This One For You...

Μια Βόλτα Για Ψώνια

-Ναι... Ναι...

-Τι ναι ναι; Να το κλείσω;

-Όχι ήθελα να πω συγνώμη... Εκείνη την ώρα κάποιος ακούμπησε το χέρι μου χωρίς να το σκεφτώ το τράβηξα μακριά...

- Μη με ακουμπάς! Φώναξα τρομαγμένη, μα όταν γύρισα να κοιτάξω...

Μα όταν γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν δεν ήταν κανείς άλλος πάρα ο Άκης, ο αδερφός της κολλητης μου της Άννας.

-Αλεξία... Είσαι καλά; Ηρέμησε σε παρακαλώ τι έπαθες; Εγώ είμαι μόνο, ο Άκης...

-Ναι σωστά... συγνώμη... Είπα και έμπλεξα τα δάχτυλα μου μέσα στα κόκκινα μαλλιά μου.
-Τι κάνεις; Συνέχισα.

- Καλά μωρέ, τα έχω βρει σκούρα με την σχολή και φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρω... Εσύ;

-Εγώ... Καλά...

- Άκουγεσαι σαν να έχεις κάτι...

-Όχι καλά είμαι...

-Σίγουρα; Φαίνεσαι κάπως.

-Δεν είναι κάτι θα μου περάσει.

-Θες μήπως να σε πετάξω σπίτι σου; Είμαι με την μηχανή.

-Όχι δεν είναι ανάγκη αλήθεια...

-Έλα πάμε! Μου χαμογέλασε και με άρπαξε από το χέρι χωρίς να προλάβω να φέρω καμία άλλη αντίσταση.

Η μηχανή του Άκη ήταν ολόκληρο θηρίο, μάζευε λεφτά όσο καιρό τον θυμάμαι για να την αγοράσει και τελικά τα κατάφερε, ήταν μαύρη με μεταλλικές λεπτομέρειες και η σέλα της από δέρμα. Μου έδωσε το κράνος που και αυτό ήταν εξίσου μαύρο όπως και το δικό του.
... Αχ... Του πήγαινε τόσο πολύ αυτό το στυλακι...
Φόρεσα το κράνος μα τα δάχτυλα μου ήταν τόσο αδέξια ποτέ δεν θα κατάφερνα να το κουμπώσω, εκείνος γέλασε και μου έκανε νόημα να πάω προς το μέρος του για να με βοηθήσει.

-Βλέπεις; Τόσο απλό ήταν. Έπειτα γέλασε σαρκαστικά έβαλε το δικό του κράνος και με μια κίνηση του ποδιού του η μηχανή ξεκίνησε να βρυχάται.

- Αγκάλιασε με... Για να μην πέσεις το λέω... Τότε τύλιξα τα χέρια μου γύρω του και ξεκίνησε να προχωράει.

-Είσαι εντάξει;

-Ναι.

Ο καυτός αέρας μαστιγωνε όλο μου το σώμα ήταν Ιούλιος και η ζέστη ήταν ανυπόφορη, αλλά ένιωθα τόσο ασφαλής όταν βρισκόμουν με αυτό το αγόρι, ίσως γιατί κάθε φορά που μας τύχαινε κάτι με την Άννα μας προστάτευε, αλλά και τώρα πάνω στην μηχανή ένιωθα τόσο ελεύθερη, απαλλαγμένη από κάθε έγνοια, με ήξερε τόσο καλά ήταν όντως αυτό που χρειαζόμουν.

Ο Άκης ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαζόμουν, ήταν σαν τον μεγάλο αδερφό που ποτέ δεν θα έχω. Για μια στιγμή τρόμαξα, το χέρι του Άκη έπιασε το δικό μου και έμπλεξε τα δάχτυλα του στο δικό μου χέρι, τραβήχτηκα λίγο αλλά μετά θυμήθηκα ότι βρισκόμαστε ακόμα πάνω στην μηχανή, έτσι έκανα πίσω, ένιωσα τόσο άβολα....

Όταν κατέβηκα απο την μηχανή ο Άκης με βοήθησε να βγάλω το κράνος με αποτέλεσμα να έρθουμε ακόμη πιο κοντά, για άλλη μια στιγμή μέσα στη στην μέρα ένιωσα απίστευτα άβολα, εκείνη την ώρα μου έφτιαξε τα μαλλιά και με μια κίνηση των ακροδαχτυλων του πήγε μια κόκκινη τούφα πίσω από το αυτί μου, εγώ αυτόματα κατέβασα το κεφάλι, εκείνος χαμογέλασε και το χέρι του ακολουθήστε όλη την γραμμή από το αυτί μου μέχρι το πηγούνι μου και μου σήκωσε μαλακά το κεφάλι, κοίταξα για λίγα δευτερόλεπτα τα διαπεραστικα πράσινα μάτια του και έπειτα...

Μην ξεχνάτε να τσέκαρετε και την δεύτερη μου ιστορία Touch me... 💓💓💓💓💓💓💓
Και να κάνετε follow 💓💓💓💓💓💓

Μην ξεχνάτε να κάνετε vote αν σας άρεσε share και comments ❤️❤️
  ⬇️⬇️⬇️