The Badboy's Secret [ ✔ ]

H40

*Joran POV*

'Rustig blijven Joran, alles is oké' 

Ik kijk rond. Mijn hoofd beweegt langzaam van links naar rechts. Opzoek naar de persoon die ik dit hoorde zeggen. Dan zie ik haar. Ze is nog knapper dan ik me kon voorstellen en ze straalt als nooit tevoren. Ze glimlacht naar me en komt naar me toe.

'Waarom moest je dit doen! Je had nog een heel leven voor je! Wij hadden nog een leven voor ons. Laat me nu niet alleen! We kunnen er samen wel uit komen' 

Zonder wat te zeggen sprijdt ze haar armen en langzaam omhelst ze me. Ik heb geen woorden meer en geef me aan haar over. Het voelt zo vertrouwt, zo fijn. Kon het maar voor altijd zo zijn. Dit gevoel is onbeschrijfbaar.

Plots laat ze me los. Ze gaat steeds verder naar achter en begint langzaam te vervagen. Ik schrik en begin sneller te ademen. Ik ren achter haar aan, maar ik kan niet dichterbij komen. 

'Ga niet bij me weg! Ik heb je nodig!' Komt er angstig uit mij. 

'Laat me nu niet alleen!'

'Ik ben voor altijd bij je. In je hart. Vergeet dat niet. Ooit zullen we elkaar weer zien. Vaarwel Joran.'  

Tranen stromen over mijn wangen. Langzaam verdwijnt het felle en mooie licht. De laatste gloeiende stralen bereiken mij. Ik voel een warme gloed door mijn lijf stromen. Het geeft me nieuwe energie. Mijn tranen verdwijnen en ik voel me rustiger worden. Mijn hand gaat naar mijn hart en langzaam verdwijnt alles. 

-

'Joran? Is.. is alles oké?' Hoor ik een bekende stem zeggen.

'Laat hem maar heel even. Hij komt langzaam aan bij. Zometeen komt de ambulance en politie.'

Mijn ogen openen langzaam. Yara en Luke staan half over mij heen gebogen. Yara heeft haar arm onder mijn schouder als ondersteuning. Luke pakt mijn andere arm beet. 

'Wat.. wat is er.. gebeurd.. is ze.. die trein..' Komt stotterend uit mijn mond. Eigenlijk wil ik het niet eens horen, maar Luke knikt langzaam. Tranen stromen over mijn wangen en ik voel niks meer in mijn lichaam. 

'Laten we even daar gaan zitten.' stelt Luke rustig voor. In tegen stelling tot Luke is Yara erg onrustig. Ook zij heeft tranen in haar ogen staan en trilt zelfs een beetje.  

Luke en Yara ondersteunen mij terwijl we naar de bank lopen. Daar aangekomen blijft iedereen stil zitten en niemand weet het juiste om te zeggen. 

'Misschien kunnen we je beter even laten. We praten later wel' Luke staat op. 'Dit moest ik nog aan jou geven.' Hij geeft me een stappeltje met goudbruine enveloppen. Als ik goed kijk, zie ik dat mijn mobiel er ook bij zit.  

Zou Suus die meegenomen hebben?

Luke wenkt naar Yara, die nog steeds niet kan geloven wat ze zojuist gezien heeft. Voorzichtig staat ze op en loopt met Luke mee.

Daar zit ik dan. In mijn eentje in de verte te staren zonder wat te zien. Alleen mijn tranen blijven doorgaan. 

Met trillende handen pak ik de enveloppen goed beet en bekijk ze. Het is van dezelfde soort als die van vanmorgen. 'Voor Joran'  Staat er op de bovenste envelop. Weer in mooie sierlijke letters geschreven. 

Ik vouw de brief open en begin met lezen.

-

Lieve Joran, 

Als je dit leest ben ik waarschijnlijk niet meer bij je. Het spijt me heel erg van alles en ik wil dat je weet dat ik van je hou. Je bent de liefste, mooiste en knapste jongen die ik ooit ontmoet heb. Je was er altijd voor me en we hebben veel leuke dingen meegemaakt. 

Ik weet nog precies de eerste keer dat we elkaar ontmoette op school. Ik zal het nooit meer vergeten. Ik zal jóuw nooit meer vergeten. 

Het deed me goed te zien dat je veranderde van de badboy, naar een lief en zorgzaam vriendje. Je vraagt je vast af waarom ik dit gedaan heb. Dat wil ik je nu graag uitleggen. 

Sinds Yara en Luke jou hebben benaderd, zijn ze mij ook aan het stalken. Ze dreigen mij iets aan te doen, of jou iets aan te doen. Ze waren rond mijn huis, rond school, overal. Ik durfde niks tegen je te zeggen omdat ik zo bang was. Ik wilde je niet kwijt. Ik wilde gewoon niet meer verder zo. 

Ze hadden me bedreigd en ik moest komen naar het station zonder dat jij het zou weten. Ook zeiden ze dat ik je mobiel mee moest nemen. Ik wist niet waarom, maar had al wel zo'n vermoeden. 

Later vertelde ze me  inderdaad wat ik verwachtte. Dat jij je niet aan hun 'afspraak' had gehouden. Ze wilden jou in hun macht houden door middel van mij te gebruiken. Ze weten dat jij van me houdt en alles voor me zou doen

De enige manier om hen ook te laten zien wat ze veroorzaken, was op deze manier. Hopelijk zullen ze nu beseffen dat ze fout bezig waren. Ze maken mensen kapot en verpesten hun levens. Dit kon zo niet langer. 

Ja, ik had dit alles al gepland. Ik had al bedacht dat het zo zou gaan lopen. Daarom schrijf ik ook deze brief aan jou. Ook heb ik zoals je ziet voor alle mensen die me lief zijn nog een afscheidsbrief. Zou je die aan de juiste personen willen geven?  

Ik wil je niet alleen achter laten zonder wat van me te laten horen. Gelukkig was je de laatste avond die ik had, nog bij mij. Geef vooral jezelf niet de schuld van dit alles. Vind de liefde opnieuw en laat je niet door dit tegenhouden. Maak met haar een nieuwe toekomst en maak mij trots. 

Ik ben voor altijd bij je, vergeet dat niet. Leg je hand op je hart en je zult mij daar vinden. Ooit zullen we elkaar weer zien. Droog je tranen en ga opzoek naar je nieuwe toekomst. Ik hou van je.

P.s. Je nieuwe vriendin in de toekomst moet je hart dan maar delen met mij :) 

Knuffels en veel liefs,

Je meisje die nu van boven meeleest 

-

Heel erg bedankt als je het boek tot hier aan hebt gelezen en gevolgd. Ook bedankt voor alle support. Er komt nog een epiloog met een afsluitend stukje. Laat weten wat je er van vond :) Stemmen zijn altijd welkom :D

Kijk en luister ook zeker even bovenstaande video. (met ondertiteling is hij heel mooi) Het past wel bij dit deel :) 

xx mij