De Revolutionaire Honger Spelen

22~ Moeilijke Keuze

Ik sla met mijn vuisten tegen de ruit. Mijn vader en moeder komen naar de ruit toe lopen en kijken me vol liefde aan. Ik begin te snikken. Ik heb ze al die tijd niet gezien en nu ze dood zijn zal ik ze nooit meer zien. Ik gooi mezelf tegen de ruit aan. ik wil naar ze toe, ze kussen, knuffelen. Maar de ruit geeft niet mee. " stop maar liefje, dat gaat niet lukken" zegt mijn moeder met haar zachte lief hebben stem. " maar ik wil zo graag naar jullie toe" zeg ik door mijn tranen heen. " er is maar één manier om bij ons te komen" zegt mijn vader langzaam. " zeg het tegen me, ik zal alles doen " zeg ik snikkend. Mijn ouders kijken elkaar aan. Dan draaien ze zich tegelijk weer naar mij terug. " om bij ons te komen.. moet je sterven" zeggen ze tegelijk. Ik stop met duwen tegen de glazen muur. Vlug veeg ik de tranen van mijn wangen. " maar...... is er geen andere manier" zeg ik verdrietig. " nee, als je echt bij ons wilt zijn, zal je moeten sterven" geeft mijn moeder antwoord. '' kies'' zegt mijn vader. Het ongeduldige toontje in zijn stem doet me huiveren. Ik kijk mijn ouders aan. Hun lach. Hun stem. Hun warmte. Als ik er voor kies om te blijven leven zal ik hun nooit meer zien. Ik draai me om, om na te denken. Dan opeens verschijnt er een gat in de grond. Ik zet voorzichtig een stap naar achter maar gluur toch door het gat. Ik laat me op mijn knieën vallen en kijk verder naar beneden. Ik zie de tunnel. Ik lig in Jason' armen met gesloten ogen. Het kan door de lichtinval zijn maar mijn gezicht ziet er wittig en grimmig uit wat me op verschillende manieren zenuwachtig maakt. Jason' gezicht spreekt boek delen. Hij is intens verdrietig en staat op het punt om door te breken. Hij probeert me tevergeefs wakker te schudden. Ik schreeuw naar hem maar weet dat mijn geschreeuw hem nooit zal bereiken. Tranen stromen over zijn wangen wanneer hij mijn pols vast pak en door heeft dat het geen nut heeft. Ik kan zijn lijden niet aan zien. " het spijt me" zeg ik zacht. Ik sta op en draai terug naar mijn ouders. De ogen van mijn ouders staan erg verdrietig. " ik houd van jullie" zeg ik met een brok in mijn keel. Dan draai ik terug. Ik zet een paar stappen naar het gat en ga klaar staan om terug te gaan. Dan grijpt en stevige hand mijn pols vast. Opeens voel ik pijn. Het giert door mijn pols en gaat om hoog door mijn arm. Mijn pols wordt ik een onnatuurlijke houding gedraaid. Ik hap naar adem. Met een gezicht vol pijn draai ik terug zodat mijn pols minder pijn doet. Mijn moeder heeft nu mijn arm vast gepakt en probeert me naar haar toe te trekken. Nou ja, mijn moeder is ze niet meer. Ik had het ook kunnen verwachten. Er staan twee mutilanten voor mijn neus. De mutilant de mijn moeder was is een blauwig moeras monster met rare groene vegen. Ze grijpt mijn arm hoger vast en zet meer kracht. Ik stribbel tegen met mijn voeten maar die glijden over de gladde vloer steeds dichter naar de mutilanten toe. De andere mutilant ziet dat de blauwe het moeilijk heeft en grijpt mijn andere arm vast. Ik kan me nauwelijks verzetten en heb geluk dat ik ver van de muur vandaan stond. Ik heb wel vette pech dat de armen van de mutilanten wel ongeveer 2 meter lang zijn. Maar ook al stond ik ver van ze vandaan, er niet nu nog maar nauwelijks ruimte tussen mij en de mutilanten in. Ik maakt gebruik van de kleine ruimte en slinger mijn been de muur door. Ik trap de glibberige, groen met gele stippen mutilant die met uitpuilende ogen neer valt. Ik ben er blij mee want hij laat mijn arm los mar waarom hij zo snel opgaf. Ik handel snel en zet mijn nagels in de arm van de overgebleven mutilant. Hij ogen worden groter maar ze blijft vol houden. " laat me alsjeblieft los, please....please" smeek ik haar wanneer haar hand mijn huid begint om te draaien. Ze stopt met trekken. Ik kijk haar bang aan. Haar mond gaat open. " NNNNNNNNNEEEEEEEEEEEEEEEEEE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" schreeuwt het monster zo hard dat ik een piep hoor wanneer het stopt. Ik word boos op haar. " LAAT ME LOS TRUT !!!" schreeuw ik haar toe. Ik schop haar vol ik haar buik en valt op de grond. Haar hand schiet los en ik ren wel. Dan grijpen haar 2 meter lange armen mij vast bij mijn enkels. Door de vaart die ik had gemaakt vlieg ik naar voren en klap hard op de grond. De harde vloer voelt koud aan wanneer mijn lichaam de grond raakt. Het dreunt door mijn botten heen en het doet vreselijk pijn. Ik word naar achteren getrokken en de mutilant zet haar tanden in mijn linkerbeen. Ik schreeuw het uit. Ik ben het nu helemaal zat. Ik zet kracht en trap zo har dik kan met mijn rechterbeen tegen haar gezicht. De klap komt zo hard aan dat haar nek het begeeft. Haar nek klapt naar achter en ik hoor het breken van haar botten. Haar greep verslapt en haar hand valt van mijn been af. Ik krabbel vlug op van de grond en strompel naar het gat toe. Zonder om te kijken spring in door het gat heen.

---------------------------------------------------
Nou dat is eenn verrassing zeg !! Opeens een update !!
Ik had opeens heel erg de neiging om te updaten dus ik dacht... dan doe ik het 2x achter mekaar... gisteren en nu !! Ik hoop dat het leuk was, even een onverwachte wendig !

Xxxx