The Badboy's Secret [ ✔ ]

H26

*Suus POV*

Joran en ik hebben het huis van Emma opgezocht. We hadden geen idee waar we anders moesten overnachten en we hadden allebei niet veel geld op zak. 

Gelukkig vond Emma het helemaal niet erg dat we bij haar kwamen overnachten. Gelukkig laat Emma mij niet stikken...

'Hey Em. Moet ik je even helpen met de bedden klaarmaken?' Ik loop naar Emma die druk bezig is in de logeerkamer met de bedden. 

Joran komt er ook bij staan en legt zijn hand op mijn schouder. Ik kijk om en glimlach naar hem. Hij geeft me een snelle kus en laat me daarna mijn werk doen. 

Nadat de bedden klaar zijn, plof ik neer. Ik bedank Emma nogmaals dat we bij haar mochten overnachten. Joran komt naast me op het bed zitten. 

Hij kijkt me zo schattig aan. Met zijn haar nog een beetje warrig door de wind. 

Opeens bedenk ik weer dat ik nog steeds wilde vragen over de foto die ik gevonden had in zijn en Ryans huis. Misschien is nu het juiste moment om wat te praten. Hier kan tenminste geen Yara binnenvallen. 

'Joran?' begin ik zacht. Hij kijkt me aan en vraagt wat er is. 

'Toen ik in je huis was he, ik heb daar wat gevonden. Het spijt me als het niet mijn zaken zijn, maar-'

Ik word afgekapt door Joran. Hij legt zijn hand onder mijn kin en duwt hem omhoog. Ik kijk in zijn mooie donkere ogen. 

'Jouw zaken zijn nu de mijne en andersom. Vraag me alles wat je wilt weten'

Hij is zo lief

'Oke.' zeg ik met een glimlach en ik vervolg mijn verhaal. 

'ik zocht naar de voordeur toen ik weg wilde gaan. Ik belandde ergens in een studeerkamer. Daar vond ik een foto. Een oude foto met jou en nog 3 andere mensen. 2 daarvan waren je ouders dacht ik. Maar wie is die andere jongen?' 

Joran staart naar beneden zonder wat te zeggen. Ik weet niet of ik iets moet zeggen of.. 

'Dat. Dat is mijn broertje. Nouja wás mijn broertje. Wat je misschien al wel bedacht zou hebben.' Hij stopt even en zoekt naar de juiste woorden.

'Ik had je al verteld dat mijn ouders waren omgekomen bij een ongeluk. Ik had ook nog een broertje. Hij is al een tijdje geleden overleden. Het was.. het was...' 

Langzaam begint hij te snikken. Een paar eenzame tranen rollen over zijn wangen. Ik schuif tegen hem aan en sla mijn armen om hem heen. 

'Je kan het vertellen wanneer je er klaar voor bent.' probeer ik. 

Hij schud nee en probeert zijn zin te vervolgen.

'Ik wil dat.. dat je het nu weet.' Hij haalt even adem om rustig te worden. 

'Dat was mijn broertje Leon. Hij was 15 toen hij overleed. Het was een ongeluk.. Gewoon een stom ongeluk.. En het was allemaal mijn schuld.' 

Nog een traan rolt over zijn wang. Ik veeg hem weg en wacht rustig tot hij verder gaat.

'Ik daagde hem uit. Het liep helemaal niet zoals gepland.. Met zijn dood tot gevolg.. Hij is verdronken.. ik kon hem niet helpen maar toch.. het is allemaal mijn schuld..' 

Met mijn armen om hem heen probeer ik hem te troosten. 

'Het is niet jou schuld. Jij kon er niks aan doen. Je kan dat soort dingen niet voorzien.' fluister ik. 

'Ik voelde me zo alleen na zijn dood. Ik was toen altijd alleen met mijn ouders. Ik miste hem zo erg. En niet veel later had ik niemand meer. Mijn ouders waren ook overleden.. Ik had niemand meer die echt om me gaf. Ik wist niet meer wat ik moest doen en... De rest van mijn leven kan je zelf wel aanvullen denk ik..' 

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Hij heeft zoveel heftige dingen meegemaakt. Dingen die echt veel mensen niet mee horen te maken op zo'n jonge leeftijd.

Het is verschrikkelijk. Het enige wat ik nu kan doen is hem omarmen en troosten.

'Nu zijn er mensen die van je houden.' begin ik en geef hem een kus. Hij glimlacht en beweegt zijn hoofd naar mijn oor.

'Ik hou van je' fluistert hij. 

'Ik hou ook van jou' vertel ik hem.

#

*Joran POV*

Het is echt fijn dat ik nu mijn verhaal heb verteld aan Suus. Ze had nu het recht om het te weten. Ik vertelde niemand erover.. ik was bang. Bang en onzeker. 

Ik schaamde me vooral voor wat ik had gedaan en gaf mezelf de schuld van alles. Ik wilde het zo snel mogelijk vergeten. Achter me laten en verder gaan. Natuurlijk ging dat niet gemakkelijk. Maar nu heb ik Suus. Ze is zo lief. Nu ik haar heb, wil ik haar nooit meer laten gaan..

Het is alweer de volgende ochtend. Suus ligt nog naast me te slapen. We hadden een zware en lange dag gister en ze was heel moe. 

Ik was ook moe. Maar ik kon maar niet slapen. Steeds wanneer ik bijna sliep, kreeg ik flashbacks van Leon. Hoe hij verdween onder het water.. Het staat voor eeuwig op mijn netvlies gebrand. 

Ik wilde Suus niet wakker maken dus ben maar blijven proberen te slapen en ik belandde in een onrustige slaap. Die duurde dus ook niet super lang. 

Plots trilt mijn mobiel. Ik pak hem van het nachtkastje naast me en kijk naar de berichtmelding. Het is een appje van Luke. De laatste persoon waar ik nu zin in heb.. 

Luke: Hey man, ik weet niet waar je heen bent gegaan met die Suus van je, maar vergeet niet dat we een afspraak hadden. Als je die niet nakomt weet je precies wat er gebeurt.. Net als met Justin.. Je bent niet zomaar van me af! Vergeet dat niet! Ik zal je vinden, hoe dan ook ;)

Ik weet niet wat ik daar op moet antwoorden. Ik druk mijn mobiel weer uit en smijt hem naar het einde van het bed. Op dit moment heb ik geen behoefte aan gedoe met Luke en Justin. Toch gaan ze er ooit achter komen dat ik met Suus heb.. Waarschijnlijk al heel snel.. 

Ik hoop dat Justin me het vergeeft. Hij vond haar tenslotte al veel eerder leuk.. Beter gaat dit me goed af. Ik wil niet nog meer ellende en pijn in mijn leven.. 

Hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden! EN HET SNEEUWT! Ja sorry ik vind het wel leuk alleen ik moet morgen ochtend kranten lopen. Ik hoop dat ik het overleef.. Zou wel jammer zijn als jullie niet kunnen lezen hoe het verhaal afloopt haha. 

Vergeet niet om te voten! En blijf vooral lekker lezen xx