The Badboy's Secret [ ✔ ]

H39

*Joran POV* 

Mijn hoofd bonkt. Langzaam draai ik me op mijn zij. Wacht.. Voel ik nou het deken bewegen? Vaag voel ik nog een koude windvlaag, maar dan is de beweging weer weg. Ik val weer weg en voel niks meer. 

#

Langzaam wordt ik weer wakker. Ik voel met mijn arm naast me. Het voelt leeg. Ik schud mijn hoofd. Waar was ik ook alweer? 

Mijn ogen vliegen open. Ik was bij Suus in haar kamer aan het slapen. Waar is ze nu? Mijn ogen schieten alle kanten op. Het bed is op mij na helemaal leeg. Geen spoor meer van Suus. 

Klungelig grijp ik met mijn handen onder de kussens, maar ook mijn mobiel is weg. Snel spring ik uit het bed en bekijk haar kamer. Alles is nog zoals het was. 

Eerst besluit ik om beneden te kijken en daarna ook de rest van het huis te doorzoeken. 

Misschien is ze gewoon vast uit bed gegaan? Alsnog kan ik het nare gevoel in mijn buik niet negeren. Wel raar dat ik ook mijn mobiel kwijt ben.. 

Gelukkig zijn Suus haar ouders vandaag vroeg naar het werk gegaan en had ik geen mensen die me hinderden met het huis doorzoeken. Ik heb hard gezocht, maar tevergeefs..

Weer terug in Suus' kamer, laat ik mezelf op haar bed vallen. Ik zucht diep en probeer rustig na te denken. 

Dan valt mijn oog op het balkonraam. Hij staat op een kier en de gordijnen hangen er slordig voor. 

Ik weet zeker dat ik hem goed achter me dicht heb gedaan. Zou ze via haar balkon naar buiten zijn gegaan? Maar waarom? Ik snap het niet..

Langzaam sta ik op, niet wetend wat te verwachten. Op het balkon zelf zie ik nog niks verdachts. Kort kijk ik over de rand naar beneden. Ook daar is niks te zien. Het nare gevoel in mijn buik is er nog steeds. 

Waar zou ze heen zijn gegaan en vooral.. waarom? 

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik de deurbel door het huis hoor galmen. Wie zou er nu aanbellen? Suus verwachtte niemand voor zo ver ik weet. 

Met een kloppend hart loop ik de trap af naar de voordeur. Een goudbruine envelop valt me op en steekt uit de brievenbus. Langzaam trek ik hem uit de klep van de deur en zie mijn naam verschijnen in mooi geschreven letters. 

Ik bedenk me geen moment en trek de voordeur los. Mijn ogen schieten nog alle kanten op, maar er is niks of niemand meer te zien. 

Wat zou dit nou weer zijn. Een grap? 

In de woonkamer plof ik op de bank. Mijn hart klopt als nooit tevoren. Dit moet en zal met Suus te maken hebben.  

Mijn vingers gaan naar de opening van de envelop en langzaam open ik hem. Er zit een wit papier in. Ik haal het er uit en zucht even diep. Dan vouw ik hem open en mijn ogen scannen vluchtig het papier. 

'Lieve Joran, 

Maak je nog even geen zorgen om mij. Alles komt goed, dat beloof ik je. Ik ben nu onderweg naar Luke en Yara. Ik zal er voor eens en voor altijd voor zorgen dat ze jou niet meer lastig zullen vallen. Vertrouw me xx Suus.'

Ik schrik me kapot. Nog 10x lees ik de geschreven tekst. 

Wat zou ze gaan doen? Zouden Yara en Luke haar gevraagd hebben te komen omdat ik me niet aan hun regels heb gehouden? Zouden ze haar nu echt wat aan gaan doen? Hoe weet Suus dan zo zeker dat het goed komt.. 

Paniek slaat toe in mijn hele lijf en mijn armen en benen trillen. 

Waarom, Suus! Waarom?! Konden we dit niet samen overleggen? Ik was eindelijk blij dat ik je weer had. Dat ik weer bij je kon zijn. En dan de dag daarna verlaat je me weer? 

Tranen ontstaan in mijn ogen en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik besluit dat de enige oplossing nu is om haar te gaan zoeken op de plek waar Yara en Luke zouden moeten zijn. 

Er staat alleen geen plek aangegeven in de brief, dus moet ik zelf maar wat bedenken. Ik veeg mijn tranen weg en zet mijn gedachten weer op een rijtje.

Het eerste wat in mij opkomt is het treinstation. Daar weet ik een perfecte plek voor dit soort ontmoetingen. Toevallig gebruikte Luke die locatie vroeger ook altijd, toen Justin en ik nog met hem waren.  

Ik heb geen moment te verliezen en zo snel ik kan fiets ik onderweg naar het station. Balen dat ik nu geen auto heb. Fietsend is het nog wel een stuk. Nu ik weet wat Suus gaat doen, trap ik zo hard ik kan. Ik wil haar niet verliezen. Niet nu al. 

#

Hijgend stop ik bij de achterkant van het station. Mijn fiets laat ik voor vuil vallen en ren mijn longen uit mijn lijf. Mijn been doet nog steeds pijn van de confrontatie met Luke. 

Onderweg naar de locatie vang een glimp op van een fiets die lijkt op die van Suus. 

Ze zijn hier, sowieso.. 

Angst bekruipt mijn lijf en voorgevoel kloptte dus. Gelukkig is het nog vroeg en zijn er niet veel mensen op het station die in de weg lopen. Vooral niet op de plek waar ik denk dat Luke en Yara zullen zijn. 

Het is een lege ruimte aan de zijkant van het perron. Het is helemaal aan het einde, waardoor het niemand echt opvalt. Het is nog een best grote ruimte, maar ook gevaarlijk. 

Wanneer ik in de buurt ben hoor ik stemmen. Dan weet ik het zeker. Het zijn Luke, Yara en Suus. Ook hoor ik nog 2 stemmen die me niet bekend voorkomen. 

Opeens roepen en schreeuwen ze allemaal heel hard. Ik vraag me af wat er gebeurt. Een trein die hard langs dendert dempt het geroep van de stemmen. Ik twijfel niet en ren meteen de hoek om. 

Wat me opvalt is dat iedereen verbaast en erg geschokt staat te kijken naar het spoor. 

Het zal toch niet.. 

Mijn ogen schieten weer van hot naar her en ik ontdek wat ik mezelf al niet wilde laten geloven. Suus is hier niet meer. 

Ik begin te hyperventileren en ik krijg het heel erg benauwd. Mijn zicht wordt steeds minder en het wordt alsmaar donkerder en donkerder. Ik val in mijn eigen zwarte gat. Het laatste wat ik nog kan zien, is dat Luke en Yara verbijsterd en met angst in hun ogen naar mij staan te kijken. 

De andere 2 die ik niet meer kan herkennen hoor ik nog langs me weg rennen. 

Zou dit het einde zijn van alles? Wordt mijn grootste nachtmerrie, mijn grootste angst werkelijkheid?

Hoi allemaal. Een heftig stukje dit keer.. We zijn nu echt bijna bij het einde van dit boek en ik ben enorm dankbaar voor alle reads en verdere support. Ik heb een melding dat ik mijn boek kan laten meedoen voor Wattys 2019. Zou ik mijn boek laten deelnemen? Laat het me weten! xx 

PS. het bovenstaande liedje vind ik erg mooi en vond het wel bijpassend bij dit deel. Zeker de moeite waard om te luisteren :)  love BTS <3