FİNAL

245 4 1
                                    

Batuhan anlattıkça ben sarsılıyordum. Zeynep gerçekten bunları yapmış olamazdı. Bir yalanıyla tüm hayatımızı mahvetmiş olamazdı. O böyle bir insan mıydı gerçekten?

Biz teyzemle ona her şeyde destek olurken, ben onu kardeşim gibi görüp her şeyimi anlatırken gerçekten böyle bir durumu hak etmiş miydim?

Ölüyordum işte. Bir haftam vardı sadece. Batuhan, aşık olduğum adam... Bizim hikayemiz yarım kalacaktı. Çok büyük hatalar yapmıştık. Ama eğer yaşayabilseydim hepsinin üstesinden de gelirdik.

Ben bu hikayede hep kendimi suçlamıştım. Ama bu hikayede tek bir suçlu vardı. Batuhan'ın, benim ve Emre'nin bu kadar acı çekmesinden sorumlu tek bir kişi vardı.

Her şeyim olarak gördüğüm kişi. Zeynep.

O an Zeynep'e karşı duyduğum kırgınlık umrumda olmamıştı. O an sadece aşkım tekrar gün yüzüne çıkmıştı. Hızla ayağa kalktım ve Batuhan'a sarıldım.

     ''Batuhan! "

Batuhan da kollarını belime doladı. Tek vücut olamamıştık çünkü aramızda bir bebek vardı. Bebeğim....

     ''Seni hep sevdim. ''

    '' Seni hep sevdim! ''

Aynı anda söylediğimiz sözler ile gülmüştük. Bedenlerimizi ayırınca yüzümü elleri arasına aldı.

     '' Seni çok özledim.''

Gözümden akan yaşlarla konuşmaya devam etti

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Gözümden akan yaşlarla konuşmaya devam etti.

     '' Kokunu, ses tonunu, bana aşkla bakışını. Seni deliler gibi özledim. ''

Alnıma bir öpücük kondurdu.

      '' Kahretsin. Seni yeni kazanmışken, kaybedemem. Deniz, kaybedemem. ''

O kocaman adam çocuk gibi ağlamaya başlamıştı o an. Dayanamayıp belki yüz belki bin öpücük kondurdum yanaklarına.

     '' Seni çok özledim Batu. ''

 ''

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YARIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin