Experiment F (voltooid)

Hoofdstuk 21 : Schiet

Nieuwe update, maar beware.... dit is een kort hoofdstukje.

Er gebeurde niet veel tijdens de wilde rit op Raëls schouders, toen ze de ninja's eenmaal hadden ingehaald kegelde de Hyena de eerste tien omver. De rest viel ten prooi aan zijn klauwen. Nog maar een paar stonden overeind, en die zetten het op een lopen.
Ze stonden bij de poort naar sectie 2. De wachters waren weg, maar anderen hadden hun plaats ingenomen.
Raël remde abrupt en liet Kayla en Delora van zijn schouders glijden. De twee konden nauwelijks nog op hun benen staan.
Ze begroetten hun vrienden opgelucht, maar niet vrolijk.
Voor de poort - die open was - stonden minstens dertig mannen en vrouwen in pak. De zakenmensen. WOEF.
De leider kwam naar voren, de kale man die Kayla zich nog al te goed herinnerde. Mike deed hem na. De twee mannen stonden tegenover elkaar.
'Ninja, ga uit de weg,' sprak de kale op bevelende toon. Zijn zwarte ogen priemde zich in die van Mike, achter het masker. Mike week geen centimeter. 'U heeft het recht niet meer om mij bevelen te geven, ik heb ontslag genomen.'
De kale lachte verrast maar koud. 'Dwaas,' zei hij, en hield een revolver op de ninja gericht. 'Waar is de professor?'
Kayla stapte naar voren, ze merkte algauw dat de kale niet de enige was met een revolver, ook de mensen achter hem waren gewapend, de lopen richtten zich nu op Kayla. De ninja's hadden ook hun veel gevaarlijker uitziende wapens getrokken, maar het scheen de zakenlui niet echt te verassen. Ze grijnsde zelfs.
Was er iets dat Kayla en haar vrienden niet wisten?
'Professor Trans is dood,' schalde Kayla's stem door de ruimte. Ze keek de kale man koel aan. 'Jullie kunnen niets zonder hem beginnen.' De reactie die haar woorden opwekte bij WOEF was totaal anders dan ze verwachtte. Ze lachten. Allemaal. Kil en vreugdeloos, maar honend.
Toen de kale uitgelachen was richtte hij zich tot Kayla. 'Denk je nou echt dat wij voor hém werkten?' hij trok een vies gezicht. 'Er zijn honderden andere professoren in de wereld die zijn werk kunnen voortzetten.'
Kayla was te verbaast om koel te klinken. 'Maar... Hij heeft het serum ontworpen, nietwaar? Het was zijn onderzoek, zijn...' Ze stopte toen ze merkte dat de kale haar met een pruillip nadeed, 'Z... Zijn... ' spotte hij. Minachtend hief hij zijn kin omhoog. 'Dat onderzoek deed hij onder ons bevel. En alles wat hij heeft ontworpen hebben we nog in sectie 2, de enige ingrediënten die we nu nodig hebben zijn een nieuwe wetenschapper en een handje proefpersonen om Experiment Fauna voort te zetten. En jullie zijn slechts oponthoud.'
Met deze laatste woorden schoot hij Mike zomaar in zijn buik. Kayla gilde, Mike zakte op de grond, de zakenmensen kwamen in beweging en de ninja's vuurden. Maar hun geweren blokkeerde. Er kwamen alleen wat vonken uit.
De kale lachte terwijl hij nog een schot loste, dit keer raakte hij Valentijns arm. 'Jullie geweren doen het niet meer omdat er geen energiebron meer is. Die heb ik uitgeschakeld,' hij lachte kakelend.
Ook de andere zakenmensen begonnen schoten af te vuren. 'Zoek dekking!' schreeuwde Tristan.
Kayla zette het op een lopen en verschool zich achter de muur. Algauw bestond de gang uit een kluwen van vechtende zakenmensen, ninja's en mutanten. Kayla en haar vrienden merkten algauw dat WOEF ongetraind was en slecht met een revolver omging, wat hen een beetje hoop gaf. Hoewel WOEF nog altijd in de meerderheid was, slonk hun aantal snel, omdat ze sneller gewond raakte dan de mutanten en de drie ninja's.
Toch merkte Kayla een klein groepje op, waaronder de kale, die niet sterk, maar slim deden. Ze slopen namelijk weg naar sectie 2, en begonnen de enorme deur te sluiten.
Kayla begon te schreeuwen en te gebaren naar haar vrienden, maar die waren veel te druk bezig. 'Kijk uit! De poort gaat dicht, we moeten naar sectie 2! Vooruit! Naar de poort!'
Kayla wachtte niet maar sprintte achter het muurtje vandaan, naar de poort. Op de weg daarheen haalde ze zoveel mogelijk mensen onderuit, ze ontweek vuurlinies en kreeg uiteindelijk ook een revolver te pakken.
Geschrokken hield ze het ding van zich af.
Ze had geen flauw idee hoe dit werkte, ze wist dat de beveiliging eraf moest maar hoe, dat was een raadsel. Op goed geluk richtte ze op iemands been en haalde te trekker over.
Met een gil sloeg de vrouw tegen de grond. Kayla voelde de adrenaline, maar geen triomf. Ze kwam tot de conclusie dat ze niet van revolvers hield.
Omdat ze niet wist hoe ze het wapen opnieuw moest laden gooide ze het aan de kant en koos voor haar blote vuisten en ongetrainde vechtvaardigheid. Het had haar tot nu toe een heel eind verder geholpen, ook met dank aan haar vrienden.
Hester, Tristan, Osker en Valentijn voegde zich op dat moment bij haar. Ze had veel tijd verloren, de de ruimte tussen de poort en de vloer was nog maar vier meter hoog, en ze moesten nog tien meter rennen.
'Snel!' gilde Hester, en ze zette het als eerst op een lopen. Ze geraakte er makkelijk onderdoor, Valentijn moest al bukken, Osker volgde op zijn voor en achter poten, Kayla kroop er onderdoor, en Tristan maakte een slide waardoor alleen zijn masker bleef haken en in sectie 1 achterbleef.
Kayla rende snel naar de knop om de poort weer open te doen. 'Redden ze het zonder ons?' vroeg ze hijgend aan Tristan. Hij knikte waardoor zijn blonde haar op en neer ging. Kayla vond het op de een of andere manier adembenemend om hem weer te zien zonder masker, of kwam het omdat ze uitgeput was?
'We moeten snel zijn, een paar zakenmensen zijn ontsnapt en waarschijnlijk op weg naar de overige mutanten van sectie 2 om hen mee te nemen voordat wij ze kunnen bevrijden! Kom,' hij nam Kayla bij de hand en begon te rennen.
Verbouwereerd liet Kayla zich mee trekken.

Ik haat mijn inspiratieknobbel. Maar 1000 woorden? Hoe kan ik zo slecht zijn voor jullie?!

Xx Sp