Ben Meriç Kaya. O herkesin dilinde dönüp dolanan Şizofren. Şizofren değilim kafamdakileri açıklayamıyor, dilimin ucuna getiremiyorum. İnsanlar beni anlamıyor ya da anlamak istemiyor. İnsanlara güvenmezdim insanlar da bana güvenmezdi.nAma ben her ro...
Bölüm Şarkısı: Tamino- habibi Bölüm Şarkısı- Lia Shıne- Beni bana bırak Bölüm Şarkısı- Evgeny Grinko- Once Upon a Time
Bol bol yorumlarınızı görmek istiyorum✨✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
41.Bölüm
Meriç alt katta kahvaltılık bir şeyler hazırlamak ile meşgulken ben hala Mete'nin deftere yazdığı cümlelerin şokundan çıkabilmiş değildim.
Oturduğum yatakta başımı yatak başlığına yaslamış ve yan otururken aynı zamanda duvarı izliyordum.
Meriç ve Mete'nin babası Mehmet Kaya değil, Onur Aksel'di.
Mete bundan haberdar olmasına rağmen kardeşine bundan bahsetmemişti.
Mete yaşadıkları karşısında nasıl bu kadar normal davranabiliyordu?
Normal mi?
Kendisine uyuşturuculara boğmuştu.
Ve ben ona sırf böyle bir karaktere sahip olduğu için iğrenç cümleler kurmuştum.
Dudaklarımı yalayarak gözlerimi saniyelik kapattığımda, ilk defa bilmemem gereken bir şeyi bilmek beni mahvetmeye başlamıştı.
Meriç hayatının sonuna kadar babasının kim olduğunu bilmeyecek miydi?
Ona okuduğum andan itibaren durumu açıklayabilirdim.
Ama ben açıklamak yerine kağıdı paramparça etmiştim.
Ve vicdan azabından gebermenin eşiğindeydim.
Kapının birden açılması ile yatakta olduğum yerde irkilirken Meriç'e baktım.
"Yemeği hazırladım, yemeğini yedikten sonra ilacını da içersin." Dediğinde yutkunup gözlerine baktım.
Meriç, ciddi anlamda Onur Aksel'e benziyordu.
Kahverengi gözleri.
Kavisli kaşları.
Ve her ikisinde de var olan sivri çene hatları.
"Pera duyuyor musun beni?" Dedi Meriç elini havaya kaldırıp iki yana sallayarak. Başımı aceleyle sallayarak yataktan çok yavaş ve dikkatli bir şekilde kalktığımda karnımdaki acı kendini belli etmişti.
"Sargını da değiştirim bugün" Sesimi çıkarmadım.
"Yardım edeyim mi yürüm.." Elimi kaldırarak onu durdurdum. "İyiyim." deyip merdivenleri inmeye başladım.
O sayfayı yırtarak hem Mete'nin özeli için, hem de Meriç'in üzülmemesi için en doğru olanı yaptın.
