Experiment F (voltooid)

Hoofdstuk 12 : Gesnapt

Hey iedereen, ik ga eerst even iets vragen, en graag eerst reageren voordat je verder leest! Wie... Denken... Jullie... Dat, het, is?! Wie denken jullie dat dat beest is?! Zeg hem me plzz! Ik vind het super om jullie reacties te lezen! :D
En nog altijd bedankt dat jullie stemmen en reageren op mijn verhaal <3

xx

Het donker maakte alles nog angstaanjagender dan dat het al was. Het enige dat eraan ontbrak was de volle maan waarnaar het dier huilde. Want het was een dier, en het huilde.
De rillingen gleden langs Kayla's ruggengraat, automatisch spande ze al haar spieren aan. De reactie die haar lichaam had op het gejank verraadde niet hoe bang ze in werkelijkheid was. Ze richtte zich op en deed vastberaden nog een paar stappen naar voren. Het geluid stopte en een schim bewoog zich voor haar voeten. Het dier rende weg.
'Hier! Hier Kayla! E... Een beest!' Kayla draaide zich om. 'Grijp hem! Voor hij iemand verwond!'
Iedereen stond op en zocht in het donker naar het beest. 'Hij is veel te snel,' riep Jacob benauwt, 'en loei sterk!'
Kayla veegde het zweet van haar voorhoofd en bleef oplettend om zich heen kijken. Ondertussen vroeg ze zich af wie of wat het beest kon zijn.
Plotseling schoot het beest langs haar benen, zonder na te denken sprong ze erachteraan. Haar vingers haakte zich in stof, een shirt, ijzeren spieren bewogen zich wild terwijl Kayla het wezen in bedwang probeerde te houden. 'Help! Jongens, ik heb hem!' Ze sloeg haar benen om zijn middel en haar armen om zijn nek, het beest worstelde en probeerde haar van zich af te schudden, het gromde woest.
In een oogwenk was Raël bij Kayla om haar te hulp te schieten. Jacob kwam er ook aan en ze waren dan ook allebei hard nodig om het beest in bedwang te houden. Het krijste nu wanhopig en greep met zijn klauwen naar wat hij te pakken kon krijgen, dat was onderanderen Kayla's onderarm en Raëls voorhoofd.
Raël had hem nu bij zijn poten en Jacob had zijn armen, ze hadden al hun kracht nodig om hem tegen de grond te houden, ook Kayla leunde met al haar gewicht op het spartelende beest. Ze hoopte dat Tristans kameraden echt te vertrouwen waren, anders zagen ze op de camera wat er nu gebeurde en werd er alarm geslagen. Hoewel een paar ninja's om het beest in bedwang te houden nu wel handig waren geweest. En een beetje licht.
Iedereen verzamelde zich om het beest, Macklyn knielde naast Kayla, hij had sinds Hester weggebracht werd niks meer tegen haar gezegd. Kayla wilde hem geruststellen, want het ging immers goed met Hester, maar dit was niet bepaalt het goede moment.
Het gegrom werd zachter maar dreigender en het gespartel stopte. Kayla voelde zijn borst hevig op en neer gaan onder zich. Raël ademde ook zwaar. 'Wie ben je?' grauwde Raël, maar hij kreeg geen antwoord. Het beest begon alleen weer te worstelen en Jacob raakte zijn greep op zijn poten even kwijt, net genoeg voor het wezen om zich te bevrijden. Hij schopte Raël tegen zijn kin en duwde Kayla met zijn klauwen van zich af.
Toen sprong hij op en werd meteen weer tegen de grond gedrukt door Jacob. Het wezen was het nu zat want hij beet om zich heen en vond houvast in Jacobs schouder. De jongen krijste het uit, het mengde zich met Chanisa's gil: 'Jacob!'
Nu schoot iedereen Jacob te hulp, ze pakten het beest met z'n allen beet en hielden hem tegen de grond. Dit keer zat hij muurvast. Dat besefte hij, want hij gaf het op.
De kinderen hijgde van inspanning. Kayla telde ze, met het monster niet meegerekend waren ze met z'n achten, het was een van hen. Maar wie?
Na een tijdje bewoog het monster niet meer, op een fluisterend teken van Raël lieten ze hem los, op het zelfde moment begonnen de lichten te gloeien, het was blijkbaar ochtend geworden.
Langzaam kon Kayla silhouetten onderscheiden van de grijze achtergrond. Iedereen hield hun adem in en wachtte gespannen. Zodra er genoeg licht was bogen ze zich met z'n allen over het beest heen. Alleen was het helemaal geen beest, het was een jongen.
Het was Osker.

Hij sliep, zijn gezicht in een vredige plooi, alsof er niks gebeurd was en hij niets had gedaan. Even dacht Kayla ook dat het beest al gevlucht was en Osker echt niets had gedaan, maar toen zag ze in het feller wordende licht zijn gescheurde kleding en het bloed op zijn mond. Jacobs bloed.
Meteen draaide Kayla in het rond en zag Chanisa en Jacob een beetje verderop staan. Chanisa bezorgde uitdrukking maakte al duidelijk dat Jacobs wond ernstig was.
'Wat doen we met hem?' vroeg Delora tenslotte.
Kayla knielde bij de arme jongen neer. 'We houden hem, beschermen hem tegen Trans, dat betekend: Bedek jullie schrammen en zorg dat Jacobs wond verborgen blijft, voordat de ninja's ons eten komen brengen.' De tweede maaltijd, schoot het door Kayla heen. 'Niemand mag weten wat er vannacht is gebeurd.'
'En de camera's dan?' riep Sadya. Kayla ontweek de achterdochtige blikken. 'Die zijn er niet,' loog ze. 'Raël, help me eens.' Ze pakte Osker bij zijn oksels en Raël schoot meteen te hulp. Ze droegen hem naar een hoek van de cel en bedekte zorgvuldig zijn gescheurde kleding onder de dekens. Kayla veegde het bloed van zijn mond en stond op om Raël aan te kijken. 'We moeten zo weg, de tweede maaltijd, weet je nog.'
Raël fronste zijn voorhoofd. 'En hoe komen we weg? Heeft Tristan wel een plan?'
Kayla haalde haar schouders op. 'Hij verzint wel iets.' Raël grijnsde, 'zo blijven er niet veel proefpersonen over, hé?'
Kayla keek rond. Jacob was gewond, Osker was... een beest geworden, Hester, Breana en Laila waren ziek en de rest was al meegenomen. Alleen Sadya, Shemus, Delora, Chanisa en de twee broers waren nog heel en gezond.
'Ik moet Macklyn gaan vertellen dat alles goed gaat met Hester.'
Raël knikte alleen.
'Macklyn, kan ik je even spreken?'
Geërgerd keek hij op. 'Als het om Hester gaat, alleen goed nieuws. Als het ergens anders over gaat, nee, laat me...'
'Het gaat over Hester,' onderbrak Kayla hem vriendelijk. 'Goed nieuws.'
Macklyns ogen begonnen nieuwsgierig en hoopvol te glimmen maar hij fronste toch koppig zijn voorhoofd. 'En hoe heb jij nieuws binnengekregen?'
Kayla vertelde alles over Tristan en Hesters list.
Macklyn boog verdrietig zijn hoofd. 'Ik dacht dat Hester ons vertrouwde...'
'Ik dacht dat ik háár kon vertrouwen, maar goed, ze is ongedeerd en waarschijnlijk ergens bij Tristan, zij kan in ieder geval niet gekozen worden door Trans.'
'Wel erg egoïstisch van haar hoor,' mopperde Macklyn, 'ze heeft ons allemaal voor het lapje gehouden.'
De bel begon te rinkelen en Kayla zocht gauw Raël op. Ze gingen zo dicht mogelijk bij de deur staan. De ninja's stormden binnen en zette bruusk het eten neer. Een middelgrote ninja met stroblond haar kwam op Kayla af. Hij knikte alleen en ze volgde hem naar de deur.
Bijna waren ze de cel uit, toen iemand Kayla op haar schouder tikte.
'Waar gaat dat naartoe?'

Omg people! Ben zo blij met votes views en follows! (En nog meer met jullie super lieve en opkikkerende berichtjes!)

=(^.^)=

Bye! X-ies SP