Cruel Intentions

Chapter 17

Heather's Pov

I woke up only to be welcome by the white colored-ceiling of the room. Sinubukan kong bumangon mula sa pagkakahiga. Nasa'n ako?

My eyes widened upon seeing the ivy fluids that I have.

Napahawak kaagad ako sa 'king t'yan at napuno ng pag-aalala ang aking isip ng maalala ko 'yong baby ko. How's my baby?

"Just hang in there, love. Hindi ka papabayaan ni Mama." Bulong ko sa 'king sarili habang lumuluhang hinahawakan ang aking t'yan. Ilang saglit pa'y bumukas ang pintuan at mula ro'n ay pumasok si Kuya Rex.

"Kuya? Nandito ka. A-anong ginagawa mo dito?" I tried to stand but he immediately stopped me from doing so. Lumapit s'ya sa 'kin. Bakas ang sobrang awang nararamdaman n'ya para sa 'kin ng hagkan n'ya ko.

"Kuya 'y-yong baby ko? Okay lang ba s-s'ya. Is she or he safe?" I ask full of hope that he'll say that my baby is just fine. Tumikhim s'ya at naupo sa gilid ng kama. Hawak-hawak n'ya ang kamay ko ng bumukas na naman ang pintuan ng hospital room.

This time it was Mom and Dad who entered the room. I smiled weakly at them. Maluha-luhang lumapit sa 'kin si Mommy at mahigpit akong niyakap. Si Dad naman ay balisa lang na nakatayo sa gilid ko.

The thought of them coming in here after of what happened relieved me somehow. Nag-aalala at may pakialam pa rin sa kanila.

"Heather, everything is settled. Naipahanda na namin ang bahay na tutuluyan n'yo ni Rex sa London and also we enrolled you on a university there." Natigilan ako sa 'king narinig. Ano ang gagawin ko sa Londo? B-ba't ako pupunta ro'n.

"What would I do there Dad?" Unti-unting nawala ang kisap sa 'king ngiti ng maalala ko na ang lahat ng nangyari. A tears finally find it's escaped. He must have want me to stay away from Euphraim and his family after what have happened.

'Yon rin ang gusto ko. Ang lumayo sa kanya. Ang sama n'ya.

"Okay, but I want to pursue my education a year after I give birth to my child. Gusto ko muna s'yang tutukan." I want this child to have the attention and love he and she deserve. Ibibigay ko sa anak ko ang atensyon at pagmamahal na hindi ko nakuha sa sarili kong magulang.

That weak smile I have fade as I began to notice their silence.

"Y-you l-lost the baby, Heather. Mahina ang kapit ng bata k-kaya nagkaroon ka ng miscarriage." Umiiyak na sinabi ni Mommy habang pilit akong niyayakap. I tried to shoved her away as I keep on shaking my head.

Nagsimula na 'kong humagulhol nang mag-sink in na sa utak ko ang sinabi ni Mommy.

"H-hindi p-p'wede. I c-can't loose my child Mom. Y-yong anak ko Mom, y-yong anak ko. Andito p-pa s'ya nararamdaman ko pa s-sya eh." Pakiramdam ko napagod ang kaisa-isang lubid na pinanghahawakan ko para hindi ako masiraan ng bait pagkatapos ng mga nangyari at nalaman ko.

Iyong anak ko na lang ang pinanghahawakan ko para maging malakas at subukang bumangon ulit pero wala na s'ya.

I was crying my heart out as I mourn for my baby's death. Kung masamang panaginip 'to, gisingin n'yo na 'ko agad please.

"Nagsisinungaling kayo, n-nandito pa 'y-yong anak ko eh!" I shouted as I sobbed. Hindi ko maalala kung kailan ako nagalit na'to. Hinawi ko ang lahat ng mga nakapatong sa side table na nagdulot ng matinding ingay dahil sa pagkabasag.

Pilit akong inaawat ni Kuya habang si Mommy ay napayakap na lang kay Daddy.

Maya-maya pa'y pumasok ang doktor sa kwarto kasama ang isang nurse na may inabot sa kanyang pang-injection.

"Stay away from me! A-anong gagawin n'yo sa 'kin? Lumayo kayo sa 'kin. Ibalik n-n'yo 'yong baby ko!"

"Bring back my baby please, y-yong baby ko." Paulit kong sinasabi 'yon hanggang sa makaramdam na lang ako ng pagka-antok matapos nilang maiturok sa 'kin 'yong injection.

A tear drop from my eyes before it close. "Y-yong baby ko."

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa isang masamang panaginip. Kaagad kong nakita si Euphraim na nasa tabi ko at hawak-hawak ang aking kamay.

Mula sa pintuan ay sumilip si Lucas. Mukha itong balisa. "Kuya bilisan mo lang, baka bumalik rin kaagad ang pamilya ni Heather dito." He murmured and close the door afterwards.

I froze at what I heard. Hindi masamang panaginip 'yon? Ibig sabihin totoo 'yon? Ayoko pa ring maniwala.

"Heather — I lost the baby. W-wala na 'yong anak natin." Pagputol ko sa sinasabi n'ya. He looked down. Maya-maya ay nakita ko ang bahagyang paggalaw ng balikat n'ya.

Umiiyak ba s'ya? Wala s'yang karapatang umiyak! Kasalanan n'ya 'to.

"I-I'm s-sorry." His baritone voice cracked. Namayani ang tunog ng paulit-ulit na pagdapo ng palad ko sa mukha n'ya hanggang sa pilit n'ya 'kong niyakap.

"Will that change a thing? Maibabalik ba sa 'kin ng sorry mo 'yong buhay ng anak ko? Ng anak natin?" Umiiyak na tanong ko. He tried to hold my hands but I slapped him once more.

"Ano ba ang ginawa ko s-sayo? Sa kagustuhan mong gumanti sa Daddy ko pati 'yong magiging anak natin nawala. I-ito ba talaga 'y-yong gusto mong mangayari simula pa lang?" Marahas s'yang umiling.

"Namatay ang Mama mo dahil sa ginawa ni Dad sa inyo. You wanna get even that's why you used me. Ginawa mong oportunidad na makaganti sa pamilya ko ang nangyari sa 'tin. Wala na 'yong anak natin? Ayos na ba 'y-yon? Masaya ka na ba?"

"Pero putangina Euphraim! Anak mo rin 'y-yon. Naniwala ako na handa ka talagang bumuo ng pamilya kasama ako. Ang tanga-tanga ko para mahulog sa patibong na ginawa mo kasi minahal kita!"

I smiled bitterly at him as I wipe my tears.

"Lahat ba 'yon kasinungalingan lang? Lahat ng pinakita mo?" He remained silent at that. Tuloy-tuloy na dumaosos ang mga luha sa 'king pisnge.

"Of all the lies that you have told and showed me, making me feel as if I am a vital part of your life is my favourite. U-umalis ka na." Ilang taon na rin ang lumupas pero kapag naalala ko ang lahat ng nangyari. Umiiyak pa rin ako at sobrang nasasaktan na para bang kahapon lang nangyari ang lahat.

Hindi ko pa rin matanggap na nawala sa 'kin ang anak ko ng gano'n kadali.

"Heather." Mabilis kong itinago sa 'king kamay ang engagement ring na hindi ko nagawang ibalik kay Euphraim bago kami nagkahiwalay sa Santa Catalina. Pilit akong ngumiti kay Kuya Rex nang mapansin ko kaagad ang mapanuri n'yang tingin.

"Everyone's looking for you downstair." He murmured and plastered a smile.

"Mauna ka na, aayusin ko lang 'tong mga gamit ko para maayos na ang lahat bukas." Umalis na s'ya sa tapat ng pinto. Agad kong ibinalik sa maliit na box 'yong singsing at inilagay na rin sa maleta saka 'yon isinara.

"There you are. I'll miss you." Carter murmured as he hug me. He's one of my closest and special friend that I've earned in my years of stay here in London.

"You can just marry me. I'll help you save your family from bankruptcy." He's a half-filipino and half-french. Sa ikalawang pagkakataon ay hindi ko sinang-ayunan ang offer nya.

Hindi lang naman kami malapit na malugmok. Naghihirap na talaga kami. Hindi nga rin ako makapaniwal na sa isang apartment na lang nakatira si Mommy at Daddy sa Manila dahil ni liquedate na nila ang furniture company namin pati na rin ang mansyon para lang mabayaran ang pagkakautang namin sa bangko at hindi maipakulong si Dad. Wala na kaming assets.

"Carter you know my opinion about that. I want to marry someone because I wanna spend the rest of my life with them. Hindi dahil sa magiging tulong sila sa 'kin. Ang unfair no'n sa side mo. Pagbalik ko ng Manila gusto ko munang maka-usap 'yong bagong nagmamay-ari ng mansyon. I am a degree holder I believe I can find a stable job in the country. Kapag nakapag-ipon ako bibilhin ko ulit 'yong mansyon. Alam kong importante yon para kina Dad. Kahit 'yon lang muna ang mabawi ko." Napatango-tango s'ya at pilit akong nginitia.

"I just hope that someday it'll end up you and me. I love you, you knew that." Pilit akong ngumiti sa kanya. Alam at ramdam na ramdam ko 'yon.

"Someday, hindi pa lang kasi talaga ako ready ngayon. Wala pa sa isip ko ang magpakasal sa ngayon, Carter."