The Badboy's Secret [ ✔ ]

H34

*Suus POV*

'...Girl I, I'm gonna love you. Forever and ever and ever..' 

Langzaam open ik mijn ogen en zie dat mijn wekker op 07:30 staat. Het is weer tijd om op te staan. Ik rek me nog even uit en sla dan met mijn hand richting de wekker. Wanneer ik hard faal, stap ik maar uit bed. 

Waarom staat dat ding eigenlijk zover weg. 

In mijn kast zoek ik een setje kleding. Het wordt volgensmij best fris vandaag, dus ik besluit gewoon een vest met een broek te doen. Gewoon lekker basic. Wanneer ik mezelf klaar heb gemaakt, loop ik de trap af naar beneden. 

Moos blaft hard als hij mij ziet aankomen. Ik aai hem over zijn kop en hij geeft me een lik terug. Ik ga me maar eens klaarmaken. 

Aan de eettafel zit Jason ook al te eten. Ik begroet hem en maak vervolgens ook mijn eten klaar. Als we allebei klaar zijn, pakken we onze spullen. 'Je rijd met mij mee neem ik aan?' Ik knik als antwoord en we lopen naar zijn auto. 

#

Langzaam loop ik het plein van school over. Iedereen is al naar binnen. Ik was natuurlijk weer wat later.. Binnen aangekomen versnel ik toch mijn pas. Misschien kan ik nog de les in zonder me te hoeven melden. 

Bij het lokaal aangekomen klop ik even en open vervolgens snel de deur. 'Ga snel zitten Suus.' hoor ik gelukkig. Ik knik dankbaar en zoek een plek om te zitten. Vervolgens zie ik dat er alleen nog een plek naast Joran is. 

Even vergeten dat hij vandaag wél weer naar school zou komen.. Ik zie geen andere optie, dus neem naast hem plaats. 

Ik wil het niet ongemakkelijk maken ofzo en probeer hem zoveel mogelijk te negeren. 

'Ik kom even langs bij iedereen om te kijken hoe het staat met het werkstuk die ik een tijdje geleden heb opgegeven. Vergeet niet dat hij aan het eind van de week af moet zijn en ingeleverd bij mij!' Begint meneer Wittema.

'Ah shit. Helemaal vergeten.' fluister ik boos voor mezelf. Joran hoorde het blijkbaar en reageert erop. 'We moeten dat samen maken. Weet je nog?' 

'Ik maak het nog liever alleen dan dat ik het nu met jou samen doe.' antwoord ik bot terug. 

'Wat is er aan de hand met jullie twee? Ik wil wel dat jullie het samen maken! Het is niet de bedoeling dat één leerling het werk doet' zegt de docent. Hij stond blijkbaar al naast ons. Fijn.. 

Na de saaie en lange uitleg over interpunctie mogen we gaan. Ik pak zo snel mogelijk mijn spullen in. Joran probeer ik te vermijden, maar hij is sneller klaar dan ik ben. Hij pakt even mijn arm vast.

'Na school bij mij thuis. Dan gaan we bezig voor het werkstuk' zegt hij en laat me dan weer los. 'oke..' zeg ik nog maar ik denk niet dat hij het hoorde want hij is alweer verdwenen. 

#

De schooldag loopt langzaam ten einde. Met een naar gevoel in mijn buik loop ik naar mijn kluisje. Nu moet ik weer met Joran dat stomme werkstuk gaan maken.. Ik wilde hem juist proberen te ontwijken..

Misschien vind ik hem toch nog wel leuk en ik wil gewoon voorkomen dat ik teveel met hem bezig ben.. Als we na deze ruzie al uit elkaar zijn, gaat het waarschijnlijk ook niet werken op een langer termijn.. 

Wanneer ik mijn jas aan heb, loop ik uit de school. Joran is vast met zijn auto. Opeens bedenk ik me dat mijn ouders nog steeds denken dat ik probeer om te gaan met Joran. 

Als ik niks laat weten denken ze sowieso dat ik bij hem ben en ik heb ze nog niet eens verteld dat we alweer soort van uit elkaar zijn. We hadden nog niet eens 2 weken.. 

Op het plein blijf ik even staan en pak mijn telefoon uit mijn zak. Ik stuur een appje naar mijn moeder dat ik bij Lynn en Luna ben en daar waarschijnlijk ook blijf eten. 

Zo zit ik ook niet aan een tijd vast. Wie weet blijf ik wel langer bij Joran dan verwacht.

Ik berg mijn telefoon weer op en zie Joran nu bij zijn auto staan. Hij bekijkt mij terwijl ik naar hem toe kom lopen. 

'Hey' begroet hij me zonder al te veel diepgang. 'Je bent niet op de fiets neem ik aan?' vraagt hij terwijl hij de deur voor me opendoet. 

Ik knik. 'Ja Jason heeft mij gebracht. Nog steeds fijn zo'n broer met een rijbewijs' glimlach ik. 

Wanneer we allebei zijn ingestapt, is er een beetje een ongemakkelijke stilte. Waarom konden we een paar dagen geleden elkaar nog in de armen vliegen en nu zitten we hier zonder een woord te zeggen. 

'Waar gaan we ons werkstuk over maken eigenlijk?' vraag ik om de stilte te doorbreken. Joran denkt even na. 'Ik weet niet precies wat de opdracht is. We zien het zo wel oke?' Daarna is het weer stil. 

De rest van de rit zit ik te denken over wat ik moet zeggen. Ik weet het gewoon niet. Dan zie ik gelukkig zijn huis aankomen.

Binnen aangekomen neem ik plaats op de bank. 'Wil je wat drinken ofzo?' vraagt Joran. Ik knik. 'Doe maar wat.' Even later komt hij terug met twee glazen cola. 

'Duss.. ons werkstuk. Zullen we even naar mijn kamer gaan?' begint Joran. 

Waarom is alles nu zo ongemakkelijker dan eerst.. Ik heb toch niks fout gedaan?

#

We zijn al een tijdje bezig. Gelukkig zijn we bijna klaar. Het is nu ook veel minder ongemakkelijk. We kunnen tenminste weer een beetje met elkaar lachen. Het had gewoon even tijd nodig.

'Uhm Suus. Je weet toch dat je het 'dan ik' moet zijn en niet 'als mij'? zegt Joran. 

'Je lijkt Jason wel. Die moet me ook altijd weer verbeteren met dat soort dingen.' lach ik. 

Ik geef Joran een speels duwtje waardoor hij achterover valt. Nu ligt hij languit op zijn bed. Hij begint ook te lachen en pakt een groot kussen. 

'PAS UIT!' Roept hij en begint me dan te meppen met het kussen. Ik verberg mijn hoofd achter mijn handen en begin te gillen. 

Snel draai ik me om en grijp ook een kussen. We blijven elkaar een tijdje slaan tot we er allebei moe van zijn. We lachen nog even. Ik kijk even naar hem en hij blijft naar mij kijken. 

Opeens voel ik weer de vlinders in mijn buik. Die ik eigenlijk nog had, maar nu kan ik ze niet meer verbergen voor mezelf. 

Hij ziet er zo schattig uit met zijn verwilderde haar. 

Ik draai me om om mijn kussen weer terug te leggen. Wanneer ik terug draai zit Joran opeens heel dicht naast me. Hij legt zijn handop mijn wang en wrijft er langzaam overheen. 

'Suus.. ik..-' Voordat hij nog meer kan zeggen voel ik zijn lippen al op de mijnen. Het voelt zo fijn. Ik heb hem echt gemist. We blijven nog even zoenen tot hij zich weer terug trekt. 

'Suus.. Het spijt me zo. Ik heb je gemist. Ik heb je nodig! Kunnen we het weer proberen samen?' zegt hij zacht. Ik kijk naar beneden. Hij legt voorzichtig zijn armen om mij heen en zo blijven we een tijdje zitten.

'Ik heb jou ook gemist..' 

Heyy vandaag alweer een nieuw hoofdstukje! Hoop dat jullie het leuk vonden! Btw als je niks wilt missen kun je me ook even volgen :D zou tof zijn. (vote ook eventjes voor mij pls :D) xx Lots of love