Asi Kız

Bölüm-9

-Esin patron seni çağırıyor.

Arkamdan gelen sesle kanım donmuştu. Kafamı sağ tarafa çevirdiğimde Aslı bana korku dolu gözlerle bakıyordu. Çünkü bu ilk çağırılışım değildi.Ne yapacağımı bilmez bir halde dururken arkamdaki koruma kolumu tuttu.

Kolumu ondan çekerek:

-Kendim gidebilirim be!

diye bağırdım. Bütün gözler benim üzerimdeydi sanki. Daha fazla bekletmeden titrek adımlarla koridorda yürümeye başladım.

Patronun odasına geldiğimde ise kapıyı çaldım.

-Gel.

Yavaş adımlarla kapıyı açıp odaya girdim. İçidende lütfen kovulmıyım diye dua ediyordum.

-Kapıyı kapat Esinn.

Dediğini yapıp kapıyı kapattım. Karşısına geçip;

-Neden beni çağırdınız?

dedim sert bir sesle çünkü Asi olmak bunu gerektirir. Kimsenin altında ezilmemeyi.

-Bu kaçıncı adamla kavga edişin Esin?

Yani fazla adam dövmemiştim hem ben psikopat biri değilim neden birilerini döviyim ki. Sadece bana karışanlara karışıyorum.

-Bana cevap ver Esin!!

-Altı.

-Peki bu sefer neden kavga ettin?

Bu adam deli mi ya daha demin bana bağırırken şimdi ise sakince konuşuyor.Değişik.

-Bana dokunduğu için kavga ettim.

-Burası bar Esin böyle şeylerin olması doğal.

-Kızlara istenilmeden dokunulması ne zamandan beri doğal?

-Tamam Esin bu son olsun. Bu işe ihtiyacın olduğunu bildiğim için ses çıkarmıyorum bir daha olursa affetmem.

Cevap vermedim. Bu onu deli ediyordu ama bana zevk veriyordu.

-Şimdi çıkabilirsin.

Hemen kendimi toparlayıp kapıyı açıp çıktım. Herkes bana ''bu kız daha yaşıyor mu?'' diye bakıyordu.Bu seferde bu işten sıyrılmıştım. Derin bir nefes alıp Aslı'nın yanına gittim.

-Ne oldu Esin? Sana birşey yaptı mı? İşten kovuldun mu? Ya kızım anlatsana!

-Hayır birşey olmadı. Ama bir daha insanlarla kavga edersem kovulacakmışım.

-------------------------------------------------------------

Yaklaşık 2 saattir çalışmaktan ayaklarıma kara sular indi.

-Esin şuraya baksana!

dedi Aslı heycan dolu sesiyle. Kafamı çevirip Aslı'nın gösterdiği yere baktım. Yine o çocuk gelmişti. Adı Kuzey'di. Buranın sahibinin oğlu. Buraya sadece Perşembe, Cuma ve Pazar günleri gelirdi. Yanında da úç tane arkadaşı vardı. Evet sapık gibi onu takip ediyordum ama sadece barda, bar dışında Eda'ların sınıfında olduğunu biliyordum. Buda demek oluyor ki benden 1 yaş büyüktü. Ondan fazlasıyla hoşlanıyordum ama ona aşk yada sevgi duyguları beslemiyordum.

Kafamı çevirip saate baktığımda gecenin üçüydü.Ve ben fazlasıyla yorulmuştum.

-Aslı ben artık çıkıyorum.

-Tamam tatlım dikkatli ol.

-Emredersin annecim.

diyip gülümsedim Aslı ise kahkalara boğulmuştu. Yaptığım şaka aklıma gelince yüzüm dúştü. Beni merak eden yada düşünen bir annem olmamıştı hiçbir zaman.

Aslı bu durumu anlamış olacak ki hemen konuyu değiştirdi.

-Ee Esin sen çıkmıyor muydun?

-Çıkıyorum hoşçakal.

Çantamı alıp kapıya doğru yürümeye başladım. Tabiki de Kuzey'e bakmayıda ihmal etmedim. O ise yine düşünce alemine dalmıştı.

Dışarı adımımı atınca soğuk rüzgarla karşılaştım.Yaz mevsimindeydik ama hava gereğinden fazla soğuktu.Çeketime sarılıp yürümeye başladım.

Yurda çok geç kaldığım için ara sokaktan gitmeye karar verdim.

Ara sokağa girdiğimde arkamdan gelen sesle irkildim ve adımlarımı durdurdum.

Hemen arkamı döndüm. Dönmemle ağzım O şeklinde açıldı bu o çocuktu bugün barda bana dokunan çocuktu.

-Beni beklemiyordun dimi güzelim.

Kahretsin neden ara sokaktan gitmiştim ki?!

-Ne istiyorsun?

-Sadece ufak bir cezan var.

diyip aramızdaki farkı azalttı. Karnımda hissettiğim acıyla daha fazla dayanamayıp kendimi karanlığa bıraktım.

Bu bölümü aslında yazmıcaktım arkadaşlar hatta kitabı silmeye karar vermiştim çünkü bir önceki bölümün oy sayısı azalmıştı. Sonra kitabımı okuyan kişiler için yazmaya devam ettim. Bana yardım eden herkese teşekkürler.

Bu bölümü:
★ crn_1D'ye adıyorum. Daha yeni tanıştık ama onu çok sevdim.
Teşekkürler ♥ ♥