Experiment F (voltooid)

Hoofdstuk 20 : Hyena

Opgedragen aan @FantasyFox, omdat ze niet zo lang geleden een dierbaar iemand heeft verloren. Ik leef met haar mee, ze is er kapot van. Lieve mensen, geef haar een beetje sterkte door hierop te reageren, mijn doel is om een glimlach op haar gezicht te toveren, haar een beetje af te leiden!

~~
De ninja's stormden binnen, meteen begonnen ze de kooien open te maken en iedereen vrij te laten. 'Wat is er aan de hand?' riepen de kinderen bezorgt, Kayla klampte zich aan Tristan vast. 'Remco en Nelson hebben ons verraden,' zei hij bars, 'over een paar seconden komt het hele ninja leger op ons af.'
Kayla aarzelde niet langer en begon haar vrienden naar de uitgang te helpen. Ze kwam langs Breana, Laila en Sadya, de drie meiden waren een beetje gedesoriënteerd, maar ze konden op hun benen (en poten) staan, en dat was genoeg.
Zodra al haar gemuteerde vrienden, plus Macklyn, Marvyn, Hester, Renske en Delora buiten waren, ging ze weer de cel binnen. Tristan en Jacob stonden naar het grote aquarium te kijken, waar Chanisa nog altijd in rondzwom, paniekerig.
Valentijn en Mike waren bezig een ijzeren stang tegen het glas te slaan.
'Dit gaat nooit werken...' zuchtte Kayla, maar ze nam haar woorden meteen terug toen ze zag dat er kleine barstjes in het glas kwamen. Valentijn gebruikte intussen zijn volle gewicht om er tegenaan te beuken. Chanisa drukte haar handen tegen het glas en schudde wild met haar hoofd.
'Jacob!' riep Kayla, 'ze kan niet ademen zonder water!'
Jacob keek haar gespannen aan. Zijn ogen waren groot van angst.
'Jacob! Ben je gek!' gilde Kayla hysterisch. Chanisa zwom weer weg van het glas en cirkelde rondjes in het water. Steeds keek ze even angstig naar het glas. De barsten in het glas kwamen inmiddels tot boven Valentijn uit.
Hij deed een stap naar achter, greep de ijzeren stang, en ramde die met een brul tegen het glas.
Met z'n allen staarden ze ademloos naar het enorme spinnenweb van barstjes, dat zich steeds meer uitstrekte naar de hoeken van de cel. Je hoorde een krakend geluid, dat nagalmde door het water. Toen begonnen er waterdruppeltjes door het glas te lekken, en in één keer, knalde het raam uit elkaar. De gigantische watermassa golfde naar buiten en overspoelde de toeschouwers, Kayla snakte naar adem toen ze weer boven kwam. Chanisa lag op de grond te stuiptrekken als een vis op het droge. Letterlijk.
Jacob rende naar haar toe, maar deinsde achteruit toen ze wild met haar staart naar hem sloeg. Ze kreeg duidelijk geen lucht. Plotseling bleef ze stil liggen. De schubben vielen van haar staart en haar twee benen werden weer zichtbaar. De vin was weg. Chanisa begon te hoesten en haar longen vol te zuigen met lucht. Chanisa was weer normaal geworden.
Jacob snelde naar haar toe en gleed daarbij uit over het water. Hij landde naast Chanisa en omhelsde haar meteen. Hij trok zijn eigen shirt over haar hoofd zodat ze iets aan had, daarna veegde hij een natte haarsliert uit haar gezicht. 'Hoi,' glimlachte ze.
Jacob sloeg alleen zijn armen om haar heen, en hield haar vast alsof hij haar nooit meer los ging laten. Chanisa huilde.
Kayla keek een paar tellen ontroerd toe. Tristan liep naar haar toe en sloeg een grote handdoek om haar schouders. Hij wierp een blik op haar, die ze met een trieste glimlach beantwoordde.
Toen drong het geluid van de bel weer tot ze door en stond Jacob op om Chanisa overeind te helpen. Ze kon nauwelijks op heer benen staan. Valentijn duwde de jongen aan de kant en tilde Chanisa op. 'We gaan,' brulde hij, en iedereen zette zich in beweging.
Ze rende naar de uitgang, en in het labo ontmoette ze de rest. En professor Trans.
De kleine man werd vergezeld door zeven andere ninja's, waaronder Remco en Nelson. Toen de professor een stap opzij deed, ontdekten ze een beest. Een groot, harig beest, met hele scherpe klauwen en een grijze vacht. Hij krulde dreigend zijn bovenlip op, het had iets weg van een Hyena.
'Wat vinden jullie van mijn laatste uitvinding?' spotte Trans met een blik op het monster, hij had moeite zich verstaanbaar te maken boven het gehuil van de bel uit.
Plotseling kon Kayla het niet laten een glimlach op haar lippen te toveren. Ze grinnikte zelfs.
Trans' ogen vernauwde zich. 'Waarom lach je, uilskuiken?!' schreeuwde hij. Kayla wierp een triomfantelijk blik achterom, naar haar vrienden. 'Indrukwekkende uitvinding, professor. Maar niet veel indrukwekkender dan deze verzameling beesten,' grijnsde ze, waarmee ze doelde op Kalli, Ilva, Osker, Rans, Saffira, Sadya, Breana, Laila en Chanisa. Allemaal sterker dan een gewoon mens, dankzij Trans.
'Ik geloof dat je ten onder gaat aan je eigen succes, in bepaalde zin dan,' riep Kayla spottend.
Trans' gezicht vertrok.
Kayla balde haar vuisten. 'Grijp hem jongens!' schreeuwde ze.
Meteen stormden de wolven op de professor af, maar de Hyena hield hen tegen en begon luid te grommen. Met z'n drieën stortten ze zich op het monster, heftig worstelend rolden ze over de grond.
De tweede groep aanvallers bestond uit Breana en Laila, die zich beide op Trans richtten. De rest vocht tegen de ninja's.
Kayla pakte een puntig voorwerp van een aanrecht en rende naar de kast met serums. Groene blauwe gele rode, ze ging met haar blik over de rijen en las de namen mompelend op. Lupus serum, Feline serum, Exterminati serum. Kayla werd er duizelig van.
Even zweefde haar hand boven het Alae serum, oftewel, vleugel serum. Het zou geweldig zijn om te kunnen vliegen...
Maar de gedachten aan de mislukt experimenten en de doden, weerhielden haar er van. Voordat ze van gedachten veranderde, haalde ze uit met het puntige voorwerp en brak alle flesjes op de vierde rij. Zo ging ze verder tot er niet meer over was.
De gemengde serums begonnen te bruisen en te sissen. 'Hopelijk heb ik geen chemische reactie opgewekt...' huiverde Kayla. Maar die hoop vervloog toen er een eerste, kleine explosie plaatsvond. Ze sloeg haar armen voor haar gezicht, hete spetters schroeiden haar huid. Zonder nog langer te wachtten draaide ze zich om en begon naar de uitgang van het lab te rennen. 'Wegwezen allemaal! Explosie!' schreeuwde ze zo hard ze kon, Delora bij haar arm mee trekkend.
Even aarzelden iedereen, maar toen ze een knal hoorde en de vloeistof gloeiendhete brand plekken in hun kleding maakte, ging iedereen er vandoor.
Behalve Breana en Trans...
Breana had Trans met haar insecten poten opgetild en slingerde hem hoog boven zich. Ze wierp hem met een bovennatuurlijke kracht tegen de kast. Trans gilde toen de hete massa hem opslokte, hij begon zich een weg te zoeken, bij de serums vandaan, maar Breana hield hem tegen. Ze nam een gigantische sprong en landde op de kast, waardoor die omviel, boven op Trans. Zijn gil werd gesmoord door een explosie, die zowel het hele laboratorium, als Breana verwoestte.
Toen dat gebeurde waren Kayla en haar vrienden, met de slechte ninja's en het beest van Trans achter zich aan, op weg naar sectie 2.
Mike leidde de groep, ze waren inmiddels al bijna bij de grote deur gekomen. Toen plotseling Delora achterraakte omdat een van de ninja's een schot afvuurde, die ze probeerde te ontwijken. Ze viel achterover en rolde over de kop. De slechte ninja's lette niet op haar, die klus lieten ze klaren door de monsterlijke Hyena.
Toen Kayla zag wat er gebeurde, worstelde ze zich een weg langs de slechte ninja's en sprintte naar Delora toe, die zich al op één knie had gewerkt.
Kayla kon haar ogen niet van de reusachtige Hyena afhouden. Even schoten een paar vragen door haar hoofd: wie was dit? Welk arm kind was dit overkomen? En bovenal, hoe komt hij zo monsterlijk groot, en vals?
'Snel!' riep Kayla boven de bel uit, 'sla ja arm om mijn schouders!'
Delora deed wat haar gevraagd werd, en zo hielp Kayla haar weer op de been. Te laat, echter, want de Hyena brulde, met een ruk draaide Kayla zich naar de Hyena om. Hij sprong op de twee meiden af en drukte Kayla met één poot tegen de grond. Delora tilde hij op, twee meter boven de grond.
Zijn vacht was ruig en grijzig. Zijn ogen stonden wild groen. Hij ontblootte zijn tanden naar Delora en grauwde.
Delora spartelde in zijn greep en riep om hulp, maar iedereen was al te ver weg, en Kayla zat vast. De nagels van het monster boorde zich in haar vlees. Ze hield de poot met twee handen vast, probeerde hem van zich af te duwen.
Delora krapte, beet, spuugde en riep naar de Hyena, ze probeerde zich los te wurmen terwijl ze luid vloekte.
En hoe ze ook bezig waren, de Hyena stond nog altijd stil. Zijn ene poot drukte op Kayla's borst, zijn andere poot hield Delora gevangen. Hij staarde alleen naar haar, hij bestudeerde haar, aandachtig.
Delora, die dit niet in de gaten had, zuchtte vermoeid. Ze gaf het op, wierp een vuile blik op haar gijzelnemer.
Plotseling kneep ze haar ogen tot spleetjes. 'Wacht eens even...' zei ze.
Kayla hield ook op met vechten.
Delora reikte met haar hand naar het gezicht van die hyena. 'Kijk toch uit! Straks verlies je een arm!' riep Kayla in paniek. Meteen trok Delora haar hand terug. 'M...maar...' stotterde ze. 'Die ogen... Ik herken hem.'
Het monster snoof. Hij hield zijn kop schuin.
Kayla voelde dat de druk op haar borst minder werd. Ze maakte er gebruik van door zo snel als ze kon onder hem vandaan te kruipen. Ze strompelde naar achter. 'Laat Delora los!' riep ze naar het beest. De Hyena draaide even zijn kop weg van Delora, naar Kayla.
'Los zeg ik...' Kayla stokte midden in haar zin. Ze had de groene ogen ook herkend. 'Raël...' bevestigde Delora hun gevoelens.
Raël gromde zacht. Hij zette Delora op de grond en zakte door zijn achterpoten.
'H...herkend hij ons?' fluisterde Delora. Kayla kwam naast haar staan. Beide keken ze naar de droevige Hyena die zijn poten bekeek, alsof hij nu pas merkte wat er met hem gebeurd was. 'Nu wel,' zei Kayla. Ze vermoedde dat het Trans gelukt was de proeven naar zijn hand te zetten, ze in zijn macht te maken. Er moest iets met Trans gebeurd zijn waardoor hun band gebroken was, en Raël weer vrij.
Kayla duwde Delora zonder iets te zeggen in zijn richting.
Delora zette zich schrap. 'Wat doe je? Kayla!'
'Ga naar hem toe,' gebood Kayla. 'Hij heeft je nodig.'
'Maar...' protesteerde Delora, maar haar vriendin liet haar niet uitpraten en duwde haar verder, tot Delora vlak voor de Raël stond. Hij zag eruit als een hoopje in elkaar gezakte... Hyena... Er kwam een trieste uitdrukking op zijn snuit toen hij zijn kop op hief en Delora zag staan. Haar ogen vol tranen.
'Raël, ik weet dat we elkaar niet konden luchtten, vroeger, maar dat is nu anders, toch? Ik heb me echt heel betweterig gedragen... En ik heb foute beslissingen genomen. A...Als ik je niet tegen had gesproken was alles misschien goed gekomen... Ik bedoel, dan waren er misschien minder doden gevallen... Ik... Weet niet hoe ik het moet zeggen, maar... Hoe stom ik ook deed, je betekende... En betekend, heel veel voor me. H... Het spijt me, Raël... Heel. Heel. Erg,' ratelde ze, en boog toen beschaamd haar hoofd.
Ze zocht steun bij Raëls harige knie, voordat ze zich op de grond liet zakken.
Raël slaakte een zucht en gromde zachtjes. Delora glimlachte naar hem, en kroop tegen zijn borst. Raël sloeg zijn armen om haar heen. Delora verdween bijna helemaal onder zijn vacht.
Kayla knikte goedkeurend en pakte de handdoek, die nog altijd om haar schouders hing. Met een glimlach zag ze hoe Raël al langzaam weer Raël werd. Zijn vacht verdween, zijn staart, zijn tanden, zijn snuit. En hij kromp, heel erg.
Met zijn gespierde armen om Delora, stond hij daar. Ietwat beschaamd, zijn haar in de war. Toen hij Kayla in het oog kreeg grijnsde hij. Het was zo'n gelukzalige grijns, en het tafereel zag er zo breekbaar uit, dat Kayla een brok in haar keel kreeg.
Ze slikte hem echter snel weg en stapte op Raël af en gaf hem de handdoek om om zijn middel te binden. Kayla zag duidelijk dat hij bloosde, maar hij nam de handdoek niet aan. 'Het is misschien beter als ik zo ga,' en dat laatste klonk als een grom.
Kayla haalde haar schouders op. 'Maar voor dat je weer een monster word, of zal ik zeggen, moordlustige Hyena-Hulk, hoe kan het dat je zo moordlustig was?'
Raëls gezicht stond ernstig. 'Ik ben met Trans' brein gekoppeld. Toen hij nog in leven was, voerde ik blindelings zijn opdrachten uit, maar...'
'Sta je me nou te vertellen dat Trans dóód is?' riep Kayla uit, en ook Delora wierp Raël een verbaasde blik toe.
'Ja, anders had ik jullie al aan stukken gescheurd,' grinnikte hij.
Kayla gooide de handdoek met een nonchalant gebaar aan de kant en zette haar handen in haar zij. Ze grinnikte mee. Niet te geloven! Trans bestond niet meer! Raël was bezig weer te veranderen. Een wolfachtige grijns op zijn lippen. Delora hield hem nog even extra stevig vast en liet hem toen los. Het beest rees hoog boven ze uit, keek op ze neer, en knipoogde. Toen pakte hij beide meiden op en begon te rennen, de anderen achterna.

Lieve FantasyFox! Ik hoop dat dit je een beetje opgevrolijkt heeft! Trans is dood! Die gestoorde professor :D.
En OMFG!! 2K alweer! I Love you all soo much!
Bedankt, jullie moeten eens weten hoe blij dit me maakt! :)

X