Asi Kız

Bölüm-27

Ablam nefretimi hakediyor muydu?

Gözlerimi kapattım ve kalbimin sesini dinlemeye başladım.

Hayır, hakketmiyor. Zaten beni düzeltmeye çalışan kişi oydu. Benim gibi berbat bir kardeşi başından atabilirdi ama atmadı, beni mutlu etmeye çalıştı.

Gözleri açtım. Bu sefer aklımı dinledim. Evet nefretimi hakediyor. Bana sürtük annem için tokat atan oydu. Babam beni döverken bana hiç yardım etmedi, benden hep üstün oldu.

Çıkmaz sokağa girdiğimde aklımdan ablam konusunu rafa kaldırdım. Kuzey'i düşündüm. Ondan uzak durabilecek miyim?

Hayır yada evet. Onun iyiliği için ondan uzak duracağım.

Omzuma deyen elle irkilip, düşüncelerime veda ettim. Arkamı döndüğümde adını bilmediğim ama okulda Kuzey'in arkadaşı olduğunu bildiğim bir çocuk duruyordu.

-Ne istiyorsun?

dedim yorgun sesimle.

-Esin, benimle gelmen lağzım.

-Neden?

-Sana birşey göstereceğim.

Bu çocuğa hiç güvenmiyorum. Ama içimden bir ses onunla gitmemi söylüyordu. Olacakların hiçbiri umrumda değildi.

-Tamam geliyorum.

dedim ayağa kalkarak. Karşımdaki çocuk beni onaylayıp önümden gitmeye başladı, bende onu takip etmeye başladım. Biraz yürüdükten sonra bir arabanın önünde durduk.

-Bin.

dedi çocuk, bana emir vererek.

-İnsan gibi rica et! Ayrıca bana emir verme!

Çocuk derin bir nefes alıp, geri verdi.Sinirini kontrol altına almaya çalışıyor gibiydi.

-Arabaya biner misin Esin?

Ona zafer gülúşü atıp, arabaya bindim. Ardından çocukta binip, yola koyulduk.

-Adın ne?

-Neden soruyorsun?

Nüfusuma geçireceğim ondan soruyorum gerizekalı.

-Merak etmiş olamaz mıyım?

-Can.

Ona kafamı sallayıp önüme döndüm. Bu Can denen çocuk beni nereye götürüyor? Acaba patronun adamı olabilir mi? Yada bir katil.

Off iyice saçmaladım artık.

-Geldik.

Can'ın bana seslenişi ile kendime geldim ve arabadan indik.Etrafıma baktığımda her yerde yıkık binalar vardı. Yerler içki şişeleriyle doluydu.

-Burada ne işimiz var? Neden beni buraya getirdin?

-Beni takip et!

dedi sinirli bir sesle.

-Ben senin kölen değilim.Bana emir verme!

-Kuzey'e çok benziyorsun.

dedi hafiften sırıtarak. Kuzey'e mi benziyorum? Bu hoşuma gitmişti.

Can yürümeye başladığında, bende onun peşinden gittim. Şu an ne ile karşılaşacağımı bilmiyorum, sadece gidiyorum.

Terkedilmiş bir deponun önüne geldiğimizde Can eliyle beni durdurdu. Ellerine tip tip bakınca hemen ellerini geri çekti.

-Ses çıkarmadan şu camdan içeri bak.

dedi fısıldayarak. Onu kafamla onaylayıp yavaşca cama doğru ilerledim. Bir taşın üstüne çıkarak camdan içeri baktım.

Olamaz bu Kuzey!!

Bir eline bez bağlamış, duvarı yumrukluyordu, bazende yerdeki şişeyi alıp kafasına dikiyordu.Galiba içki içiyordu.

Elinde ki bez kırmızı renge dönúşünce elinin kanadığını anladım.

-Son 1 haftadır bu durumda.

-Neden?

dedim şaşkın, aynı zamanda üzgün bir sesle.

-Neden mi? Hem onun hayatına girdin, hemde başka bir çocukla gezdin!

-Ya siz toptan salak mısınız? Tuna benim arkadaşım. Kuzey beni dinlemeden yargıladı!

-Bunlar beni ilgilendirmiyor. Kuzey'i seviyor musun?

Kuzey benim yüzümden bu durumdaydı, acı çekiyordu aynı ben gibi. Onu deliler gibi seviyorum.

-Evet seviyorum.

dedim Can'ın gözlerimin içine bakarak.

-O zaman git, Kuzey'i bu durumdan kurtar!!

İşte bunu bilemiyordum. Patron buna izin vermiyordu. Onun dediği gibi ben bencilim, asiyim. Onu üzmekten başka bir işe yaramıyorum.

Hem benim gibi bir kızı kim sever ki?! Onun iyiliği için ondan uzak durmalıyım. Sanırım...

-Esin kararını ver! Ona yardım edecek misin? Etmeyecek misin?

-....

Sizce Esin yardım edecek mi? Yorumlarınızı bekliyorum.:-D

Arkadaşlar bu bölümde kısa ama benide anlayın okulla beraber yürütemiyorum. Kitabı silmek yerine kısa yazıyorum.

Lütfn oyları ve yorumları arttırın. ♥♥♥♥♥