De Revolutionaire Honger Spelen

8~ Langzamerhand

Het verhaal verspreid zich als een lopend vuurtje over het legerkamp. De trainingen zijn afgeslast door de plotselinge gebeurtenis. Eerst was het heel onduidelijk voor de soldaten en soldatenleiders op Katniss en Peeta na. Hun waren zich van alles bewust. Toen kregen eerst de laatste 2 soldatenleiders het te horen. Daarna is Johanna naar huis 1 gekomen en vertelde daar het aan ons. Dit was er fus gebeurt: De trein die ons allemaal hier bracht was terug gegaan naar 12, om daar de overgebleven mensen op te halen. Die waren daar niet alleen, er waren ook 2 soldatenleiders bij, Gale en ene Pollux. Ze hadden de overige bewoners van District 12 onder hun hoede. Maar toen de trein daar was aangekomen was er niet meer dan een enorme kuil en een hele hoop puin. Een paar mensen waren uit de trein gestapt en hadden bom resten gevonden in de krater. Er was een bom aanslag geweest en niemand had het geweten. Er waren geen overlevende, iedereen was omgekomen.

Ik laat het nieuws tot me bezinken. Er waren maar 20 kamers in de trein, dat betekent dat meer dan de helft van District 12 nog daar was. Iksla mijn ogen neer. Wie zou er in District 12 geweest zijn ? Te veel om te bedenken. Ik leg mijn hoofd op mijn handen en staar het raam uit. De deur wordt geopend en iemand komt binnen. Degene rent de kamer in, springt op het bed waardoor ik omval.

Tyson hupt op en neer op het bed. Hij springt en belandt op zijn buik. Wanneer hij mijn gezicht ziet verdwijnt zijn glimlach en trekt hij een pruillip. " wat is er Piper ?" vraagt hij bezorgd. Ik duw me zelf met moeite overeind. Het dekbed onder mij is nat van mijn druipende haar, maar ik heb geen zin om het te drogen. Ik wil het niet tegen hem vertellen, het zou hem van slag brengen en hij zou gaan huilen. Maar ooit zou hij er wel achter komen en dan zou hij het mij kwalijk nemen dat ik het hem niet had verteld. Ik besluit het hem te vertellen, maar dan verzachtend. Wanneer ik hem heb verteld, kijkt hij me niets begrijpend aan, dus leg ik het uit in zijn taal. Dan begint hij te krijsen. Huilend probeert hij dingen te zeggen waar ik niets van versta. Ik troost hem tot hij is slaap valt. Ik leg onder een stuk droge deken en geef hem een kus. Dan verlaat ik het pand. Ik slenter over het verlaten terrein door de miezerige regen. Morgen wordt het rooster door gezet en gaan we verder met trainen. Katniss zal afwezig zijn. Ze is volledig uitgeschakeld voor de afgelopen dagen. Eerst wist ik niet waarom ze het zo vreselijk vond van de bomaanslag. Oke, iedereen was van slag maar deze reactie was volslagen doorgeslagen. Maar wat bleek, ze is 2 belangrijke mensen verloren bij de aanslag. 1 van haar beste vrienden maar het allerergste, haar moeder. Ze is ingestort en klampt zich nu vast aan Peeta, een van haar laatste stand punt. Waarschijnlijk zal hij morgen dus ook afwezig zijn. Ik blijf binnen de hekken van het terrein maar kan het niet laten om eens te spieken wat er achter de houten schuttingen ligt. Ik leg mijn hand op het natte hout en zak door mijn knieën. Ik veeg een pluk nat haar weg bij mijn oog en gluur tussen 2 planken door. Ik schrik van het resultaat. Ik schiet naar achter glij uit en val op de stenen grond. Vlug krabbel ik overeind en zet behoedzaam een paar stappen achteruit, alsof iemand elk moment door de schutting heen kan komen. Ik draai met rechtsom keer en ren naar Huis 1. Ik gooi de deur open en smijt hem achter me dicht. Michelle en Omid kijken me raar aan wanneer ik vlug naar mijn kamer loop. Michelle draait zich om op de bank. Ik ga sneller lopen en glij uit over het water dat ik druip door de gang. Michelle geeft een klein gilletje en springt over de bank heen. Ze rijkt me haar hand uit en ik pak hem aan. Ze trekt me overeind. " gaat het ?" vraagt ze bezorgd. " euh... ja.. ja het.. euh.. gaat.. euh.. goed met me" zeg ik stotterd. Ik laat haar los er ren voorzichtig naar mijn kamer. Ik sluit de deur zachtjes achter me dicht, om Tyson niet wakker te maken. Iemand klopt op de deur. Ik reageer niet en laat me langs de muur naar beneden glijden. De deur wordt langzaam geopend Michelle komt binnen. Ze sluit de deur en gaat naast me zitten. " wat is er met je Piper ?" vraagt ze. Ondertussen zijn Michelle en ik vriendinnen geworden. Niet zo goed als ik met Jona, maar die heb ik al een tijdje niet gezien. De vriendschap met Summer verloop wat stroef maar we mogen elkaar best. Ik zucht. " ik ging buiten even afkoelen van het nieuws van vanmiddag. Ik kwam bij de schutting uit van het terrein en kon het niet laten om te guren voor wat zich er achter bevond. Ik keek en ......." Ik slik. Michelle kijkt me aan. " en wat ? Wat zag je" " weet je zeker dat je het wilt weten ?" Michelle knikt. " ik keek door de schutting en zag...." Ik sla mijn ogen neer. " .. en zag het massagraf van de oorlog tussen het Capitool en de Disctricten"