The Badboy's Secret [ ✔ ]

H7

*Suus POV*

~ Vrijdag middag

Ik heb alweer een paar lessen gehad vandaag. Het is nu pauze en ik zit bij Lynn, Luna, Sarah en Roos. Sarah en Roos zitten ook vaak in mijn klas en ze zijn eigenlijk best aardig. We kunnen goed met elkaar overweg en ze zitten dan ook vaak bij mij in de aula, aan 'onze' tafels. 

Ik bedenk me dat ik ze nog wat wilde vragen en doe het maar gelijk voor ik het vergeet. 

'hey meiden. Ik was afgelopen woensdag dus jarig en ik wil eigenlijk nog een soort feestje geven. Kunnen jullie volgende week in het weekend?'

Lynn en Luna had ik het eigenlijk al eerder gevraagd, maar ze wisten nog niet of ze konden. Later vandaag bedacht ik me dat ik Roos en Sarah ook nog wel kon vragen. 

Lynn en luna knikken blij ja. Ik vertel nog even verder 'Het is een slaapfeestje dus neem je slaapspullen mee!' 

'Super leuk! lijkt me gezellig. Luna en ik kunnen.' antwoord Lynn

Ik kijk vragend richting Sarah en Roos. 'En jullie?' 

'Ik kan denk ik ook wel. Zal het vandaag nog even vragen' zegt Sarah. Ook Roos gaat het ook nog even vragen aan haar ouders. 

'Oke leuk! ik app nog wel even over de tijden enzo. Ik denk dat het in het begin van de avond begint' 

De pauze loopt weer ten einde en ik moet bedenken wat voor les ik heb. Ik ben altijd zo slecht in dingen onthouden. 

In de pauze kijk ik meestal even op mijn mobiel om vast te kijken waar ik les heb, maar als ik eenmaal mijn mobiel aan heb vergeet ik wat ik wilde doen en ga met mensen appen enzo. 

De aula is ineens al bijna leeg en ik heb niet heel veel tijd meer voordat de les begint. Snel loop ik over de gang. Opeens word ik tegen gehouden door een hand op mijn schouder. Ik kijk om en zie dat het Justin is. 

'Ik wil met je praten. Nu als het kan.' Hij kijkt me heel serieus aan met een doordringende blik. 

'Uhm Justin ik heb nu les dus als het even kan wachten..' 

'Dan spijbel je deze les maar even.' Hij trekt mij mee naar een afgelegen plek in de gang. 

'Wat is er zo dringend.' zeg ik geirriteerd omdat hij me niet wil laten gaan. 

'Ik wil het nu even met je hebben over Joran' Hij spreekt zijn naam zo zacht en voorzichtig uit dat het lijkt alsof het verboden is om het over hem te hebben. Ik knik en wacht af tot hij verder gaat. 

'Joran is bezig met zijn gezag terug te krijgen hier op school. Hij wil weer terug naar de oude 'badboy'. Misschien heb je het al wel een beetje gemerkt, maar nu gaat hij echt te ver.' 

Na deze woorden kijkt Justin me aan met beangstigende ogen, alsof er elk moment een monster tevoorschijn kan komen.

'Ja ik heb jullie wel gezien gister met dat ene meisje, maar jij deed net zo hard mee!' Zeg ik een beetje boos. Ik wil weglopen maar opnieuw houdt Justin mij tegen. 

'Ik doe het niet vrijwillig.' Zegt hij snel voordat ik iets kan tegenwerpen. 'Als ik niet met ze meedoe gaan ze mij iets aandoen!' 

'En waarom wil je dit met mij bespreken?' Ik kijk hem recht in zijn ogen aan, nog steeds niet wetend wat ik er van moet vinden. 

'Omdat jij..' Hij stopt even met praten maar vervolgt na een korte pauze. '..jij bent degene die dit veroorzaakt' 

Mijn adem stokt voor een seconde in mijn keel. Nu ben ik er klaar mee.

'Hoezo zorg IK ervoor dat hij zich weer als een badboy gedraagt en ineens weer meisjes gaat lastig vallen?' roep ik tegen hem. 

Ik dacht dat Justin anders was dan de rest.. maar nu betwijfel ik dat. Zelf meedoen met Joran en Luke, en dan ook nog MIJ ervan beschuldigen? Wat denkt hij wel niet.. 

'Wacht Suus! Ik wil het uitleggen!' probeert hij nog. 

'Ik hoef geen uitleg. Ik weet genoeg! Jij bent gewoon precies hetzelfde als Luke en Joran. Voor hetzelfde geldt had JIJ mij in elkaar geslagen!' 

I know, het was misschien niet zo aardig van mij om te zeggen. Van binnen weet ik wel dat hij mij niet zomaar in elkaar zou slaan, maar als mensen boos zijn zeggen ze soms rare dingen..

Ik ren van hem weg en hij probeert nog een laatste poging mij terug te halen, maar laat mij dan toch gaan. Ik ren door de gang naar mijn kluisje, pak mijn jas eruit en loop door naar de uitgang van de school. 

Buiten aangekomen loop ik diep nadenkend naar mijn broers auto. 

Ohja shit, hij is pas het laatste uur uit. 

Dan maar lopen naar huis. Ik zeg wel dat ik ziek naar huis ben gegaan. Heb nu even geen zin meer in al dit gedoe.

*Justin POV*

Ik sla hard met mijn vuist op de muur. Tranen ontstaan in mijn ooghoeken wanneer ik nog een paar rammen geef. Bloed zie ik op mijn vuist maar schenk er geen aandacht aan. 

Ik heb het verpest bij Suus. Ik wilde haar alleen maar waarschuwen en laten weten wat er speelt. Nu heb ik haar laten denken dat het allemaal haar schuld is. 

Waarom verpest ik het altijd.. net als bij Myla.. 

Die gedachte zet ik uit mijn hoofd. Door Myla ben ik er van bewust geworden dat het fout was wat we deden. Ik heb haar pijn gedaan terwijl ze van mij hield. Ik heb haar gebruikt.. Nu is ze er niet meer. Het is allemaal mijn schuld.. 

Ik heb er van geleerd en bedacht dat ik nooit meer zo wil worden als toen. 

Luke en Joran daarentegen willen weer gewoon verder gaan met waar ze gebleven waren. Joran ook, zelfs na Yara.. Ik kan het niet meer. Maar ik móet. 

Justin niet opgeven. Spreek ik mezelf toe. Blijf volhouden tot ze inzien dat je gelijk hebt... NIET opgeven..

Ik dwaal door de school niet wetend wat te doen. Nu de les ingaan heeft niet veel nut meer. Deze les is bijna afgelopen en dit was mijn laatste uur voor vandaag. 

Zonder na te denken loop ik waar mijn benen me heenbrengen. 

Mijn benen brengen me naar buiten. Buiten achter de school. Hier is een klein parkje. Ik ben hier voorgaande jaren veel geweest. Maar dan met andere redenen. Ik had elke keer wel een ander meisje mee. Waar was ik mee bezig? 

Ik ga op het bankje zitten waar Myla en ik ook vaak naast elkaar hebben gezeten. Alles zie ik zo weer voor me. 

Haar mooie blauwgrijze ogen die staren in de mijne.. Haar blonde lange haar langs haar gezicht.. 

Zij heeft mijn leven veranderd. Toen ik haar had. Was ik echt gelukkig. Eindelijk iemand die écht van mij hield.  

Maar ik moest weer zo'n klootzak zijn om haar te breken en te gebruiken. Ik wist niet hoe ik met echte liefde moest omgaan. Ik had nog nooit een vaste vriendin gehad. 

Joran en Luke 'hielpen' me en door hen heb ik keuzes gemaakt die ik nooit had mogen maken.. 

Maar de tijd is niet meer terug te draaien.

Elke keer als ik in die ogen van Suus kijk, ik weet niet wat er met me gebeurd. Het is nog meer en beter dan ik had met Myla. 

Ik weet dat Joran hetzelfde heeft bij Suus. Maar dat komt gewoon omdat ze lijkt op Yara.. zijn eerste liefde.. ..waarschijnlijk ook zijn laatste

Is dat het gevoel wat ze 'verliefd' noemen? 

Kan ik wel weer verliefd zijn op iemand? 

Wat als Joran en Luke erachter komen? 

Weer een nieuw hoofdstukje! Hoop dat jullie het wat vinden! laat het maar weten in de reactie's tot snel bij een nieuw hoofdstuk :D