Chapter 18-Truth-1/4

8.4K 637 60
                                    

Είχαμε να μιλήσουμε σχεδόν 6 ημέρες.Πηγαινα καθημερινώς στη σχολη καθώς δεν πολύ μιλούσα ιδιαίτερα με κανέναν.

Η Leah φαινόταν ότι ένιωθε άσχημα,και ότι ήθελε να μου μιλήσει όμως δεν το έκανε.Περιμενα συνεχώς εκείνη να κάνει το πρώτο βήμα όμως ποτέ δεν το έκανε.

Ενώ από την άλλη,εκείνος έλειπε αρκετές ώρες από το σπίτι.Οταν γυρνούσα από τη σχολη εκείνος έλειπε,έτρωγα μόνη μου,διάβαζα μόνη μου.

Και κάπως με ενοχλούσε αυτό.Ναι με έχω πιάσει άπειρες φορές να σκέφτομαι ότι θέλω να με παρατήσει στην ησυχία μου...Όμως τελικά δεν το θέλω.Θελω να τον βλεπω και να λέει ότι βλακίες λέει.Ειναι το μόνο άτομο που με κρατάει από το να φρικαρω για το τι γίνεται αυτή τη στιγμή.

Σκεφτόμουν καθώς παράτησα κάτω το μολύβι και ξεφυσηξα δυνατά.

«Μόνο αυτό ξέρεις να κανεις»

Μουρμούρισα στον εαυτό μου εννοώντας το διάβασμα.Μοναχα σε αυτό είμαι καλή.

Σκέφτηκα ενώ έτριψα το πρόσωπο μοθ με τις παλάμες μου και έπειτα τεντώθηκα προς τα πίσω στην καρέκλα μου.

Σηκώθηκα όρθια ενώ βγήκα χασμουριοντας από το δωμάτιο.

Ήταν ήδη 7 η ώρα το απόγευμα,και ακόμα δεν είχε φανεί.

Κατέβηκα αργά τος σκάλες καθώς χάζευα το σπίτι γύρω μου,και ακόμα μου φαινόταν τόσο περίεργο το ότι εμένα στο ίδιο σπίτι στην ουσία με κάποιον,που το μόνο πράγμα που ξέρω για αυτόν είναι ότι είναι μαλακας και έχει έναν εξίσου μαλακα αδερφο.

Γέλασα με τη σκέψη μου...

Ήξερα ότι μου έλειπε...Όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ το ήξερα.Δεν είμαι όπως όλες που δεν παραδέχονται καν στον εαυτό τους πως νιώθουν.

Όμως το θέμα μου,ήταν γιατί.

Είχα αρχίσει να ψαχουλεύω από εδώ και από εκεί στο σπίτι θέλοντας να μαθω εστω κάτι παραπάνω για αυτόν.

Έτσι ο δρόμος μου κατέληξε για ακόμα μια φορά σε αυτό το τεράστιο δωμάτιο με όλα τα γάντια και όλα τα πράγματα που είχε για το μποξ.

Μπήκα προσεκτικά μέσα και άρχισα να κοιτάω τους τοίχους με προσήλωση για δεύτερη φορά.

Πήγα να ανοιξω ένα συρτάρι από κάποιο έπιπλο που είχε όμως ήταν κλειδωμένο.
Ρολαρα τα μάτια μου ξεφυσώντας.
Όμως όταν πήγα απρόθυμα να ανοιξω το διπλανό συρτάρι εκείνο άνοιξε και κάπως ξαφνιάστηκα.

SavageDonde viven las historias. Descúbrelo ahora