--
12. Bölüm
Alarm sesi uyandırdı genç kızı. Yoongi'nin hâlâ yanında oturarak uyuduğunu fark ederek, yavaşça başının altına yastığı koydu ve uyanmasın diye alarmı kapatmak için koştu.
Derin bir nefes verip etrafa baktı. Dünkü olanlardan sonra bu oda ona katlanılamaz geliyordu.
Banyoya ilerleyip rutin işlerini halletti. Ardından çalışma odasından giyeceği şeyleri alıp yatak odasına geçti.
İşe hiç gidesi de yoktu ama Hoseok onu kesebilirdi. Sakinleşmeye çalıştı.
Dün Yoongi ağlayarak uyumuştu ve bu çok zoruna gitmişti. Ona bunu yaşatmamak için kendine defalarca söz verdi, Tanrıdan yardım diledi.
İnsan asla yapmam dediği şeyi hep yapardı çünkü.
Bugün fazla yorulacaktı. Üstelik dün geceki işleri de bitirememişti.
Zaten hep hazır olarak dolabında bulunan sırt çantasını aldı. Bugün erken gidecekti.
Kapıyı açıp evden çıkacağı sırada Yoongi çalışma odasından değil de, kendi odasından çıkmıştı.
"Nereye?" Agus merakla sordu ona. "Seni işe bırakacağım. Yolda başına bir şey gelebilir." Portmantodan kabanını alıp üstüne geçirdi.
Gün geçtikçe Yoongi'ye iyice hayranlık duymaya başlamıştı. Ama uzun zamandır bu olaylara dönmediklerinden rahattı. Bir anda yine olanlarla yüzleşince içinde olan sıkıntıya engel olamadı.
"Canını sıkma. Her şey iyi olacak... Hadi gidelim."
Evden çıkıp arabaya bindiler. Kış gelmişti ve hava artık cidden soğuk olmaya başlamıştı. Öyleki arabaya kendilerini zor atmışlardı.
Arabayı çalıştırıp sürmeye başladı. "Eve nasıl döneceksin?"
"Dönmeyeceğim. Seni beklerim, birlikte döneriz." Agus öfleyerek silecekleri çalıştırdı. Cam buğulanmıştı. "İstemiyor musun?"
"Ondan değil. Dünkü olanlar benim suçum." Yoongi kaşlarını çattı. "Kışkırttım onu." Anlamayarak ona bakmaya devam ederken, telefonundan mesajları açıp ona uzattı. Kırmızı ışıkta oldukları için rahattı.
Yoongi kaydırarak mesajları okurken resminde takılı kaldı. "Bilerek yaptın değil mi?" Gülmüştü.
"Evet.. Bilmiyorum, öyle peşini bırak falan deyince.. Sinirlendim sanırım.. Üzgünüm. Onu fazla sinirlendirmiş olmalıyım." Yoongi mesajların ekran fotoğrafını alıp kendisine gönderdi. Ardından kendi hesabına giriş yaptı.
"Hey,"
Agus yoldan gözünü ayırmamaya çalışarak bir yandan ona baktı. Bu zordu. "Efendim?"
