Cruel Intentions

Chapter 4

Heather's Pov

"Ms. Fraier impossible naman kasi ang gusto mong mangyari. Isa pa wala na ring available slot." She tore her eyes off her computer and stare confusedly at me. "May problema ka ba sa Business Math professor mo?" She ask oncd mor. Siguro nga ang lakas maka-alien ng dating para kay Ms. Eliance na gustuhin kong lumipat sa klase ng ibang business math teacher samantalang sandamakmak ang nagkakandarapa na mapunta sa klase n'ya... what's his name again?

"Wala naman po, it's just that I don't feel like having  him as my new prof, mukha po kasing fresh graduate lang s'ya Ms. Eliance." I smile weakly at her as I played with my ring, she shook her head and supressed her laugh. "Like always, masyado ka talagang mitikulosa pero ako na ang nagsasabi na magaling na professor si Mr. Gallego in fact halos magkandarapa ang iba pang university makuha s'ya, gano'n s'ya kagaling kaya swerte ang Empire University na sa 'tin n'ya napiling magturo." Can you believe that? Nagrereklamo ako sa credibility niyang magturo sa 'min pero uraurada ay nasampal ako ng mga achievements n'ya sa life.

Edi s'ya na 'yong genius.

Bagsak balikat na lumabas ako ng faculty room, lunch break ngayon pero hindi ako nakararamdam ng pagkagutom. Gusto ko na lang umuwi.

Maybe I was too pre-occuppied that I failed to notice the existence of someone right in front of me. Dire-diretso lang kasi akong naglalakad habang nakatungo atsaka pa lang natauhan nang may nakabungo ako na naging dahilan para mahulog ang iilang module na bitbit ko. "S-sorry — " I immediately swallow  lump in my throat as soon as I get to see that someone's face, sa rami ng taong makakabanga ko bakit s'ya pa?

Mabilis akong tumayo at kaagad na humakbang paatras, hindi n'ya na suot 'yong salamin n'ya kanina pero bakit parang mas hot s'ya kapag suot n'ya 'yon? I shut my eyes close and bite my lower as I tried my very best to calm myself down. "Tumingin ka sa dinadaanan mo, Ms. Fraier para hindi ka nakakaabala ng iba," he muttered seriously that I thought he is mad at me, at the back of my mind silly thoughts of mine start to pop up. Thoughts that I should stop thinking of.

Saglit kaming nagkatitigan bago ako mabilis na tumalikod sa kanya ngunit nakaiilang hakbang pa lang ako'y narinig ko na kaagad na tinawag n'ya 'ko. Bumuntong hininga ako at unti-unti s'yang hinarap. "Yes po, Sir?" I ask and smile awkwardly, pakiramdam ko rin ay pinagpapawisan na 'ko ng malamig ngayon.

My world stops spinning for a moment and everything is in slow motion as he stride to me. Napalunok ulit ako at kabadong napahawak sa lace ng suot kong id. "You forgot...this." A playful smile is now visible on his face as he handed me those module. Kinuha ko 'yon sa kanya at ngumiti na lang ulit bago ako muling tumalikod at mabilis nang naglakad paalis sa hallway.

Sapo-sapo ang aking dibdib ay pumasok ako sa isang cubicle at doon ay nagpakalma ng aking sarili. What the heck was that? Why the fuck I was like that? Desidido na talaga akong idrop ang subject na 'to, hindi ko na kaya. Mamatay ata ako kapag nakita ko pa s'ya ulit.

He is just too much so do the beatings of my heart that I cannot handle.

Nabasag ang katahimikan sa loob ng cr nang may lumabas mula sa magkabilang cubicle ng cr. "Ang gwapo ni Sir. Gallego hindi ba? Sayang lang may girlfriend na kasi ta's alam mo ba nadaanan ko sila sa isang classroom kanina ang sweet-sweet nila!" She blurted out, lumabas ako sa cubicle at naghugas ng kamay habang patuloy pa rin ang dalawang babae sa pag-uusap tungkol kay Sir. Gallego pati na rin sa girlfriend daw nito.

Sandali nga, may girlfriend pala s'ya ta's nakipag-one night stand s'ya, ibig sabihin ba non fuck boy s'ya?!

I cannot fathom and sort this thing out, mas lalong hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit binibig deal ko ang lahat ng ito samantalang mukhang wala naman s'yang pakialam, nakakastress na sa totoo lang.

I was out of my sanity and basically just spacing out as my fourth subject ended. Wala naman akong kaibigan dito na makasasabay ko sa pagkain kaya mag-isa lang akong naglalakad papunta sa cafeteria. Nang maisipan kong tawagan si Ressee para sana ibalita rin sa kanya ang nakawiwindang na nangyari sa 'kin ngayong araw ay hindi niya naman 'yon sinasagot, but maybe she's quite busy that she wouldn't able to pick up my calls. I heave a sighed and sat on one of the benches in the quadrangle.

"I heard you're questioning my credibility as your business math teacher?" Nanlalaki ang mga mata nilingon ko ang katabi ko sa bench nang marinig ko ang pamilyar n'yang boses pati na rin ang laman ng sinabi n'ya. He bore his eyes lazily on me and smirk as he close the book that he was reading. "S-sir... Ano uhm, h-hindi naman sa gano'n." I run out of words, I was standing in front of him speechles, while he's giving me that taunting look. I exhaled and shut my eyes close.

"Hindi ko po alam kung naalala n'yo 'yong nangyari sa 'tin pero naalala ko 'yon and I find it very awkward on my part k-kaya gusto kong magpalipat sa klase ng ibang business math teacher." Oh God! The corner of his lip twitched as he look at me intently, is he mad? I don't know...

"H'wag mong gawing big deal ang walang kakwenta-kwentang bagay, Heather, I as well do not expect this, I didn't expect that you are my student, we can go continue our own lives and pretend as if nothing happened, professor mo 'ko at estudyante kita 'yon lang 'yon at wala ng iba." His sharp words pierce through my heart and made a little cut on it, sabi ko nga wala lang ang nangyaring 'yon.

"I-is that so?" Muli kaming nagkatitigan habang  nanatili ang kawalan ng buhay sa pares ng mga mata n'ya. Holding the last piece of my dignity, I turned my back and walked away as if nothing happened, as if I didn't feel worthless at all, as if he didn't make me feel like one, tahimik akong umiyak kasabay ng paulit-ulit kong pagpunas sa mga luhang lumandas sa 'king pisnge.

"Heather ang tamlay mo ata," puna ni Manang pagkauwi ko kinagabihan, ngumiti ako sa kanya at naupo muna sa may sala para makapagpahinga. "May sakit ka ba?" Umiling ako at nagtakip mg bibig sa ginawa kong paghikab. "Ayos lang naman po ako, napagod lang talaga sa school." Ilang saglit n'ya pa 'kong pinakatitigan bago s'ya nagyaya na kumain na 'ko ng hapunan.

"Hindi po ba tumawag sila Daddy?" I ask, hoping that maybe they did ask on how am I but she shook her head. Mababakas ang awa sa mga mata n'ya habang nakatitig sa 'kin..

"Pakidalhan na lang po ako ng gatas sa kwarto, k-kumain na po kasi ako sa labas gusto ko na pong magpahinga eh." Hindi ko na s'ya hinintay pang sumagot at sa halip ay nagmartsa na 'ko papanik sa taas.

Pabagsak kong isinalampak ang sarili ko sa higaan, may ilang minuto na rin akong nakahiga doon nang makatanggap ako ng tawag mula kay Mommy, it immediately lift my mood. "Mom —,"

"Heather hija, may charity event sa Manila Garden bukas ng gabi may ipinahanda na 'kong gown kay Thlaine  'yon ang suotin mo at ikaw na lang muna ang pumunta roon. May business trip pa kasi kaming pupuntahan ng Daddy mo pagkatapos ng business convention." Kahit na kagat-kagat ko na ang labi ko upang maiwasan ang pagtakas ng mga hikbi sa 'king labi ay narinig pa rin 'yon ni Mommy.

I heard him groaned and sighed maybe out of annoyance. "Ano na naman ang iniiyak mo, Heather? Come on I don't have time to baby you anymore." She muttered, annoyance is evident on her voice. Mapakla akong napangiti ng dahil doon.

"Wala po Mom, It's just that I miss you." I bit my lower lip, bumangon ako at naupo sa gilid ng kama nang marinig ko ang pagkatok ni Manang sa pinto ng kwarto bitbit ang isang basong gatas na ipinatong n'ya na lang sa side table ko atsaka s'ya umalis.

"I miss you too hija, I gotta go and you better stop crying over little things. Hindi ka na bata." She reminded me as if I kept on forgetting that thing, hindi naman talaga ako naging bata, hindi ko maranasang maging bata dahil sa pressure na ibinibigay n'yo sa 'kin.