Savage

Chapter 14-babygirl...

Πήρα μια βαθιά ανάσα και έπειτα ξεροκατάπια πριν ανοιξω την πόρτα.

Με το που την ανοιξα μπήκα μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο και αυτό που αντίκρισα δεν ήταν σίγουρα αυτό που περίμενα.

Για κάποιον Τον περίμενα να είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι φορώντας το μποξεράκι που φορούσε πριν με το γνωστό αλαζονικό του βλέμμα καρφωμένο στο πρόσωπο του καθώς θα με κοιτούσε με ειρωνία και θα έλεγε αλαζονικά «περίμενα ότι θα έρθεις».

Όμως αντί για αυτό το θέαμα που θα μου προκαλούσε άγχος και ντροπή τον αντίκρισα να βρίσκεται σκεπασμένος με τα παπλώματα του κρεβατιού καθώς τα μάτια του ήταν κλειστά και ανάσαινε με έναν κάπως παιδικό τρόπο...σαν να ακούς τις αναπνοές που πέρνει κάποιος αλλά όχι ροχαλητο...Ήταν κάτι πολύ περίεργο αλλά ταυτόχρονα κάπως κιουτ.

Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα ενώ φαινόταν ότι κρύωνε και σκεπαζόταν με τα παπλώματα.

Χαμογέλασα ελαφρά ασυναίσθητα και πήγα να φύγω κάπως απογοητευμένη από τη μια πλευρά επειδή παρόλα αυτά ήμουν περίεργη γιατί επέμενε να έρθω...

Μάλλον δεν θα μαθω...

Σκέφτηκα γελώντας σιγανά και έφυγα με αργά βήματα από το δωμάτιο...

Όταν όμως πήγα να κλείσω την πόρτα πίσω μου άκουσα την βραχνή φωνή του να λέει επηρεασμένη από τον ύπνο.

«Δεν σου είπα να φύγεις»

Είπε και έκλεισα σφιχτα τα μάτια μου για μια στιγμή.

Και ξαναμπήκε μέσα με αργά βήματα.

Είχε μισό ανοίξει τα μάτια του και με κοιτούσε.

«Πέσε κοιμήσου γιατί είμαι πτώμα τώρα και...δεν θυμάμαι κάτι έλεγα αλλά νυστάζω»

Είπε μπερδεύοντας τα λόγια του σαν παιδί ενώ κοπάνησε το χέρι του στην άδεια θέση δίπλα του στο κρεβάτι.

«Νόμιζα ότι ήθελες να μου πεις κάτι και...Α..ας φύγω καλύτερα»

Είπα δειλά και τότε μουγκρισε δυνατά.

«Για να βρικολακιασεις και να με βρίζεις επειδή αύριο θα ήσουν πτώμα για να πας σχολή;Άντε πέσε κοιμήσου φυτό»

Μου είπε μουγκρίζοντας,ένα θέαμα που με έκανε να γελάσω ελαφρά.

«Δεν κοιμάμαι στο ίδιο κρεβάτι μαζί σου»

Είπα δειλά και εκείνος ξεφυσηξε.

«Δεν δαγκώνω...εστω όχι τώρα...Είμαι πτώμα για να ικανοποιήσω τις ανώμαλες σεξουλιαρικες φαντασιώσεις σου...»