Asi Kız

Bölüm-33

Gözlerimi hafifçe araladığımda boş bir depodaydım.

Benim burada ne işim var? Kim beni buraya getirdi? Neden buradayım? Bana ne oldu?

Aklımda bin tane cevapsız sorular vardı.

En son Kuzey'i bekliyordum ama-

Kahretsin beni kaçırmışlardı.

Kafamı kaldırıp, kendime gelmeye çalıştım. Başım çok fena ağrıyordu.

Yerimden kıpırdanmaya başladığımda kollarım ve ayaklarımın bağlı olduğunu gördüm.

Hangi psikopat beni buraya getirdi? Onu bir elime geçirirsem...

-Kimse yok mu?

diye bağırdım. Deponun kapısı sertçe açıldığında kafamı o tarafa

çevirdim.

Tabi ya bunu ondan başka kim yapabilirdi ki!

-Sana oğlumu üzmemeni söylemiştim Esin.

dedi patron sakince.

-Kuzey'i üzecek birşey yapmadım!

Patronun aksine ben bağırıyordum. Kaçırılmış olabilirim ama kimseye birşey için yalvarmam.

-Şu an benim elimdesin ve sen hala bana karşı çıkıyorsun Esin.

-Senin gibi bir pisliğe asla yalvarmam manyak herif.

Patron hızlıca yanıma gelip, bana tokat attı. Canım çok acıdı. (!) Aptal ben bundan daha fazlarına dayandım buna mı dayanamayacağım? Babam olacak pislik daha fazlasını yaptı ve tokat onların yanında bir hiç.

-Tek yapabildiğin bu mu?

dedim dalga geçerek.

Patron kocaman kahkağa attı.

-Daha sana çok şey yapacağım Esin ama burada olmanın sebebini bilmen lağzım.

-Neymiş suçum?

dedim alay ederek. Evet şu an gerçekten kaşınıyorum.

-Barış'ı tehdit etmek, senin ne haddine!

-Birşey soracağım. Senin çocuklarının beyni yok mu? Sen neden bu işlere karışıyorsun!

Patron bana tip tip baktı. Tabi verecek cevabı yok. Aptal adam. Patron arkasındaki adama bakıp, bağırdı.

-Getirin!

Adamlar dediğine uyup, tepsi içinde birşeyler getirdi ve yanımdaki masanın üstüne koydular.

Göz ucuyla tepsiye baktığımda kanım dondu. Bu adam bu kadar piskopat mıydı?

Patron tepsinin içinden keskin bir jilet alıp, yanıma yaklaştı. Bense sadece yutkunmakla yetindim.

Adamlardan biri yanıma gelip tişörtümün bir kısmını kaldırdı. Oha bunlar beni canlı canlı kesecekler.

Patron bana biraz daha yaklaşıp göbeğime uzun ve derin bir çizik attı.Canım çok acıyordu, çığlık atmak istiyordum ama yapamazdım. Bu manyak herifi memnun edemezdim, o benim acı çekmemi istiyordu. Bir kez daha çizik attığında artık gözümden yaşlar düşmeye başlamıştı.

-Senden korkmuyorum, pislik.

-Zaten benden korkmanı değil, acı çekmeni istiyorum Esin.

dedi ve kahkağa attı.

Adamlardan birkaçı gelip elimi ve ayağımdaki ipleri çözdü. Bu kadar mıydı yani? Beni serbest mi bırakıyorlardı?

-Daha işimiz bitmedi Esin.