De Revolutionaire Honger Spelen

26~ Natte Sneeuw

Merry Christmas everybody !!! Morgen is het kerstavond en ik heb daarom als cadeautje voor jullie een nieuw hoofdstuk !! Natuurlijk update ik zondag weer dus dit is zeg maar een bonus...

Fijne Kerstdagen !!

Xxx StefanieXxXx

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik ben zo geschrokken dat ik niet eens schreeuw wanneer ik naar beneden val. Ik zwaai met mijn handen heen en weer. Ik zie geen hand voor ogen en de harde wind waait in mijn gezicht. Dan in eens doemt het water voor me op en nog geen seconde later klap ik in het water. Daar de kracht waarmee ik in het water ben gevallen zak ik super snel naar de boven en kaats met mijn kont op de bodem. Ik houd mijn adem in en probeer naar boven te zwemmen maar de hevige stroming wordt ik alle kanten op geslingerd. Ik heb bijna geen lucht meer over en zie geen hand voor ogen. Dan, net wanneer ik denk dat het over voor me is, grijpt een hand mijn kraag stevig vast. Ik wordt uit het water getrokken en haal dankbaar adem. Jason trekt me de kant en ik val tegen hem aan. Ik ril met heel mijn lichaam en klappertand. Ik kijk naar rechts en zie Raph aan de oever zitten, met zijn knieën op de rand. Hij tuurt het water in, opzoek naar iets. Dan schiet zijn hand uit en hij grijpt Jace uit het water. Hij trekt hem op de oever en laat hem liggen. Het levenloze lichaam van Jace ziet er angstaanjagend uit. Zijn geheel lichaam is gehavend door glasscherven en zijn nek ligt in een rare hoek. Zelf heb ik ook sneeën maar dat van Jace is echt heel erg veel. Ik kijk naar zijn nek. Nek gebroken komt er in me op. Ik kantel mijn hoofd een beetje en kruip van Jason weg. Ik leg mijn hand op de nek van Jason. Een zwart/rood schijfje steekt uit de zijkant van zijn nek. Het dingetje is ongeveer 1 bij 1 centimeter en er zit een klein rood lampje op. Het lampje is uit. Ik pak het ding met mijn nagels vast en probeer het los te trekken maar het zit muur vast in zijn nek. Ik kom dichter bij zijn nek, zo dichtbij dat mijn neus zijn huid raakt. Ik knijp mijn ogen dicht en zie twee heel kleine initialen. M C . Weer ! De zelfde initialen als op het bolletje met de giftige lucht. Ik kruip vlug naar achteren, van Jace vandaan. Ik, Jason en Raph besluiten om door te lopen. Ik sta op. Jason en ik hebben beide onze rugzak nog maar Raph heeft hem verloren. Ik daarin tegen ben mijn zaklamp kwijt en Jason is zijn handpistool verloren. Raph heeft gelukkige wel al zijn wapens nog. We besluiten de richting op te lopen waar aan het einde een klein lampje brand. We lopen snel omdat we het koud hebben door het water. Het is rond het einde van de herfst. Het weer heeft dit jaar enorme wisselingen mee gemaakt waardoor je elke keer maar op iets moet hopen. Door het water is mijn haar elastiek los gerukt en in het water verdwenen. Nu hangt mijn natte haar in slierten over mijn schouders en laten een druipend spoor achter. Ik probeer door te wrijven meer warmte in mijn armen te krijgen maar het lukt niet erg. We lopen snel naar het lampje toe. Het is meer dan een lampje. Naast het lampje is een lange ladder die naar boven toe loopt. Ik twijfel geen enkel moment en klim naar boven. Ik kom bij een luik en duw er tegen aan. Ik hoef niet eens meer kracht te zetten om het luik open te krijgen. Ik zwiep het luik open en het valt buiten op de grond. Een koude wind waait in mijn gezicht. Ik klim de straat op. Ik sta in een straat in het Capitool. De straat is leeg en aan beide kanten zijn grootte huizen. Ik kijk verbaasd naar de grond. " sneeuw ?"zeg ik verbaast. Jason en Raph gaan naast me staan en zijn even verbaast. Er gaat en lucht alarm af. Verschrikt kijk ik naar de lucht. Tientallen hovercrafts zwermen boven onze hoofden. De deuren van de huizen vliegen open en de net lege straat stroomt vol met mensen. Mensen schreeuwen wanneer ze ons zien. " HOOFD NAAR BENEDEN EN EEN HUIS BINNENLOPEN" beveelt Raph Jason en mij. Ik doe wat hij zegt loop vlug, zigzaggent tussen de mensen door. Bij de dichtstbijzijnde deur schiet ik naar binnen toe. Raph, die als laatste binnen kwam, sluit de deur en draait hem in het slot. " we moeten de rest terug vinden" zeggen Jason en ik tegelijk. Ik begin te lachen tot ik merk in welke situatie we zijn. Ik stop en sla mijn ogen neer. Ik loop naar de woonkamer en laat mijn hand over de groene bank glijden. Terwijl Raph naar eten gaat zoeken, checken Jason en ik het huis op mensen. Ik neem mijn handpistool in de aanslag en steek hem voor me uit. Jason gaat de kelder checken en ik de bovenverdieping. Ik loop voorzichtig de trap op die kraakt bij elke stap die ik zet. Ik kom boven en duw de eerste deur die ik zie open. Het is grootte slaapkamer met een enorme kast waarvan de deuren op staan. Een berg kleding ligt op de grond en het bed is onopgemaakt. Er zijn twee grootte deuren die uitkomen op het balkon die boven de tuin hangt. Ik loop naar de berg kleding toe en haal er wat kleding tussen uit. Mijn kleding is nog steeds nat en ik ben wel toe aan andere kleding. Ik loop met de prop in mijn handen en mijn pistool er boven op naar beneden. Ik laat het op de bank vallen en pak mijn pistool weer vast. Vlug ren ik naar boven toe. In de tweede en derde slaapkamer is op kleding in snuisterijen, niets de vinden en in de badkamer vind ik niets bijzonders. Ik loop terug naar beneden waar Raph al het eten dat hij heeft kunnen vinden heeft uitgestald op de keukentafel. Ik vraag me af waar Jason blijft. En net wanneer ik me dat afvraag hoor ik een geweer schot. Ik schrik en kijk Raph aan. " het kwam uit de kelder" roept ik bijna uit.