The Badboy's Secret [ ✔ ]

H23

*Joran POV* 

Suus wilde niet naast me zitten. Dat snap ik wel. Ze keurde me nauwelijks een blik waardig. Tja.. wel logisch eigenlijk. 

Het enige waar ik nu mee zit is Justin.. Waar zou hij nu uithangen? Ik heb hem niet meer gezien of gesproken nadat hij weg was gevlucht van Luke z'n 'mishandeling'.. 

Ik houd mezelf voor dat het goed met hem gaat. Nadat ik Suus heb gesproken ga ik ook met hem praten. Dit kan zo niet langer. Luke, Justin en ik. Het gaat niet langer. We moeten eens goed met z'n allen gaan praten. Als dat überhaupt kan zonder een gevecht.. Luke kennende. 

De les begint en er gebeurd niks bijzonders. Justin en Luke zijn er niet, dus ik zit alleen achterin. Ik merk wat rumoerige gesprekken in het midden van de klas. Daar zitten Roos, Sarah, Luna en Lynn met twee jongens druk in een gesprek. Soms hoor je iemand lachen tussendoor. 

Ik kijk verder de klas rond en merk Suus op. Ookal kan ik haar ogen niet zien, het zorgt voor een rustgevend gevoel.. Geen idee of dat kan, maar het stelt me gerust.

Waarom moet ik altijd weer terugvallen op haar. Waarom kan ik haar niet gewoon laten gaan.. 

Door mijn gedachten had ik niet echt door wat er gebeurde. Suus staat plots op en loopt snel naar de deur van het klaslokaal, met haar spullen half onder haar armen. Ze kijkt heel kort om naar volgensmij de richting Lynn en Luna. 

Zag ik nou.. Had ze nou traanogen? Er is iets mis. Wat is er gebeurd?

Ik tik iemand voor me aan en vraag of hij weet wat er mis is. 

'Heb je Jeffrey niet horen roepen dan?' krijg ik lachend als antwoord. 

'Nee, wat zei hij dan?' vraag ik maar. 

'Suus was aan het huilen en hij riep iets van: Kijk ze heeft me gemist. Zie die pure tranen van gemis! Daarna ging ze de klas uit' De jongen draait zich weer om. 

Heb ik dat echt gemist? Dan was ik wel heel druk bezig in gedachten.. 

Ik twijfel geen moment en sta op van mijn stoel. Pak snel mijn spullen en drop ze in mijn tas. Ik moet naar Suus toe. Als niemand het doet, dan doe ik het wel. 

De docent kijkt me aan vanaf haar bureau. 'Wat gebeurt er toch allemaal deze les! Ga eens gauw zitten Joran! En heel snel!' Ik negeer haar en loop rustig verder naar de deur. Dat wordt waarschijnlijk weer een bezoek aan de directeur.. 

*Suus POV*

Ik weet niet waar ik heen moet. Naar huis gaan lijkt me niet zo'n goede optie. En sinds ik hier ben, ben ik echt al te vaak van school weggegaan.. Zo ben ik normaal nooit.. 

Hoofdpijn welt op en mijn hoofd is koud en nat van de tranen. Zelfs Lynn en Luna laten me nu stikken. Wat heb ik hen misdaan dat ze me opeens zo negeren? Ik kan er zo niet op komen.

Ondertussen heb ik besloten richting het station van de stad te lopen. Dat is ver weg, maar heb toch alle tijd. Ik weet zelf nog niet wat ik daar zal doen. 

Misschien een trein nemen naar een andere stad. Even tot rust komen en mezelf vinden. Dat lijkt me wel een goed idee. Ik kan ook wel even langs Emma gaan, naar mijn stad waar ik geboren ben. Ik heb haar ook al best lang niet meer gezien. 

Dan bedenk ik me dat het slimmer is om toch even langs huis te gaan. Dan kan ik even snel wat spullen inpakken, voor als ik misschien langer weg blijf. 

Het klinkt misschien als weglopen, maar zo voelt het voor mij eigenlijk helemaal niet. Ik laat wel een briefje achter voor mijn ouders en Justin. Dan hoeven ze ook niet ongerust te zijn als ik vanmiddag opeens niet meer thuiskom. 

Bij mijn huis aangekomen, loop ik linea recta naar mijn kamer. Gelukkig heb ik altijd al een 'noodkoffer' klaarstaan. Daar zit al wat kampeerspul in zoals een zaklamp, verbanddoos etc. Het enige wat ik nog moet pakken zijn kleren. Ook mijn portemonnee, oplader, powerbank en wat andere handige spulletjes pleur ik snel in de koffer. 

Klaar. Klaar om te gaan. Voor een klein poosje dan. Ik sluit de deur van het huis en loop de oprit af. Ben gauw weer terug Moos.. denk ik bij mezelf. Die lieve hond mis ik altijd zo snel. 

Ik loop de straat uit opweg naar het station.. 

#

Ik heb nog iets van 15 minuten voordat mijn trein er is. Ik kan nog wel even snel langs starbucks gaan bedenk ik. 

De vrouw achter de kassa vraagt wat ik wil en ik bestel een frappuccino karamel. Het is al snel klaar. Ik betaal en loop de winkel weer uit. Ergens op een bankje plof ik neer. Drinkend van mijn frappuccino.

Daar komt de trein alweer. De trein die mij hier vandaan helpt. Ik sta snel op van het bankje waar ik een poosje op zat te wachten. 

Wat zullen mijn klasgenoten denken? Waarschijnlijk missen ze mij toch niet. Ze hebben genoeg plezier zonder mij.. 

Langzaam schuift de deur open en stap ik naar binnen. Ik wil net de ruimte inlopen om te gaan zitten, als ik iemand heel hard hoor roepen. Hoor ik het goed? Volgensmij riep iemand mijn naam?! 

Waarschijnlijk verbeeld ik het me. Neem ik mezelf voor. Ik neem plaats bij een bank. Deze hele wagon is leeg. Niemand te bekennen. Lekker rustig. 

Ik pak mijn oortjes uit mijn koffer en zet een liedje op 'Be alright' van Dean Lewis. Starend naar buiten begint de treint langzaam in beweging te komen. 

Letsgo somewhere..

Nieuw hoofdstukjee! Ik was even inspiratieloos, maar toen ik eenmaal bezig was kwam het wel een beetje. Ben nog steeds best druk, maar probeer zo snel mogelijk weer te updaten! Thanks voor de 2k reads btw!! Lots of love xxx  (vergeet niet even op dat sterretje te klikken ;))