Experiment F (voltooid)

Hoofdstuk 10 : Anava

Pas toen ze bij de douches aankwamen begon Kayla te protesteren. En dat was niet omdat ze niet wilde douchen, het was omdat de ninja die Hester droeg een andere kant op ging dan de rest van de meiden.
Kayla wrong zich tussen de ninja's door en rende achter de man aan. 'Stop!' riep ze, 'wat gaat u met Hester doen!?' De ninja keek niet op of om. Voordat Kayla hem kon bereiken grepen twee ijzeren vuisten haar bij haar armen en hesen haar in de lucht.
Hoe ze ook om zich heen schopte, de ninja's dwongen haar de douches in, ze zag hoe Hester verdween in het duister aan het eind van de gang.
Onder het ongemakkelijke toezicht van de ninja's douchten ze.
Er lagen weer nieuwe kleren en Kayla kleedde zich wanhopig aan. Hester was meegenomen, niet Hester, waarom Hester...?!
De ninja's pakten de meisjes bij hun schouders zodra ze klaar waren en brachten hen naar de 'wachtkamer'. Zodra Prof. Trans binnen kwam begonnen de gevangenen om zich heen te slaan en te schoppen, want ze wisten wat er nu te gebeuren stond.
Trans had een triomfantelijk grijns op zijn gezicht, hij wreef zichzelf in de handen, alsof hij een prijs mocht uitkiezen op de kermis.
Kayla schold hem uit in alle kleuren van de regenboog, spuugklodders besproeiden hem. Het bracht hem van zijn stuk, de grijns verdween. Hij liep naar haar toe.
Kayla stopte met schreeuwen, ze kon haar adem nu beter besteden aan vragen stellen, misschien was er nog iets uit Trans te krijgen. 'Waar is Hester? Wat is er met Kalli en Ilva gebeurd? Wat is er met Nathan gebeurd? Wat gaat u met ons doen? Waarom doet u dit?' Op geen één vraag gaf hij antwoord. Hij bracht zijn gezicht heel dichtbij de hare. Zijn bleke ogen vonkelden kwaad. 'Weet me te respecteren jongedame. Je vrienden krijgen een cadeautje. En. Jij. Niet.' Dat laatste sprak hij uit, elk woord beklemtonend. Er zat nu spuug op Kayla's gezicht.
Omdat Kayla niet wilde horen wat hij nog meer te zeggen had en niet wist wat ze anders moest doen, zette ze een keel op. Trans drukte woedend zijn handen tegen zijn oren en schreeuwde tegen haar met een rood hoofd. Kayla hoorde niet wat hij zei.
Zonder zijn ogen van Kayla af te houden wees Trans met een stramme vinger op een van zijn gevangen. Kayla kon niet zien wie het was, ze kneep haar ogen stijf dicht. Haar gil verstomde langzaam. Het laatste wat ze hoorde was Trans' misselijkmakende stem. 'Schakel dat schreeuwende wicht uit!'
En dat gebeurde.
~~~~~~~
'Lieverdtje toch, het komt wel goed...' suste Sofie zachtjes. Ze was intussen terug gekomen en ik had ook haar alles verteld.
'Ik wil nooit meer terug!' huilde ik. 'Ik mis Hester zo erg! Sofie ik wil terug naar Herter! Ik ga wel bij Hesters tante wonen!' Sofie schudde zachtjes haar hoofd. 'Nee kleine Kayla, dat gaat niet! We hebben het geld niet om de reis naar Herter te betalen!'
'En het geld dat mama en papa hadden om in de restaurant te eten? Waar hebben ze dat dan vandaan?'
Lisbeth en Sofie keken elkaar aan. 'Je hebt gelijk Kayla, ik heb geen idee...' Lisbeth begon door haar kantoortje te ijsberen, Sofie trok me overeind. 'We moeten ten eerst een slaapplaats voor je vinden Kayla.'
'Mag ik hier niet slapen dan?' vroeg Kayla smekend.
'Nee, er is een groot feest aan de gang in het clubhuis, bovendien ben je minderjarig.' Sofie knipoogde. 'Maar ik ken iemand die vannacht geen alcohol zal drinken, hij kan op je passen.' Ik snoof, 'Ik ben geen baby...'
'Mijn kleine Kayla,' lachte Sofie terwijl ze me omhelsde, 'morgen zorgen wij ervoor dat je in Herter komt, wat er ook gebeurt. Maar nu moet je slapen.' Ze ging weg om de 'babysitter' te halen.
Ik maakte bijna een dansje van blijdschap; ik zou Hester weer zien!
Lisbeth beende nog steeds rond, 'zoveel geld hebben mijn ouders toch niet?' mompelde ze aldoor.
'Lisbeth?' Lisbeth bleef vlak voor me staan. 'Dat ik dat eerder niet heb gemerkt...' zei ze, 'wanneer ontdekte je dat ze dat geld eigenlijk niet hoorde te hebben?'
Ik haalde mijn schouders op, het was alleen een klein vraagteken dat achter in mijn hoofd zat, ik was veel te druk met andere dingen bezig, plezier maken en lachen. Maar ik dacht toch dat het me opviel toen mijn ouders betaalden en ik de volle portemonnee van mijn vader zag. 'Paps portefeuille zat prop vol...' Lisbeth liet me niet eens uitpraten maar beende verder. 'Cash, contant geld, waar halen ze het vandaan?'
Lisbeth maakte me zenuwachtig met haar gebrabbel, ik hoopte maar dat die 'babysitter' snel kwam en een beetje aardig was.
Op dat moment kwam Sofie binnen gevolgd door Niak. 'Kayla, dit is je oppas, wees lief voor hem hè?' ze grinnikte. 'Nu moet ik echt weg, de feestbeesten vragen naar mij. Kayla, je kan hier slapen, ik zorg wel dat de deur op slot is, geen dronkelap kan nu bij je komen, Niak beschermt je indien nodig.' En ze vertrok. Even later ook Lisbeth, en ik bleef met Niak achter.
~~~~~
Toen Kayla bij bewustzijn kwam was ze alweer terug in de cel, ze merkte meteen verschil; de bedden waren verschoond en de geur van schoonmaakmiddel was sterker.
Chanisa en Jacob schoten meteen overeind toen Kayla zachtjes kreunde. 'Gaat het?' vroeg Chanisa. Ook Raël en Delora en Macklyn en Marvyn zaten bij haar in de buurt. Breana, Laila, Sadya en Shemus zaten wat verder op, Anava en Rans waren er ook nog.
Osker ontbrak, en Saffira... en natuurlijk Hester.
'Ja... Best,' antwoordde Kayla zacht. Dat was niet helemaal waar, haar hele lichaam voelde verdoofd aan, het gevoel dat je krijgt wanneer de tandarts je een spuitje geeft voordat hij je kies eruit trekt, dan lijkt het of je lip drie keer zo dik is en voel je er niks meer in. Dat gevoel, maar in je hele lichaam... Dat kwam niet alleen door het verdovingsmiddel dat ze had gekregen, maar ook door het ellendige gevoel van machteloosheid en verlies.
Chanisa hielp Kayla te gaan zitten en bood haar een flesje water aan. 'Je bent best lang buiten bewustzijn geweest, twee maaltijden.' Bij het woord maaltijden duwde Raël haar een bord met eten in de hand. 'Eten,' commandeerde hij, en dat was ook wel nodig want anders zou Kayla geen hap ervan nemen. Hester kon dat ook altijd zo goed zeggen...
Na het eten vroeg Kayla of ze haar alleen wilde laten, de verdoving was duidelijk nog niet helemaal uit gewerkt want de slaap kroop omhoog en maakte haar duizelig.
Ze viel in slaap en droomde over Hester die half vogel half mens was geworden, met een snavel en scherpe klauwen die haar wilde verscheuren...
...
'Maak haar wakker, snel!' Handen sjorden aan Kayla's schouders. Zonder dat Kayla iets kon zien zetten ze haar op haar benen. Ze wreef in haar ogen en probeerde haar voeten onder zich te houden terwijl iemand haar mee trok. Ze knipperde stevig met haar ogen en keek in het gezicht van Delora. 'W...Wat is er toch?' vroeg Kayla slaapdronken. Delora hoefde geen antwoord te geven want Kayla zag het al. Een grote groep ninja's was de cel binnen gekomen en prof. Trans was er ook.
En... Ze hadden Osker bij zich... Hij zag er een beetje bleek uit een hing versuft in de armen van een van de ninja's.
De gevangenen stonden met z'n allen tegenover de deur en professor Trans. De man zag witjes en hij was kwaad, zijn handen trilde en zijn ogen schoten vuur. 'Ik kom een nieuw proefpersoon halen,' snerpte hij. 'Deze mogen jullie terug hebben.' Met een knik van zijn hoofd gooide de ninja's Osker tussen zijn vrienden, ze moesten hem vastgrijpen zodat hij niet zou omvallen.
Trans beende langzaam voor de kinderen langs, de ninja's hadden hun vreemde wapens getrokken zodat geen van de kinderen iets zou ondernemen dat de professor niet aanstond.
Trans nam hooghartig het woord: 'De proef is mislukt, we zijn nog niet zeker of het aan het persoon ligt of aan mijn apparatuur, maar dat vind ik wel uit zodra ik een nieuwe test ga doen. Daarvoor heb ik een nieuw persoon nodig.' Kayla balde haar vuisten en hoopte vurig dat ze ooit deze man met eigen handen kon wurgen.
Trans' ijzige blik gleed even over Kayla en zijn ogen vernauwde zich. 'Als ik een meisje nodig had had ik jou gekozen,' siste hij. 'Maar nu heb ik een jongen nodig.'
Kayla hield zich nu stil een keek angstig naar haar vrienden, de jongens dan vooral. Raël, Jacob, Macklyn en Marvyn... Shemus mochten ze hebben! Die vage deed niets anders dan slijmen bij Breana.
Maar Trans had zijn slachtoffer gekozen. Zijn knokige vingers wezen naar het kleinste jongetje, Rans.
'Grijp hem,' zei Trans, en hij draaide zich al om om weg te wandelen.
'Nee!' schreeuwde een jonge stem. Niemand verroerde zich, behalve Anava. Ze snelde naar voren en ging met gespreide armen voor Rans staan, die inmiddels in huilen was uitgebarsten. 'Jullie kunnen dit niet maken! Hij is pas twaalf!'
Trans liep rustig naar een ninja toe en fluisterderde iets in diens oor. De ninja reageerde kort en Trans richtte zijn aandacht op Anava. 'Anava Milaan, dapper van je om zo op te komen voor je vriendjes, maar niet erg slim. Aan de kant of je word gestraft.'
Iedereen keek vol bewondering naar de dappere daad van het meisje. Tranen blonken in haar vastberaden ogen. 'Nee,' zei ze. 'Straf liever mij, dan deze jongen.'
Trans deed woedend een paar stappen naar voren. 'Je bent gewaarschuwd.' Hij stak een hand in de lucht.
Voordat iemand kon beseffen dat ze eerder hadden moeten handelen was het te laat. De ninja had het bevel opgevolgd en zijn wapen gebruikt. Een zoemende toon een een klik, een ijselijke gil een het geluid van scherp inademen.
Anava stortte op de grond, voor de voeten van Rans.
Delora was de eerste die in beweging kwam, ze rende naar Anava toe. Toen kwamen ook de ninja's naar voren, een van hen pakte Rans en richtte het geweer voor zich om te voorkomen dat iemand Rans probeerde af te pakken, de jongen jankte hartverscheurend.
De kinderen hadden echter alleen nog oog voor Anava, die stil op de grond lag, haar zwarte krullen als een waaier om haar hoofd en haar ogen gesloten. Op haar borst smeulde een brandplek. Delora voelde haar pols. Ze trok haar hand echter meteen als gestoken terug en stond pijlsnel op. 'Ze...Ze...' hakkelde ze, 'Ze is dood...' Met grote ogen keken de kinderen elkaar aan, en toen weer naar Anava, en toen naar Trans. De professor was even geschrokken als de kinderen, maar minder geschokt. Hij sprong kwaad op en neer en krijste tegen de ninja die het schot gelost had. 'Domme idioot! Je moest haar verdoven, niet vermoorden! Dit betekent weer een proefpersoon minder, jij halve gare malloot!' De ninja stotterde ellendig dat hij per ongeluk de knop op de verkeerde stand had gezet en dat hij zou zorgen voor een nieuw proef persoon. 'Het is je geraden,' brieste prof. Trans, toen draaide hij zich weer om naar de nog altijd als aan de grond genagelden kinderen.
Met een trillende vinger wees hij naar Anava's dode lichaam. 'Neem haar mee. En de jongen ook.' Rans begon nog harder te gillen toen de ninja's hem wegvoerden. Met hun wapens gericht op de kinderen sleepten twee anderen ninja's Anava's lijk naar buiten.
'Tot ziens,' bromde Trans, voor hij de ijzeren deur met een donderende klap dicht gooide.
Delora draaide zich om en viel snikkend in Raël armen. Behalve haar gesnik was het ijzig stil.

Einde! (van het hoofdstuk XD ) zielig hé! Arme Rans, en arme Anava! En waar is Hester? En wat gebeurt er met Kalli? Ilva? Nathan? Saffira? WAT gebeurt er in het volgende hoofdstuk?!
Ik ben super gelukkig dat jullie mij zo volgen in mijn verhaal, en ik ben ongelofelijk blij met jullie reads en votes en commends!
Love you all!!!

XXx SP xXX

O, en tips zijn altijd welkom!