Asi Kız

Bölüm-19

Arkamı döndüm.

Ve bize bakan sinirli ablamla karşılaştım. Ondan daha beteri ablamın arkasında yumruklarını sıkmış bir Kuzey'i beklemiyordum. Hemde hiç.

Ne yani şimdi bunlar Tuna ile aramızda birşey olduğunu mu zannettiler? Bu çok saçma. Tabiki de ablamın hoşlandığı çocukla (Tuna) çıkmam. Ablamı umursamadan arkasındaki Kuzey'e baktım. Şimdi beni kıskanmış mıydı? Hemen Kuzey'in yanına gittim ve yumruk yaptığı elini tutarak mağazadan çıkardım.Yoksa kötü şeyler olabilirdi.

-Burada ne işin var Kuzey?

-Bunu bana mı soruyorsun Esin?! Hem bana ilgin olduğunu söylüyorsun, hem de o çocukla dip dibesin.! Söylesene daha kaç kişiyi idare ediyorsun?!!

demesiyle birden tokatı suratına geçirdim.

-Ben sürtük değilim.

Hızla arkamı döndüğümde ablamlar bize bakıyordu. Onları umursamadan hızlıca alışveriş merkezinden çıktım. Tuna ve ablam arkamdan bana sesleniyordu ama umrumda değiller.

Bu bana ikinci sürtük denilişi. İlkini Aslı söyledi, şimdi de Kuzey...

Ben sürtük değilim.Bu zamana kadar hiçbir erkeğin elinden tutmayı bırak, 5 cm yanına yaklaşmadım. Gözümden yaşların düşmesine engel olamadım. Bu benim için fazlaydı. Artık olanlar karşısında savaşacak halim bile yok. Bir an önce İstanbul'dan defolup gitmem istiyorum.

************************************

Yaklaşık yarım saattir sokaklarda boş boş dolaşıyordum. Yanımda ne para, ne de yardım isteyecek bir telefonum var. Sadece arkamda sürekli çalan korna sesleri vardı. Hangi salak bu? diye arkamı döndüm ve yanıma bir araç yaklaştı.

Arabanın içinden çıkan kişiyle hayal kırıklığına uğradım.Bir bu eksikti.Emir koşarak yanıma geldi.

-Esin iyi misin?

Aslında Emir iyi biriydi. İçi nasılsa, dışıda öyleydi. Yani şerefsiz ve pisliğin teki.

Yaşlı gözlerle Emir'e baktım.

-Beni eve bırakır mısın?

Emir ilk önce afalladı.Ama bozuntuya vermedi.

-Tabi bırakırım.

diyerek kapımı açtı. Bende ses çıkarmadan arabaya bindim.Emir hızla kapımı kapatıp, arabanın diğer tarafına geçti ve kendi yerine oturdu. Arabayı çalıştırıp, yola konulduk.

-Biri bana gelip, senin ağladığını söylese asla inanmazdım.

-Neden ben insan değil miyim? Tabiki de ağlarım.

Emir dediğim karşısında koca bir kahkağa attı ve önüne döndü.Yol boyunca hiç konuşmadık.

Kısa süre içinde eve geldik. Emir'e dönüp;

-Sana evimin adresini söylediğimi hatırlamıyorum.

dedim soru soran gözlerle.

-Burası küçük yer Esin. Herkes, herkesi bilir.

İstanbul mu küçük?! Neyse fazla kurcalamadan kapımı açtım. Tam çıkacakken Emir kolumu tuttu.

Refleks olarak hemen kolumu çektim. Çünkü bu onun oynadığı başka bir oyun olabilirdi.

-Ne istiyorsun Emir?

dedim bıkkınca. Emir elini cebine attı ve küçük poşetteki hapları bana uzattı.

-Al Esin iyi gelir. Kafanı dağıtırsın hem.

Haklıydı. Uyuşturucu kötü birşey ama şu an bana en çok rağzım olan şeyde oydu. Belki Kuzey'in yaptığı şerefsizliği unuttururdu.

Ne yapacağımı bilmiyorum.

-Bu kadarcık şeyle bağımlı olmazsın Esin.

Artık daha fazla düşünmeden poşeti aldım, cebime koydum ve arabadan indim. Emir'e baktığımda memnun olmuşçasına sırıtıyordu.

Ona bakmayı kesip, zili çaldım. Ama kapıyı kimse açmadı. Ablamı anlarım ama sürtük annem nerede de bana kapı açmıyor. Paspasın altındaki anahtarı alıp kapıyı açtım.İçeriye girdim Ve sessizce kapıyı kapattım. Tabi kapatırken Emir'e bakmayı ihmal etmedim. Bana gülümseyip gitti. Aslı buna nasıl aşık olmuş anlamıyorum. Tip olarak yakışıklı ama huy olarak berbat.

Tam odama gitmek için merdivenleri çıkıyordum ki salondan gülüşme sesleri geldi.Demek ki evde birileri var.

Merakıma yenik düşüp, yavaş adımlarla salona doğru yürüdüm. Göz ucuyla salona baktığımda, gördüğüm manzarayla gözlerim yerinden çıktı.

Pislik annem, tanımadığım bir adamla öpüşüyordu.

Sen işte şimdi bittin sürtük.

Arkadaşlar artık sınır koymayacağım.Oy veren ve yorum yapan herkese teşekkür ederim. Kitabımı sevenler için bölümleri daha erken paylaşacağım.

İthaf isteyenler yorum yapabilir.

Sizi çok seviyorum. ★★ ♡♡♥♥♥♧♣