De Revolutionaire Honger Spelen

16~ Scrambled

Ik duw mezelf op en draai om. Ik zie in donker nog net het silhouet van de berg. Er rollen stenen van de berg af en geven het geluid van de instortend tunnel extra kracht bij. Ik draai me zo snel weer terug waardoor mijn staart in mijn gezicht slaat. Ik tast in het duister en vind de muur. Ik laat mezelf langs de muur naar beneden zakken. Tastend ga ik over de koude vloer heen opzoek naar de zaklamp die ik heb laten vallen. Ik hoor het geschuifel van schoenen. "iemand gewond ?" zegt de bekende stem van Peeta. Geroezemoes stijgt op. Een paar meter verderop klinkt een klik en een zaklamp gaat aan. Ik zie mijn zaklamp meteen liggen en grijp hem van de grond. Ik knip hem aan en schijn langs de tunnel. Ik ga langs de gezichten van mensen die op de grond zitten en die staan. Ik zie dat van teams niets meer over is. Iedereen is door elkaar gegooid. Enobaria, onder andere, zit in de rechtertunnel. Peeta staat in het midden van de tunnel en Johanna leunt tegen de muur. Summer trekt aan de koortjes van haar rugzak waardoor het ding strak op haar schouders komt te zitten. Jason zit op de grond voor mij voeten. Ik steek mijn vrije hand uit en trek hem overeind. Hij klopt de kleine steentjes van zijn broek af. Terwijl iedereen zijn spullen controleert, telt Peeta met wie we zijn. We zijn maar met z'n achten , inclusief Peeta en Johanna. Ik, Jason, Summer ,Omid, Nikita en Destine. Destine staat op van de vloer en gaat voor Peeta staan. " en wat nu, leider ?"zegt ze met bitchy toon. " vraag dat maar niet aan mij" zegt hij hopeloos. "hoezo 'vraag dat maar niet aan mij ', jij bent hier de leider" gaat Destine gemeen verder. "ik wilde dit ook niet oke! Ik kan dit niet, ik nog maar net 20, dat is nog geen 2 jaar ouder dan de oudste van jullie. Ik kan niet iemand koelbloedig neer schieten zoals de meeste van jullie en ik heb dus al helemaal gezin in dit hele oorlog gedoe na wat er de vorige keer is gebeurd" zegt hij verdrietig. Hij draait zich weg van Destine. " kom, deze kant op" zegt Johanna zacht. Ze gaat voorop en loopt verder de tunnel in. Ik blijf in eerste instantie staan maar als ik merk dat ik achter raak trek ik een sprintje naar de rest. Ik ga naast Peeta lopen. Hij staart naar de grond en zijn vinger tikt onregelmatig tegen zijn geweer. Ik wil hem zoveel dingen vragen maar houd dat voor me. Ik vind dit niet het goede moment. We lopen nog zo'n 15 minuten verder en slaan dan ons kamp op in de tunnel. Er lijkt geen eind aan te komen. De andere leden van het team laten zich op de grond vallen. Ik ga naast Jason zitten. Ik haal mijn rugzak van mijn rug en haal een klein blikje voedsel uit. Ik draai de deksel los en buig hem. Ik schep eten uit het blik en eet het op. Erg lekker is het niet maar ik heb tenminste eten dus ik mag niet klagen. Ik kijk naar Jason die ook eten uit blik aan het nuttigen is. Ik eet het blik leeg. Ik zie Summer zich langs de muur naar beneden laten glijden. Ik excuseer me tegen over Jason en sta op. Ik zet het blik weg. Ik loop naar Summer toe en ga naast haar zitten." we zijn niet lang bevriend en wij hebben eigenlijk best veel te bespreken" zeg ik glimlachend tegen haar.