Cruel Intentions

Chapter 21

Heather's Pov

How I miss Renaissance to hear my rants about how messed my life right now and how fucked up that fucking fuck boy is.

I sighed exasperatedly. Enough with that f word hindi maganda sa babae ang nagmamura pero putang gala kasi.

"Ms. Fraier, hindi pa po ba kayo papasok? Magkakalahating oras na kayong narito." I awkwardly smile  and looked up to the guard. Hindi kasi ako makapagdecide kung papasok ba ko o iboboy cott ko na lang ang first day of work ko pati na rin ang mga susunod na araw ng trabaho ko.

Kung hindi ko lang kailangang bayaran 'yong mga natitirang utang ni Dad sa bangko at mag-ipon para sa mansyon namin na s'ya ring nakabili edi sana hindi ko na kailangang magtrabaho rito. Letche! Nagpapadyak padyak ulit ako sa inis.

My eyes almost pop out of it's socket as I saw whose car stop in front of the building. Lumabas si Euphraim ro'n at iniabot sa isang staff ang susi ng sasakyan n'ya.

Iiwas ko na sana ang tingin ko sa kanya ng makita kong may pinagbuksan s'ya ng pinto sa may passenger seat. Ibang-iba man ang ayos n'ya ngayon, mula sa pananamit at hairstyle, alam ko na s'ya pa rin 'yon si Millicent.

That girl who threw the bomb of truth straight to my face years ago.

Ramdam kong nanuyo ang lalamunan ko nang makita kong sumilay ang masayang ngiti sa labi ni Euphraim nang buhatin n'ya ang batang babae na bumaba rin mula sa kanyang sasakyan na sa tingin ko'y nasa dalawang taong gulang pa lamang.

A sudden gush of unabareable pain jolted throught my body as I saw them walks inside like a happy family that they really are. I looked somewhere else and crab-like step behind the guard. Hindi nila ako nakita at sapat na 'yon para makalma ako kahit papaano.

P-pamilyadong tao na pala s'ya at mukhang ang saya-saya n'ya na kasama sila.

My tears fall unconsciously.

Even if I know that what happened between us is just a lie for show and for his retribution. I can't helped but to think that maybe if I weren't my Dad's daughter we could be like that too. Baka may tyansa na kami ang nagkatuluyan, ako 'yong nasa posisyon ni Millicent ngayon at hindi kami namatayan ng anak.

I wonder if he still does remember our child? Nagluluksa pa rin kaya s'ya para sa anak naming hindi man lang nasulyapan ang mundong 'to o ako na lang mag-isa ang gumagawa no'n dahil nakalimutan na s'ya ng Daddy n'ya?

Baka hindi na, after all that child wasn't made out of love but revenge.

"Ms. Heather, sabay na tayo?" Nabali ang malalim kong pag-iisip ng marinig ang boses ni April na tumigil sa harapan ko pagkatapos n'yang magtime in sa biometrics.

"Umiiyak po ba kayo?" She worriedly ask. Kaagad akong umiling at pinalis ang mga luhang pumatak sa 'king pisnge at nabuo sa gilid ng aking mata.

"H-hindi, napuwing lang kasi ako. Tara na? Marami pa tayong gagawin di ba?" Nanatiling nakapako ang paningin n'ya sa 'kin. That was weird, she's cute and kind of a fashion person but she's weird.

"Alam n'yo po kahapon ko pa napansin na ang ganda-ganda ng mata n'yo." I cracked a smile as the awkwardness that probably I am the only has been feeling intensifies.

"Salamat — pero ang lungkot lungkot po. It made me wonder what's the reason behind that sadness in your eyes Miss Heather." Natulala ako sa sinasabi n'ya. Gustong-gusto kong umiyak ngayon dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay may nakakita ng lungkot sa 'king mata na pilit tinatago ng mga pekeng ngiti sa 'king labi.

She smiled shyly at me. "Sorry po, m-minsan talaga ang weird ko." Aniya saka na kami sabay na naglakad.

"P'wede ko bang makita 'yong first draft ng concept n'yo para sa commercial film ng N.R?" Iniabot sa 'kin ni Aldwin ang kulay itim na folder. Napatango-tango ako saka muling sumulyap sa kanila. I love how they want to bring the shooting of the said brand from just a studio shot/shooting papunta sa set kung saan nasa garden mismo kami, sa gano'n paraan ay mas mapifeel ng model 'yong ambiance ng paligid at mas maieexpress n'ya ng maayos ang sarili n'ya.

"P'wede naman pong palitan, time consuming kasi 'yong ganyan Miss Heather, pero mas maliit ang gagastusin. Not that we don't have enough budget for this project but because we want to show to our client that even a low cost project of cf still has the capabilty to create a cf that is worth to watch." Pagpapaliwanag pa ni Hubert.

"But you still has the last say about this concept bago natin ipakita kay Boss." Si April naman ang nagsalita habang iyong folder na naglalaman naman ng mga pictures ng mga naresearch nila kung saan p'wede kaming magshoot.

"It would be nice if we'll stick to your first idea of shooting their advertisement on a garden." I murmured as I scan notes that they wrote down from their last meeting with the client.

"Wala naman na 'kong gustong baguhin. Ipolish na lang natin 'yong ibang maliliit na detalye, mas maganda kung simple lang rin 'yong set na pagdarausan ng commercial film. Simple pero maihahiglight 'yong concept ng nature republic which is beauty and the nature itself." Seryoso lang silang nakatingin sa 'king lahat at mukhang wala pa silang sasabihin kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita.

We spend that day polishing the idea and listing things that we'll gonna need for the shoot. Kung maaprubaham 'yon ni Euphraim ay makakapagshoot na raw kami next week.

"Coffee?" Nag-angat ako ng tingin kay James saka s'ya nginitian at pinasalamatan para sa tasa ng kape na ibinigay n'ya sa 'kin. Ngumiti na lang rin ako ulit sa kanya bago ko ginugul ang oras ko sa pagpafinalize ng buong concept. Alam ko namam na baka may gustong baguhin 'yong client o si Euphraim pero sana wala na tingin ko naman kasi'y maayos na ang pagkakaplano namin para sa lahat.

"Heather, tumawag sa 'kin si Boss gusto n'ya raw na ipresent mo sa kanya ang first draft ng concept n'yo para sa commercial film." My jaw drop at that. Ilang segundo rin akong nakatulala lang sa kanya bago ko itinikom ang aking bibig.

"May problema ba?" I forced a smile and shook my head. Wala sa sarili akong napatingin sa folder na nakapatong sa lamesa ko.

"Nothing Ma'am, n-ngayon na po ba? Nasa office po ba si Sir." Tinapos n'ya muna ang pagtipa n'ya sa kanyang cellphone saka ako muling tiningnan.

"Naghihintay na 'yong company car at driver sa may lobby, ihahatid ka n'ya sa bahay ni Boss. Maaga kasing umuwi si Boss at hindi raw maganda ang pakiramdam." For the nth time this day I find myself speechless and could not react on the situation on time.

Umayos ako ng tayo at naiilang na ngumiti sa kanya. Maglalakad na sana s'ya ulit paalis ng pigilan ko s'ya. "Iyong secretary n'ya? Hindi ba p'wede na s'ya na lang ang magpresent nito kay Boss?" Naiilang kong tanong. Seryoso n'ya kong tinitigan.

"She can but then she do not know how to present that thing, parte ng job descriptiom mo 'yan hindi ba Ms. Fraier?" Napipilitan na lang akong tumango at bagsak balikat na naupo sa 'king computer chair at ilang beses na bumuntong hininga bago ko kinuha ang bag ko sa gilid ng lamesa at umalis na sa 'king cubicle.

Noong hindi ko pa alam kung sino ang nakabili ng mansyon excited akong makita 'to. Willing pa nga dapat akong magmakawaa sa bagong may-ari na payagan akong makapasok sa loob but now that I know who's the new owner of this place it made me feel like this house is off limits.

"Good afternoon Ma'am nasa sala po si Mr. Gallego, hininhintay na kayo." Napalunok ako ng ilang beses sa sinabi ng guard bago ako tuluyang pumasok sa loob.

Kung dito mula sa labas sigurado akong walang pinagbago. Iyong mga landscape, iyong bermuda grass gano'n pa rin 'yon.

"M-Mr. Gallego." Tawag ko sa kanya sa may kalakasang boses. Ang mga gamit namin pati ang puti at cream na kulay na loob ng bahay ay gano'n pa rin. Ang tanging nawawala lang ay ang family portrait namin at mga family pictures na nakalagay rati sa may dingding malapit sa sofa.

"Dala mo ba 'yong draft ng concept n'yo?" Napalingon ako sa may hagdan kung saan nangaling ang baritono n'yang boses. Wearing a gray sweatpants a black fitted t-shirt and his intimidating aura. I couldn't helped but to looked away.