The Badboy's Secret [ ✔ ]

Epiloog

*Joran POV*

Ik ben kapot. Ik voel me oneindig moe. Sinds de begrafenis heb ik al een paar nachten niet geslapen. Ik voel me leeg en alleen. Mijn ogen blijven oneindig doorstromen zonder dat ik er überhaupt nog controle over heb. Starend naar niks lig ik op mijn bed, al dagen lang. 

Precies vandaag is het een week geleden. Ik kan nergens anders meer aan denken. Ze blijft in mijn hoofd rondspoken. Haar zachte lieve, stem. Haar wapperende haar in de wind. Die lieve lach als ze naar me kijkt.. 

Langzaam kom ik overeind van mijn bed. Nog voor de laatste keer pak ik de goudbruine envelop vast. De brief haal ik eruit. 

Ik voel een traan over mijn gezicht naar beneden vallen. Hij spat uit elkaar op het getekende hartje onderaan de brief. De lijnen lopen een beetje uit en vervagen langzaam. Snel vouw ik de brief weer dicht en stop hem terug in de envelop. Ik leg hem zorgvuldig bij al mijn andere spullen.

Ik bedenk me dat het al bijna zover is. Tijd om te gaan. Voor de laatste keer kijk ik mijn kamer rond. Alles is leeg, op mijn bed en een kastje na. De meeste spullen zijn al weggehaald. Wat overige dingen heb ik in koffers gedaan. Die neem ik zelf mee in mijn auto. 

Mijn slaapkamer deur valt in het slot en ik draai me om. Daar staat Ryan. Hij geeft me gauw een knuffel en houdt dan de voordeur voor me open. Samen sjouwen we de laatste koffers naar mijn auto. 

'Jammer dat je me hier gaat verlaten Joran. We hebben een mooie tijd gehad samen en... het spijt me van de rest wat er is gebeurd.' 

'Dit deel van mijn leven sluit ik hier af. We houden nog contact.' Zeg ik kort en stap in mijn auto. 

Wanneer ik klaar ben om weg te rijden, zie ik wat mensen aankomen aan het einde van de straat. Ze komen steeds sneller dichterbij en ik blijf even wachten. Dan zie ik wie het zijn. Luke, Yara, Justin en Jason, de broer van Suus. Daarachteraan komt zelfs nog de tweeling, Lynn en Luna. 

Wat zouden ze nu nog komen doen..?

Ik gooi mijn deur weer open stap uit. Voordat ik iets kan doen trekt Yara me in een knuffel. Jason legt zijn hand op mijn schouder en Luke zie ik naar beneden staren. 

'Het spijt me van alles. Ik hoop dat je me vergeeft en een betere toekomst krijgt in je nieuwe buurt.' Zegt ze voorzichtig wanneer ze me loslaat. 

Ook Justin geeft me ook een knuffel. 'Ik ga je missen man. Je bent en blijft een goede vriend van me. Ik spreek je gauw weer oke?' Ik knik niet wetend wat te zeggen. 

Dan bedenk ik me nog dat ik de enveloppen heb die Suus heeft geschreven. Ik pak ze gauw uit mijn koffer en deel ze uit. Voor iedereen is er een. 

Luke blijft aan de zijkant staan en blijft nog steeds naar beneden staren. Ook voor hem is er een envelop en zelfs voor Ryan nog een. Na het uitdelen nemen ook Lynn en Luna nog even afscheid. Dan ben ik echt klaar om te gaan.

'Ik denk dat ik dan maar eens ga. Ik heb een lange rit voor de boeg.' zeg ik dan. 

'Het ga je goed jongen! Ik had je graag als broer in mijn familie gehad. Jammer dat mijn ouders daar anders over dachten' Zegt Jason.

'Het spijt mij ook..' Is het laatste wat ik nog hoor. Het is Luke die toch nog spreekt. Ik knik hem toe en ga dan in mijn auto zitten. Met z'n allen zwaaien ze me uit tot ik ze niet meer kan zien. 

Daar gaan we dan.. mijn nieuwe toekomst tegemoet. 

#

Dit is dan het officiële einde van mijn boek! Hierna komt nog een korte afsluiting. 

Zouden jullie het leuk vinden als ik een brief (of meerdere) die Suus heeft geschreven als deel ga schrijven? Laat het maar weten en van wie. Misschien doe ik dat dan nog maar idk. Kijk wel. 

Een vote zou lief zijn :) Als jullie nog meer van mijn verhalen willen lezen, volg mij dan even op mijn profiel! Er komen nog leuke projecten aan in de toekomst! Zou tof zijn!

Love naar jullie xx