klap te verkopen. Oh wat haat ik hem intens! Hoe kan hij me dit aandoen?!
'We zijn er.' Zegt Jona. Hij stopt bij een auto en rukt het portier open. 'Ga zitten.'
Ik treuzel. 'Alsjeblieft Jona, dit kan ook anders...'
Jona duwt m'n hoofd naar beneden en dwingt me te gaan zitten omdat ik anders mijn nek breek. Ik geef toe en ga zitten. Jona buigt over me heen en klikt mijn riem vast. Vervolgens gooit  hij het portier dicht. Vervolgens loopt hij om, om achter het stuur te gaan zitten. Ik slik en kijk naar mijn handen die worden wazig, hoewel het nu allemaal helemaal niet super heftig is ben ik doodsbang. Dit is zoiets waar je heel veel verhalen over hoort. Jona is zo'n jongen waar de mensen je voor waarschuwen.

'Het duurt niet lang meer.' Mompelt Jona meer in zichzelf dan tegen mij terwijl hij in z'n stuur knijpt. 'Nog even en de show gaat beginnen.'
Ik doe alsof ik slaap en kijk door m'n oogharen naar Jona, die zich over me heen buigt. Hij glimlacht en geeft een kusje op mijn mond. Ik onderdruk de neiging om te kotsen.
'Het spijt me bijna dat ik jou heb gekozen. Je bent zoveel meer waard dan de andere meisjes die je voorgingen. Zoveel meer....'
Ik ril. O my god. Ik ben niet de enige die deze hel door maakt! Opeens zie ik vreemde meisjes voor me. 'Blijf sterk Riley.' Zeggen ze de meiden en ze glimlachen treurig.
Ik knipper mijn tranen weg. 'Ik beloof het.'
Ik schrik wakker en kom overeind. Ik ben toch in slaap gekomen. Ik veeg onhandig met mijn handpalm de traansporen weg. Jona kijkt naar me, ik wend mijn blik af.
'Je hoeft niet bang te zijn Riley.' Zegt hij scheef glimlachend. 'Ik ben het.'
Ja. Denk ik bibberig. Dat is precies waarom ik bang ben.
'We zijn er. Nu moet je even braaf zijn.' Jona schuift een pluk van mijn donkere haar achter mijn oor. 'Dit is van levensbelang.'
'Oké.' Fluister ik schor. Ik klik mijn gordel los en ik sta op. Ik zwaai het portier open en de koude lucht slaat in mijn gezicht. Jona slaat zijn arm om mijn middel. Geïrriteerd sla ik zijn hand weg. Jona pakt mijn middel alleen maar strakker vast.