The Badboy's Secret [ ✔ ]

H25

*Suus POV*

'Ik vind jou ook een hardstikke leuke jongen. De eerste keer dat ik je zag, wist ik niet wat ik van je moest verwachten. Ik was je 'slachtoffer' en ik was best bang voor je eigenlijk.' ik lach zacht.

'Later begon je te veranderen. Op een leuke manier. Maar ik..' mijn ogen dwalen even naar het raam en daarna weer terug naar Joran.

-

Moet ik het nu  aan hem vertellen? Of moet ik het laten. Ik vind dat ik nu wel mijn verhaal af moet maken. Hij is ook eerlijk tegen mij geweest. 

Ik heb nog nooit zoveel spanning in mijn lijf gevoelt dan op dit moment. Oke hier gaan we...

'Joran ik moet je zeggen dat ik.. ik ben je ook leuk gaan vinden. Alleen die keer toen in het café.. ik dacht -'

'sshht. Dat is verleden tijd. Alsjeblieft Suus. Ik wil met JOU verder. Met niemand anders. En al helemaal niet met die bitch van een Yara. Ookal zal iedereen op school me  raar aan gaan kijken. Ik wil het weer proberen. Ik wil ervoor vechten!'  

Daarna blijft het even stil. De trein raast nog steeds verder en verder. 

We blijven elkaar aankijken. Zelfs zo zonder woorden is het goed. Het is niet ongemakkelijk ofzo. Het lijkt alsof het altijd al zo heeft moeten zijn. 

'Wil je vanaf nu mijn vriendin zijn?' vraagt hij me dan lief. 

Ik antwoord meteen zonder te twijfelen. 'Ja dat wil ik graag'

Ik schuif wat meer op van de zitbank zodat Joran wat meer ruimte heeft om te zitten. Nu pas merk ik hoe moe ik eigenlijk ben. Mijn ogen vallen steeds verder dicht. 

Joran heeft het door en doet zijn arm omhoog. Ik leg mezelf tegen hem aan en hij legt dan zijn arm om mij heen. Het voelt zo fijn.

Langzaam val ik in slaap in zijn armen. 

# 

'Hey, Suus wakker worden.' wordt er zacht in mijn oor gefluisterd. Kort daarna voel ik zachte lippen op mijn wang. Ik glimlach en open langzaam mijn ogen. 

'Waar zijn we nu?' vraag ik met een schorre stem. 

'Dichtbij Eindhoven. We kunnen zo maar beter uit de trein stappen' 

Ik knik naar hem en wring me langzaam uit zijn sterke armen. De koffer die ik mee had genomen pak ik alvast om hem zo mee te kunnen nemen. 

De trein begint weer langzamer te rijden. We zijn bijna bij het station. Ik zie hem al verschijnen. 

Plots staan we stil en hoor ik de deuren open gaan. Ik wil mijn koffer oppakken, maar Joran is me voor. Hij glimlacht naar me en pakt daarna ook mijn hand vast.

Hij is zo schattig als hij lacht

Samen lopen we naar de deur en gaan snel de trein uit. Ik kijk rond en zie overal mensen gehaast lopen. Op het bord staat met grote letters 'Station Eindhoven'. 

Wist Joran eigenlijk dat Emma, mijn beste vriendin, hier woont? Zoja, ik zou niet weten hoe. Ik heb nooit over haar verteld.

'Waar gaan we nu eigenlijk heen?' vraag ik me hardop af.

Joran haalt even zijn schouders op. 'Geen idee. Wat jij maar wilt baby.' 

Joran en ik lopen langzaam verder naar de uitgang van het station. Joran trekt me mee naar een café en we gaan ergens zitten. 

'Hier in de buurt woont mijn beste vriendin' vertel ik hem dan. 

'Dus daarom heb je de trein richting hier genomen' Raadt Joran.

Ik knik. Tussendoor komt een meisje ons drinken brengen dat we hadden besteld. 

'Ik wilde naar haar toe gaan. Ik heb haar al lang niet meer gezien en-' Ik stop met de zin. 

'Het is niet heel logisch dat je onder schooltijd bedenkt goh ik ga mijn beste vriendin eens weer opzoeken.' zegt hij voorzichtig. 

Wanneer ik niet verder antwoord vervolgt hij.

'Is er iets wat je dwars zit? Ik ben er nu voor je hè. We moeten elkaar wel leren vertrouwen. We hebben nu een relatie' 

Ik probeer de woorden die door mijn hoofd gaan uit te brengen maar het lukt niet. Het enige wat eruit komt is wat gestotter. Dan barst ik weer in tranen uit. 

Joran komt naast me zitten en slaat weer een arm om me heen. 'Hé rustig maar. Sssht. Het komt goed.' 

Even later lukt het me om mijn verhaal te doen. 

'Het lijkt opeens of niemand mij meer mag. Lynn, Luna, Sarah, Roos, jij en Justin. Ik weet het niet meer. Toen kwam Jeffrey ook weer eens met z'n 'geintjes' en kon ik het even niet meer aan. Ik moest even weg daar.' 

Ik haal even rustig adem.

'Ik weet niet eens waarom ze zo tegen me doen. Ik.. ik-'

'Als mensen jou niet mogen zijn ze fucking dom. Als ze niet zien wat voor een mooi en lief meisje jij bent, zijn ze echt zo blind.' zegt hij tegen me. 

Joran laat me weer lachen. Hij is zo lief voor me. 

'Bedankt Joran' Zeg ik en geef hem daarna een kus op zijn wang. 

'We hebben elkaar nog veel te vertellen denk ik. Dat komt later wel. Laten we nu eerst even wat lol gaan maken samen.' Hij kijkt me aan en glimlacht dan naar me. 

Nadat we ons drinken op hebben, lopen we weer verder. Ik vraag mezelf af waar we gaan overnachten. Het is nog wel vroeg in de middag, maar toch. Het ziet er niet naar uit dat we vandaag terug gaan naar huis. 

We gaan eerst wat leuks doen vandaag. Houd ik mezelf voor. Even alles vergeten en samen zijn met de leukste jongen van de wereld. 

Ik glimlach door die gedachtes. Joran kijkt me aan en lacht. 

'Waar denk je aan?' vraagt hij.

'Aan de dagen dat ik samen ben met de leukste jongen van de wereld.' Antwoord ik blij. 

Hij glimlacht en slaat een arm om mij heen. 

Nieuw hoofdstukjee weer. We zijn alweer opweg naar de 3k readss! vind het echt super tof! Ohja ik heb al een idee voor een nieuw boek. Als dit boek af is ga ik daar waarschijnlijk mee beginnen. Of eerder als ik daar tijd voor heb! Een vote zou lief zijn!   xx mij