Savage

Chapter 20-Tattoos Part 2

Είχε βραδιάσει και ακόμα καθόμουν πάνω στο κρεβάτι με γεμάτη τη βαλίτσα μου σκεπτόμενη το τι θα κάνω.

Περίμενα την επιφωτιση να έρθει για να με κάνει να αποφασίσω τι είναι το σωστο.

Δεν είχα ανοιχτά τα φώτα μονάχα την μικρή λάμπα στο κομοδίνο μου.

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με αργές κινήσεις.Και είδα την φιγούρα του να στέκεται εκεί.Δεν είπε τίποτα...Απλά έκλεισε την πόρτα πίσω του και πλησίασε με σιγανά βήματα στο κρεβάτι.

Κάθισε δίπλα μου και τότε μπορουσα Να δω πως στο  πρόσωπο του επικρατούσε μια έκφραση τόσο κενή και άδεια.

Λες και είχε κάτι,εμοιζε ράκος.Και μου φάνηκε πολύ ξαφνική η αλλαγή σε σχέση με πριν λίγες ώρες.

Μπήκε μέσα από το σκεπάσματα μου και δίχως να το περιμενω ακούμπησε το κεφάλι το πάνω στην κοιλιά μου καθώς εμοιζε λες και ήθελε απλά να ξαπλώσει πάνω μου.

Και τότε με το χέρι του έπιασε το δικό μου και το πέρασε γύρω του αφήνοντας το στην πλάτη του.

«Τι έγινε;»

Ρώτησα σιγανά παραλείποντας και διαγράφοντας το οτιδήποτε είχε προηγηθεί.

«Τίποτα»

Είπε σιγανά σχεδόν ψιθυρίζοντας καθώς έπαιζε με το δαχτυλίδι που φορούσα στο άλλο χέρι μου.

«Απλά δεν είμαι καλα»

Συμπλρησωσε έπειτα από αρκετή ώρα με τη φωνή του εξίσου χαμηλή και ξεροκατάπια καθώς τον κοίταξα πονεμένα.

«Ότι και να έχει γίνει θα φτιάξει»

Είπα δειλά και γέλασε ελαφρώς πονεμένα...

«Δεν φτιάχνονται όλα ηλιαχτίδα»

Είπε σιγανά και τον κοίταξα παραξενεμενη από τον τρόπο που μιλούσε.

Είχαν περάσει αρκετά λεπτά άβολης σιωπής...

Ώσπου η φωνή του έσπασε αυτή την ησυχία.

«Τι θες να μάθεις για εμένα;»

Ρώτησε σιγανά και τον κοίταξα έκπληκτη.

«Ορίστε;»

Ρώτησα και έγνεψε θετικά καθώς είχε κλείσει για λίγα δευτερα τα μάτια του.

«Απλά πες μου...Και αφού πάρεις τις ανάλογες απαντήσεις τότε έλα και κρίνε με»

Είπε ελαφρώς και ξεροκατάπια.

Σηκώθηκε από την αγκαλια μου και ένιωσα την ζεστασιά που υπήρχε σε εκεινοντο σημείο να χάνεται.Και δεν μου άρεσε καθόλου.