Experiment F (voltooid)

Hoofdstuk 8 : Douche

Hey mensen.
Ik heb een paar vraagjess!
vraag 1:
Wat was jullie eerste indruk bij het eerste hoofdstuk?
vraag 2:
Waarom gingen jullie doorlezen?
Ik wacht op jullie antwoorden! :D
Love you all!

xXXxSPxXXx

De helft van de ninja's nam de meiden voor hun rekening. De andere helft zorgde voor de jongens. Voor ze zorgen hield in: ze in de gaten houden terwijl de meiden met hun bewakers zich naar de douches begaven.
Kayla liep naast Hester. Ze waren flink achterop geraakt, Delora, voorin, bleef maar tegen een ninja praten maar hij luisterde nergens naar.
Kayla keek goed om zich heen op weg naar de douches. Ze liepen door een gang, alles was spierwit. Het deed haar denken aan een laboratorium, maar dat zou het ook vast zijn, Trans had hen verteld wat er met ze zou gebeuren. Proefkonijn. Gekidnapt om gedwongen voor proefkonijn te spelen.
Dit keer kwam het licht gewoon van het plafond. En plotseling herinnerde Kayla zich de witte gang in haar droom. Was het een voorspelling geweest?
Wat had de man in het Zwarte Pak haar directeur ook alweer allemaal verteld? 'We zullen pakken waarvoor we gekomen zijn. U en uw leerlingen zullen de slachtoffers worden.'
Dan hoorden de Zwarte Pakken ook bij Professor Trans.
Aan de ene kant was Kayla blij dat ze nu eindelijk wist wat ze hier deden. Aan de andere kant wilde ze dat ze er nooit achter was gekomen.
Proefkonijn, Trans is gestoord! Mensen kruisen met dieren? Getikt...!
Plotseling voelde Kayla een prik in haar rug. 'Doorlopen meid,' zei een van de ninja's die de achterhoede vormde. Kayla was inderdaad langzamer gaan lopen. 'Sorry,' mompelde ze, en versnelde haar pas om weer naast Hester te komen.
De ninja's leidden ze een zijdeur in en zo kwamen ze in een - verrassing - witte kamer. Er stonden banken en bijzettafeltjes. Een soort wachtruimte.
Toen iedereen binnen was sloten de ninja's de deur achter zich en wachtten ze.
Nu Kayla de ruimte beter bekeek zag ze dat er aan de overkant een deur was. Die was niet zo goed op te merken omdat hij, wit was. Het klopte allemaal zo precies met haar droom dat Kayla even geen lucht kreeg. Ze ademde hevig in.
De ninja die het dichts bij haar stond legde een hand op haar schouder. Ze draaide zich om. 'Gaat het?' vroeg de ninja. Het klonk niet echt bezorgt maar wel vriendelijk, en jong. Hij werd enigszins vervormd door het masker, en toch sloeg de stem haar als een vuist in haar maag, weer kreeg ze geen lucht. 'Ja, hoor...' piepte ze.
Ze had de stem herkend.
Hij was een van haar ontvoerders.
Ze nam hem in zich op, hij was niet veel groter dan zij, er stak strokleurig haar onder zijn masker vandaan. Meer bijzonders was er niet aan hem. Of toch... Kayla's aandacht werd getrokken door een lege schede aan zijn riem. Bij de andere ninja's zat daar hun dolk. Hij mistte zijn dolk...
Met een ruk draaide zich weer om naar voren. Haar hart begon te bonzen in haar keel. Het was expres gedaan. Hij had zijn dolk bij haar bed neer gelegd, misschien wel als hulpmiddel. Hij stond aan haar kant!
Van alle opwinden begon Kayla te hoesten. De ninja klopte op haar rug.
Wie had ooit gedacht dat er tussen de ninja's een bedrieger zat? Een kameraad!
Op dat moment ging de deur aan de overkant van de kamer open. Meteen trok de ninja achter Kayla zijn hand weg.
Er stapte mannen binnen. Mannen in zwart pak. Voorop de kale.
Kayla had ze de Zwarte Pakken genoemd. De kale was de man die de directeur bedreigd had...
Met één handgebaar wuifde de kale man alle ninja's de kamer uit. De deur werd van buiten af op slot gedraaid.
De dunne lippen van de kale man waren strak op elkaar geperst. Hij bekeek de kinderen een voor een met voelbare minachting. Zijn donkerblauwe ogen stonden zo donker dat ze zwart leken.
Met langzame passen paradeerde hij langs de rij meisjes. 'Laat ik me even beleefd voorstellen...' zei hij spottend. Een rilling trok door Kayla's lichaam bij het horen van die vreselijke stem. 'Ik en mijn mensen vormen de organisatie WOEF. Van het Wetenschappelijk Onderzoek Experiment Fauna.'
Weer ging er een schok door Kayla heen. Dit maakte heel veel duidelijk, het ging om een experiment, fauna, dieren... En WOEF? Wat een bespottelijke naam!
Kale stond stil. 'En dan wil ik nu graag, jullie namen,' zei hij. 'Eén voor één opzeggen, voor en achter.'
Achter hem stonden de mannen met opschrijf blokjes en pennen. Elk gezicht even bleek. Elk pak even zwart.
De meisjes zijden hun naam als de kale ze aanwees. Zijn gezicht was emotieloos. Alleen de spot en de afschuw blonk in zijn ogen.
'Hester T-tina.' hoorde Kayla naast zich. Toen wees kale naar haar.
Ze aarzelde even. 'Je naam,' hielp kale haar herinneren. Het klonk onvriendelijk.
'Kayla... Storin.' reageerde ze toen.
Alle namen waren genoteerd en de meiden mochten door de deur aan de overkant. Er was een gang met één deur aan de rechterkant, en voor hen begon de badkamer. Kayla zag het witte licht en de tegels en de hokjes, en ze kreeg plotseling heimwee naar haar school. Nee niet naar huis, daar was het vreselijk, maar naar de school. Badkamers lijken altijd op elkaar. En deze betegelde ruimte deed haar sterk denken aan de school.
'Jullie hebben vijf minuten om jullie te reinigen. Daarna afdrogen met de handdoeken aan het rek en de kleding aantrekken die voor jullie klaar ligt. Ik zie jullie over vijf minuten, één verkeerde beweging en de wachters komen je halen. Eén meid minder maakt toch niet echt uit, we hebben genoeg,' dat laatste zei hij met een koude glimlach.
Kayla huiverde maar stapte toen toch dapper met haar vriendinnen de douche ruimte in. Ze deden wat hun opgedragen was en trokken de witte kleedjes aan die aan een rek hingen.
Toen ze weer de wachtruimte binnen kwamen stond Professor Trans hen op te wachten, geflankeerd door zeven Zwarte Pakken, inclusief de kale.
Achter de meiden doemden de ninja's op. Na een snelle inspectie achterom zag Kayla al dat haar kameraad dit keer niet aanwezig was.
Trans Schuls' eerdere zo zenuwachtige gedrag had plaats gemaakt voor een zelfverzekerde, kille indruk.
'Ik ga de eerste uitkiezen. Opstellen in een rij!' blafte hij.
De meiden gehoorzaamden als makke lammetjes. De angst was in hun ogen te lezen. Zelfs Delora hield zich koest in het bijzijn van al die gewapende mannen.
Kayla was in de war, ze kon niet nadenken, ze deed wat haar werd opgedragen.
De rij paste in de wachtkamer, zodra ze opgesteld stonden pakten de ninja's elk iemand van achter vast. Waar is dit goed voor? Dacht Kayla. Ondertussen pakte Trans een opschrijfboekje aan van de kale en liep langs. Dit keer was hij de gene die een voor een de namen opnoemde.
Hij stopte bij Ilva. Het kleine, stille meisje met de golvend bruine haren. Ze was pas twaalf jaar.
Trans boog zich naar haar toe. Ver hoefde hij niet te bukken omdat hij zowat even groot was als Ilva. 'Weet je wat Ilva betekend, Ilva?' vroeg hij op suikerzoete toon.
Kalli probeerde zich los te rukken van haar gijzelnemer, maar het hielp niet. 'Laat haar met rust!' riep ze toen, niemand reageerde, alleen Ilva wierp vlug een blik op haar grote zus, toen schudde ze braaf van nee. Haar haren dansden om haar hoofd.
'Wolf,' zei Trans eenvoudig. Hij knikte kort en de ninja die Ilva vasthield stapte uit de rij en nam Ilva mee naar de Zwarte Pakken.
'Wat gaat u doen?!' riep Kalli wanhopig.
Trans had zijn handen achter zijn rug in elkaar gehaakt en deed geen moeite Kalli aan te kijken. 'Zoals ik al verteld heb zijn jullie gegijzeld om voor mij te werken. Proeven te ondergaan, snap je. Mijn doel is een sterkere mensheid te creëren door mensen met dieren te mixen. Maar deze mensen zijn niet alleen sterker maar kunnen zich ook meer inleven met de dieren, misschien zelfs met ze communiceren. Ik en mijn medewerkers -' hij wees achterom naar de Zwarte Pakken '- willen gewoon het beste voor de wereld. Ze zijn van de organisatie WOEF, en staan volkomen achter mij en dit experiment. Ik neem aan dat jullie nu wel een idee krijgen van wat ik nu als eerst met Ilva ga doen.'
'U gaat haar vermoorden!' riep Kalli, en liet iedereen schrikken.
Trans schudde glimlachend zijn hoofd. 'Nee, nee, ik ben ervan overtuigt dat dit een succes zal worden.'
'U mag haar geen pijn doen,' zei Kalli nu zacht, tranen biggelde over haar wangen en ze kon nauwelijks op haar benen staan. De ninja moest haar overeind houden.
'Dat kan ik niet garanderen,' zei Trans nuchter, toen besloot hij dat hij genoeg verteld had, en hij draaide zich om. 'We gaan de testen beginnen,' zei hij. De ninja trok Ilva naar de deur die inmiddels in huilen was uitgebarsten.
'Nee!' schreeuwde Kalli, 'Neem me mee! Ik wil Ilva niet alleen laten!'
Trans draaide zich triomfantelijk om. 'Twee wolven zou nog beter zijn,' grijnsde hij.
De ninja die Kalli vasthield kwam naar voren en liep samen met Ilva en haar gijzelaar de deur uit, Trans volgde en daarna WOEF.
De meisjes begonnen te gillen en tegen te stribbelen. 'Niet Kalli!' riepen ze. 'Laat ons met rust!' gilde Delora en ze schopte om zich heen.
Met moeite brachten de ninja's de vechtende meiden terug naar hun cel.
Kayla klampte zich vast aan haar gijzelaar. 'Niet doen, alstublieft!'
De ninja trok voorzichtig haar handen weg en liet haar op de grond zitten.
De meiden stopten met tegenstribbelen en zakte één voor een verslagen op hun bedden neer.
Kayla kroop naar Hester toe die zat te huilen. 'Stil maar Hester, het komt goed!' fluisterde ze. Maar geloofde ze het zelf? Hmm...
'Straks zijn wij aan de beurt Kayla!' snikte Hester.
Kayla wist niet hoe ze haar moest troosten. Meer meiden huilde. Chanisa kwam bij Hester en Kayla zitten en even later ook Anava.
De jongens waren waarschijnlijk nu aan het douchen. Misschien koos Trans ook een van de jongens uit...
Kayla betrapte zich erop dat ze vurig hoopte dat in iedereen terug kwam. Misschien had Trans genoeg aan Ilva en Kalli... Maar die hoop vervloog.
Niet veel later kwamen de jongens binnen. Ze vochten net zo goed als de meiden, en maakte meteen toen de ninja's weg waren een verloren indruk.
Kayla spotte al snel Raël, gelukkig, al zag hij er vreselijk uit, zijn ogen waren rood en zijn schouders hingen. Hester rende op Macklyn en Marvyn af. Jacob rende naar Chanisa toe. Delora kwam een beetje bezorgt dichterbij. Had ze nou echt aandacht voor Raël? Ja ze klopte hem op zijn schouder.
Kayla stond met moeite op en kwam er ook bij.
Raël keek haar aan, zijn ogen moe. 'Wie hebben ze?' vroeg hij alleen.
'Kalli en Ilva,' reageerde Kayla verdrietig. 'De professor zei iets over wolven...'
Raël leek hierdoor nog meer in te storten, Kayla hielp hem te gaan zitten. Hebben ze ook iemand van jullie meegenomen?' vroeg ze met een sprankje hoop. Maar Raël knikte.
Kayla durfde niet te vragen wie, maar Raël zei het zelf al. Kayla kreeg iets in haar keel dat te groot was om weg te slikken. Delora sloeg een hand voor haar mond.
Nathan.

Thanks for the votes, commends and follows everyone!! <3
Vote verder!
Commend er op los!
Follow als je brainfood wilt! xD

Xxxx Love <3