Asi Kız

Bölüm-30

-Senin için buradayım...

Kuzey bana bakıp koca bir kahkağa attı. Ama içten bir gülúş değildi bu yapmacık ve alayla karışık bir gülüştü.

-Benim için buradaysan neden beni değilde, Tuna'yı seçtin?

dedi yumruğunu sertçe duvara geçirerek.Artık elindeki bezden kanlar akıp, yere damlıyordu.

Artık bu kadar alttan aldığım yeter!

-Tuna'yı seçtim çünkü o beni olduğum gibi ARKADAŞÇA seviyor, benim mutlu olmam için uğraşıyor ve en önemlisi beni dinlemeden "Sürtük" yerine koymuyor!

Ohh be alttan almak hiç bana göre değilmiş. Yaşadıklarımı içime atmıyorum, dışıma vuruyorum. Buda benim en sevdiğim özelliğim.

-O zaman onun yanına git!

-Onun yanında olmak istesem orada olurdum ama ben burada olmak istediğim için buradayım!

dedim bağırarak. Artık seslerimiz depoda yankılanıyordu.

-Senden uzak durmamı isteyen sendin.

dedi Kuzey üste çıkarak.

-Ben senin için babanı karşıma alıyorum ama senin yaptığına bak!

İşte bunu söylememem gerekiyordu.Kahretsin!

-En son ne dedin sen?

dedi Kuzey üstüme gelerek. Her üstüme geldiğinde bende geri geri gidiyordum.

-"Senin yaptığına bak" dedim.

-Hayır Esin, ondan önce!

Bir adım daha attığımda, sırtım duvara çarptı. Kuzey'de bunu fırsat bilerek kollarını iki yanıma koydu ve kaçmamı engelledi.Ona bu kadar yakın olmak hoşuma gidiyor.Bu durumdayken düşündüğüm şeye bak. (!)

-Birşey demedim, konuyu değiştirme!

dedim konuyu dağıtarak.

-Babam sana ne yaptı Esin?! Söyle!!

Artık kaçış yolum kalmadı. Söylemekten başka şansım yok.

-Baban senden uzak durmamı, seni üzmekten başka birşeye yaramadığımı söyledi. Oldu mu?!

dedim ve kollarının arasından kurtuldum.

Kuzey'e baktığımda şaşkındı ve afallamıştı. Onu umursamadan koşarak, depodan çıktım.

Onun için bu kadar uğraştığım yeter!

*****

Kulağıma gelen sesler yüzünden gözlerimi açtım. Tabi Esin uyuyormuş kimin umrunda.?(!) Dün gece Kuzey'i düşünmekten uyuyamamıştım zaten. Yatağımdan doğrulup, terliklerimi ayağıma geçirdim.

Ve paytak adımlarla odamdan çıktım. Merdivenlerden inerken kapının önündeki bavullar ilgimi çekti.

Yoksa sürtük annem evden defolup, gidiyor muydu? 32 diş sırıtı, hızlıca aşağı indim. Ablamda bavulların ağzını kapatmakla uğraşıyordu.

-Uyandın mı Esin?

dedi ablam gülümseyerek. Demek ki bana kızgın değil ama ben ona hala kızgınım. Hemde çok.

-Neler oluyor?

dedim, elimle bavulları göstererek.

-Ben kısa süreliğine şehir dışına çıkıyorum.

Şaşırmıştım. Bu konudan bana daha önce hiç bahsetmemişti.

-Neden?

-Üniversite'de seminer için görevlilere ihtiyacı vardı. Bende Barış ile beraber yardım edeceğiz.

-Şehir dışına çıkmak ne alaka?

dedim soru soran gözlerle.

-Seminer Ankara'da.

Tuna bunu kesinlikle duymamalı. Yoksa daha da beter olur.

-Şimdi mi gidiyorsunuz?

-Evet, birazdan Barış gelecek ve çıkacağız.

-Tamam. Ben odamdayım.

Adımlarımı odama doğru yönelttim.

-Birşey daha var.

-Ne?!

-Senin evde yalnız kalmaman için Kuzey'de yanında kalacak.

Kuzey yanımda mı kalacak?! Dünden sonra onu görmek istemiyorum. Onun sürekli beni üzmesine izin vermeyeceğim.

-Annem var ya. Kuzey'e ne gerek var?

-Şey... Annem iş için 2 gün evde olmayacak.

Kesin iş içindir.! Kesin.(!)

Yine ne sürtüklük peşindeyse artık.

-Annemin işe gideceğine inanıyor musun gerçekten?

-Esin seninle bu konuyu tartışmayacağım.

-Tartışma zaten!!

dedim ve mutfağa girdim.

-Esin buraya gel!

dedi ablam bağırarak. Onu umursamadım bile. Buzdolabından kola çıkarıp, bardağa koydum.

Evet sabah sabah kola içen tek kişiyim. Kendime gülüp mutfaktan çıktım.

Kapı çalınca koşup, kapıyı açtım.Barış abi ve Kuzey gelmişti. Kuzey'in yüzüne bakmadan salona gidip, koltuğa gömüldüm.

Ablamlar birşey konuşuyordu ama söylediklerini anlayamıyordum.

-Esin, biz çıkıyoruz!

dedi ablam bana seslenerek. Ona cevap vermedim bile.

Kapı kapanınca içeri Kuzey girdi.Karşımda ki koltuğa oturdu ve bana bakmaya başladı.Bense onu görmemezlikten geldim.

Masanın üzerindeki kumandayı görünce ikimizde kumandaya bakmaya başladık. Onu ben almam lağzım. Tam Kuzey hareketlenmeye başlayınca, hemen oturduğum yerden kalkıp kumandayı almaya çalıştım. Kuzey ile ellerimiz birbirine deyince hemen elimi çektim.

Kuzey bana bakıp sırıttı ve kumandayı aldı. Allah'ım ya ben bununla 2 gün ne yapacağım?!

Kapının zili çalınca yerimden kalktım.

-Birini mi bekliyordun?

-Hayır.

dedim omuz silkerek.

-Sen otur, ben bakarım.

-Burası benim evim ve sen hiçbir şeye karışamazsın.

Kuzey yanıma gelip, sıkıca kolumu tuttu. Canımı acıtıyordu aptal. Ama acımı ona belli etmedim.

-Çok ileri gidiyorsun Esin!

dedi dişlerinin arasından tıslayarak. Onu kızdırdığım her halinden belli oluyordu.

-Kapıya bakacağım.

dedim. Kuzey kolumu bıraktı ve sinirle mırıldandı.Kolumu ovuşturup, kapıya doğru gittim.

Hızlıca kapıyı açtım.

-Senin burada ne işin var Tuna?

dedim şaşkınlıkla.

-Ödev yapacaktık ya.

Ben onu unutmuştum ya. Tuna'yı içeri davet edip, salona girdik.

Kuzey sinirli bir biçimde Tuna'ya bakıyordu. Tuna'da aynı sinirle Kuzey'e bakıyordu.

İşte şimdi yandım.

Arkadaşlar bu yb'yi erken yayınladım ama dğer bölüm biraz geç gelecek. Yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkürler. ♥♥

****      İPUCU  ****
   
Hikaye hakkında dğer bölümlerde Esin'in küçüklüğünden ve BABASİNDAN  bahsetmeyi düşünüyorum. Önemli olaylar gelişecek. :-D