De Revolutionaire Honger Spelen

21~ Opstaan En Weer Doorgaan

Na Daphné' dood hebben weinig mensen iets gezegd. We hebben haar achter gelaten en zijn vertrokken. We lopen nu al zo'n kwartiertje door de tunnels en ik slenter achter de groep aan. Ik kijk naar links. Stenen muur. Ik kijk naar rechts. Stenen muur. Ik kijk naar het plafond. Stenen muur. Ik kijk naar de grond. Raad eens. Ook stenen muur. Er zit nog net geen 2 meter been ruimte tussen de linker en rechter muur. Ik begin sneller te ademen. Aan het begin van de eerste spelen kwam ik er achter dat ik een beetje claustrofobisch ben. Het ging nog wel maar na mate ik langer in deze tunnel blijf, hoe erg het word. Ik houd mijn handen voor mij uit en zie dat ze ligt aan het trillen zijn. Ik laat mijn armen zakken en langs mijn boven lichaam hangen. Ik adem rustig in en uit. Zonder dat ik het wilt versnelt mijn adem zich. Ik sta stil en leun tegen de muur. Het ademen begint pijn te doen en ik heb hevige hoofdpijn. De opeens staat Mia naast me. Ze liep helemaal voorop en nu staat ze naast me. Tijd voor vragen heb ik niet. Mia legt haar hand op mijn voorhoofd. Ik kijk haar raar aan terwijl ik nog steeds op mijn ademhaling let. Ze rommelt in haar zak en haalt er een flesje uit. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Ze trekt de dop eraf. Dan opeens spuit ze een rare vloeistof in mijn gezicht. Ik krijg een gedeelte in mijn mond en val bijna naar voren toe. Ik begin hevig te hoesten en krijg nauwelijks adem. De hoofdpijn wordt bijna ondragelijk en ik val bijna flauw door zuurstof te kort. Dan opeens is het bonkende gevoel in mijn hoofd en keel weg. Ik stop met kuchen en wil Mia vragen wat dat was. Maar Mia is nergens te bekennen. Net zoals de groep die gewoon doorgelopen is. Mijn ademhaling is weer normaal en ik ga rechtop staan. Ik kijk naar de gang. Ik weet niet van welke kant ik kwam. Ik haal de gestolen holo uit mijn zak en zie dat ik naar links moet om bij de groep te blijven. Ik heb de holo nooit terug geven aan Peeta, die nu de holo van Johanna gebruikt. Ik ren naar links en zie de groep voor me lopen. Ik ga op mijn tenen staan en zie Jason reikhalzend om zich heen kijken. Wanneer hij me ziet baant hij zich een weg naar mij toe. " waar was ?" vraag hij bezorgd. Omdat Jason altijd snel bezorgd is besluit ik de gebeurtenis achter te houden. ''Ik liep gewoon achter aan" zeg ik gauw. Jason zegt zacht oké en gaat naast me lopen. Zonder na te denken loop ik achter de groep aan. Ik wil bijna gaan zingen maar weet me in te houden. ik heb honger, ook al heb ik een half uur geleden gegeten. Ik weet hoe het kan maar ja. Lopend haal ik mijn rugzak van mijn rug en rits hem open. Ik houd hem te laag en schop met mijn knie tegen de onderkant van mijn rugzak. Mijn spullen vliegen eruit en vallen met veel geluid op de grond. Gelukkig maakt de groep van zichzelf ook al veel geluid waardoor alleen Nikita zich omdraait om te zien wat er achter haar gebeurt. Jason helpt met het terug stoppen van de spullen en ik heb opeens geen honger meer. Ik rits mijn tas dicht en doe hem weer op mijn rug. We lopen vlug naar de rest van de groep maar blijven achterop lopen. Ik weet niet wat dat was wat Mia had maar het werkt kalmerend. Ik word niet meer gek van de muren en mijn handen trillen ook niet meer zo hevig. Eigenlijk werkt het te kalmerend. Ik gaap en heb moeite met het open houden van mijn ogen. Mijn hoofd voelt zwaar en ik kan hem nog naar nauwelijks overeind houden. Ik begin slingerend te lopen en bots tegen Jason aan. Geschrokken kijkt hij me aan. Hij grijpt mijn schouders vast. Hij staart diep in mijn ogen. " Piper.. wat is er aan de hand.. Je pupillen.. ze veranderen steeds van grote" zegt hij verschrikt. Ik blijf hem aan staren, zonder te knipperen. Ik voel me heel erg licht van binnen en val bijna om. Alle geluiden om me heen zijn gedempt en zacht. Ik hoor Jason schreeuwen tegen de groep maar versta niets. Ik houd mijn ogen nog maar half open. Ik hoor hoe de groep naar ons terug loopt en ik zich verschillende gezichten in mijn gezicht veld verschijnen. Opeens krijg ik een paniek aanval. Ik krijg geen adem meer. Ik begin te hyperventileren en te schudden. Ik heb geen controle meer over mijn armen en benen. Iedereen kijkt me met bange ogen aan. Jason blijft me stevig vast houden. " ik... ik krijg.. geen.. geen lucht" piep ik. Tevergeefs probeer ik adem te halen maar ik krijg geen lucht door mijn luchtpijp. Mijn zicht valt weg en val in Jasons armen.Wanneer ik wakker wordt ben ik niet meer in de koude, natte tunnel. Ik sta in een witte kamer. Ik draag de beschermende kleding die ik had gekregen ook niet meer. In plaats daarvan draag ik mijn boete jurk. Langzaam draai ik me om tot dat ik een geheel rondje heb gedraaid. Ik vind dit eng worden. Waar ben ik ? Wat is dit ? Hoe kom ik hier ? Er komen zoveel vragen in me op. Ik kijk in de verte. Er flikkert een lichtje. Ik begin er naar toe te lopen. Maar na mate ik langer aan het lopen ben kom ik er achter dat ik geen stap dichterbij het kleine sprankje hoop kom. Ik begin sneller te lopen. Wanneer dit geen resultaat bied, begin ik te rennen. Dan opeens ben ik bij mijn eind bestemming. Ik klap tegen een glazen muur aan en val op de grond. Ik krabbel gauw overeind. Ik voel totaal geen pijn merk ik. Ik knijp in mijn arm maar voel niets anders dan een hele kleine tinteling. Ik kijk naar de glazen muur. Achter de muur is een kamer. Binnen in staan twee personen, beide in het wit gekleed. Hun gezichten zijn niet te zien aangezien ze met hun rug naar de wand toe staan. Hun hoofden zijn voorover gebogen. Voorzichtig tik ik met mijn nagels tegen de ruit. Hun hoofden gaan tegelijk om hoog. Ik zie dat de persoon aan de linkerkant een vrouw is en de persoon aan de rechterkant een man. Beide draaien ze hun hoofd om naar de ruit. Ik laat de ruit los en sla mijn handen voor mijn mond. Mijn ogen lopen vol met tranen en al snel stromen er een paar over mijn wang. Ik laat mijn gezicht los. " MAMA !!! PAPA !!!" schreeuw ik.
------------------------------------------------------ Ik hoop dat jullie het leuk vonden... ik heb nu even geen inspiratie meer voor over 3 hoofdstukken maar het gaat wel goed komen..

Ik ben nu egt een super erge fan van Teen Wolf !! Waardoor ik vaak in mijn vrije tijd, afleveringen kijk..
♥♥♥♥♥