De Revolutionaire Honger Spelen

24~ Ik Had Het Kunnen Weten...

A/N: Het is nu 00:00 wanneer ik dit update en dat is officieel zondag... dus.. ENJOY !
------------------------------------------------------

Ik dacht dat wij het erg hadden met

ons gedeelte van de groep. Maar nu dat we te horen hebben gekregen dat de afgelopen dagen team Geel 7 verschillende mutilanten op hun dak hebben gehad is het bij ons toch nog best wel goed gegaan. Ik ga in mijn hoofd de doodden af. Luciano, Nimée, Camille, Dusty, Olaf. Ze waren allemaal nog zo jong. Ik begin me schuldig te voelen ook al weet ik niet waarover. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ze door mijn dood zijn ook al weet ik dat het niet waar is. Ik stap stevig door terwijl ik achter de rest van de groep aanloop. Ik, Jason, Raph, Mia, Jace, Omid, Destine, Faminy, Keno, Enobaria, Johanna en Peeta. Wij zijn nog over. Ik hoop zo erg dat we deze oorlog gaan winnen en dat het niet zo verloopt als de vorige oorlog. Ik zucht diep. Jason, die naast me loopt, slaat zijn arm om me heen en ik glimlach. Ik heb altijd Jason nog. Wat er ook gebeurt, hij zal er altijd voor me zijn. Achter me hoor ik iemand een geschokte kreet slaan. Jason laat me verschrikt los en ik draai me vliegensvlug om. Enobaria, de enige die achter op liep, staat met een gezicht voor afschuw en verbazing naar achteren te kijken. Het dringt eerst niet tot haar door maar daarna begint ze te schreeuwen. " GIFTIGE MIST !!!!!! SNEL ! RENNEN'' roept ze wanhopig. Vlug draai ik me om en zet het op een rennen. Jason grijpt mijn hand vast en trekt me vooruit. De hele groep begint te rennen en al snel komen we op een grote binnen plaats uit waar twee ingangen zijn. Omdat iedereen zo geschrokken is en zo ver mogelijk van de mist vandaan wilt blijven, blijft iedereen rennen en verdwijnen weer in verschillende gangen. Ik kijk vlug achteruit en zie dat de groenige mist op onze hielen zit. Ik probeer zo dicht mogelijk bij Jason te blijven. Mijn hand schiet los wanneer Destine in vollen vaart tegen me op rent. Ik val de andere tunnel in en kan niet meer bij Jason komen. Ik schreeuw dat hij moet blijven rennen, en dat doet hij. Ik krabbel vlug op en ren achter Omid aan. Ik schiet de hoek om en kijk achteruit. Ik minder vaart wanneer ik zie dat de mist langzaam op trekt. Ik kijk weer vooruit. Mijn jas wordt vast gepakt en ik wordt naar links getrokken. Ik val tegen Omid aan en kijk hem verbaasd aan. " de andere gang loopt dood" zegt hij. Hij wil verder lopen maar ik hou hem tegen. " Enobaria en Peeta zijn door gerend" zeg ik. Ik wil terug naar de hoofdgang lopen tot dat ik Enobaria en Peeta met elkaar hoor praten. Ik besluit mezelf verdekt op te stellen om stiekem mee te luisteren. Omid gaat achter me staan en doet hetzelfde. Voorzichtig kijk k om het hoekje " hahaha, zag je iedereen hard weg rennen ? geweldig !" zegt Enobaria. " nou zeg, wat zou jij doen als er giftige mist achter je aan zat ?" " ach, kom op nauw. Die mist was niet giftig. Ik wilde gewoon paniek creëren zodat ik jou kon scheiden van de groep " " huh? Wat bedoel j...." Peeta kan zijn zin niet afmaken. Enobria geeft hem een karate trap en haalt hem onderuit. Peeta klapt met zijn hoofd op de grond en ligt kronkelend op de grond. Ik wil naar het toe rennen maar Omid trekt me achteruit. Enobaria gaat naast Peeta staan en zakt door haar knieën. " ach Peeta toch, je had beter moeten weten. Ik heb nooit aan de kant van de Districten gestaan. En zo is er nog 1 in het team. Maar ja, jij kunt de rest nu niet meer waarschuwen" zegt ze gemeen. Ze lacht kwaadaardig en zet haar schoen op Peeta's keel. Hij probeert nog adem te halen maar het lukt niet. Ik vind dit de druppel. Omid reageert te laat en ik spring uit de tunnel naar buiten." HÈ'' schreeuw ik naar haar toe. Verschrikt kijkt ze op. Ik ren naar haar toe en trek mijn pistool uit mijn zak. Maar Enobaria handelt sneller. Ze heeft het pistool al in haar handen en schiet op de hand die mijn pistool draagt. De kogel schiet in mijn onderarm en door de klap van ik achter over .Mijn pistool vliegt door de lucht en belandt op de grond. Ik val met mijn hoofd op de grond en sluit mijn ogen. Ik hoor hoe ze naar me toe rent en kijkt of ik leef. Dan rent ze langs me weg. Ik hoor hoe ze naar de open plek rent en de andere tunnel in gaat. Omid komt naar me toe rennen en helpt me overeind. Mijn gezicht verschiet van de pijn en ik houd met mijn vrije hand mijn bloederige arm vast. Snel loop ik naar Peeta die zich hoestend van de grond op drukt. Hij leunt tegen de muur aan en wrijft met zijn hand over zijn keel waar een vuur rode afdruk op zit. Hij geeft zich zelf niet echt de tijd om bij te komen van zijn 'bijna' dood. " we moeten terug naar de rest en hun waarschuwen voor Enobaria en haar hulpje" roept hij met een schor stem. Zonder op ons antwoord te wachten sprint hij de zelfde kant op als Enobaria en verdwijnt om de hoek. Ik wil achter hem aan hollen maar Omid houd me tegen om mijn arm te verbinden. " shit'' vloek hij binnensmonds wanneer hij merkt dat hij zijn rugzak in het gangetje heeft laten liggen. Ik blijf staan en wacht tot hij terug komt. Ik hoor voetstappen achter me vandaan komen. Verschrikt draai ik me om. Destine komt op me afrennen en springt boven op me. Ik val op de grond met haar boven op me. Ik laat mijn arm los en probeer haar van me af te duwen. Ik verbijt de hevige pijn in mijn arm en trek aan haar staart. Woest slaat ze mijn hand weg en zet haar voet erop. Met haar linkerhand drukt ze mijn andere arm op de grond. Ik probeer me los te wringen maar elke beweging doet pijn. Mijn mouw is inmiddels rood van het bloed en ik begin licht in mijn hoofd te worden. Ik begin zwaar te ademen wanneer ze mijn knie op mijn buik zet. Ze slaakt een kwaadachtig lachje en trek met haar lege rechterhand een pistool uit haar riem. " je mag de Honger Spelen dan wel gewonnen hebben maar van het Capitool zal je nooit winnen" zegt ze kwaadaardig. Ze zet de loop van het pistool tegen mijn voorhoofd. " nog een laatste woord? '' vraagt ze gemeen. Ik knijp mijn ogen dicht, en bereid me voor voor mijn einde. Ik hoor hoe ze met haar vinger de trekker naar achter haalt. Er klinkt een knal en bloed spuit over mijn gezicht.