Ben Meriç Kaya. O herkesin dilinde dönüp dolanan Şizofren. Şizofren değilim kafamdakileri açıklayamıyor, dilimin ucuna getiremiyorum. İnsanlar beni anlamıyor ya da anlamak istemiyor. İnsanlara güvenmezdim insanlar da bana güvenmezdi.nAma ben her ro...
BÖLÜM ŞARKISI: AHMAK- MARİANA (ölümü görün belirttiğim yerde dinleyin ölümü görün dedim bakın)
Selaaaam!!
Size bir şey söyleyeceğim..ben yeni bir kurgu yazdım ama siz okuyamayacaksınız A'zel bittikten sonra o yazdığım kitap tamamen bittiğinde haftalık olarak atacağım Aynı zamanda taslakta onu yazıyorum...o kadar Heyecanlıyım ki...Anlatamam...Umarım onu da bir gün Bu kitap kadar seversiniz..
Ama önceliğimiz bilin ki A'zel..
Çok konuşuyorum farkındayım o yüzden bölümü yakalım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22.Bölüm
Hayatımın hiç bir yerinde Yaptığım bir şeyin pişmanlığı yaşamadım tamam yalan söylemeye gerek yoktu vardı bir kaç Pişmanlığım özellikle Meriç ile ilgili ancak Ondan ders çıkarırdım Ama arkadaşlarımın benimle aynı düşüncede olmadıklarını Sınıfın önünde En yakın arkadaşımın kelepçelerle götürürken idrak etmiştim
Ders çıkarabilen arkadaşlarım yoktu
Ve Batuhan bir buçuk saattir Sorgudaydı biz ise Meriçle Karakolun içerisinde bekliyorduk
Meriç sürekli olarak yanımdan kalkıp Telefonda birileriyle konuşurken Çantamın içerisindeki Su şişesini kapağını açıp Dudaklarıma götürüp içmeye başladım Meriç telefonunu cebine yerleştirip Yanıma oturduğunda Hiç bir şey sormadan Elimdeki Su şişesini Meriç'e uzattım su şişesine bakıp elimden alarak dudaklarının arasına götürdü Kapağını elimden alıp kapattığında "Sağ ol" dediğinde Sesli bir nefes aldı
"Batu Hacker değil mi" diye sordum iki elimi birbirine birleştirip Başımı Meriç'e çevirirken "Hayır Pera" dediğinde Kaşlarımı kaldırıp Dudağımı büzdüm "Eminim Öyledir" Bu sefer Meriç Kaşlarını çatarak baktı bana
"Pera Batu'nun arkadaşları Pek...İyi insanlar değil öyle diyeyim...Batu'nun aklı öyle şeylere pek ermez" kollarımı birbirine Bağlayıp sırtımı arkamdaki sandalyeye yasladım
"Ne olacak şimdi" diye sordum "Hiç bir şey" dedi hissiz bir şekilde İçeriden bağırış sesleri geldiğinde Meriç'in bakışları yavaşça Yerden kalktı elleri birbirine bağlıyken sıkmaya başladı
Koridorun köşesinde Onur Aksel'i gördüğümüzde Meriç çatık kaşları ve oldukça Ciddi surat ifadesiyle ayağa kalktı
"Problem Ne" diye sordu Onur Aksel Meriç ise Dediği tek şey "Konuşturmak için eğer içeride Ona zarar veriyorlarsa Burayı ayağa kaldırırım" İki elini beline koyup Etrafa kısık gözleriyle kolaçan etti "Sakin kimse zarar veremez...Sorunu anlat kısaca"
