Ben Meriç Kaya. O herkesin dilinde dönüp dolanan Şizofren. Şizofren değilim kafamdakileri açıklayamıyor, dilimin ucuna getiremiyorum. İnsanlar beni anlamıyor ya da anlamak istemiyor. İnsanlara güvenmezdim insanlar da bana güvenmezdi.nAma ben her ro...
Bölüm Şarkısı- Spotify'dan Azel koleksiyonundan size denk gelen şarkıyı buraya bırakın 🍓✨
Helllloooooo <3 bölüme hoş geldinizzz bölüme oy ve satır aralarına yorum yapmayıı unutmayınn olur mu🩷🍓
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Mete ve Meriç)
55. Bölüm
Hilal Kaya'nin bakışları hemen arkama döndüğünde yutkunarak başımı omzumun üzerinden yakalanma korkusu ile birlikte döndüğümde, Onur Aksel'i dudakları aralanmış, gözleri dolu dolu, ve her iki eli yanına düşmüş bir şekilde görmüştüm.
Hissettiğim heyecanı, en son Meriç'e aşık olduğumda hissetmiştim.
Birbirlerine öyle bir kilitlenmişlerdi ki, gördüğüm manzarayı açıklayabilecek bir kelime bulamamıştım.
Özlem değildi, üzüntü değildi, mutluluk değildi.
Ancak Hilal Kaya'nın gözleri dolduğunda suratına düşen özlem, üzüntü veya bir başka duygu değil, pişmanlığın ta kendisiydi. Gözlerim hemen Onur'un arkasında olan, Ateş'e, Orkun'a, Meriç ve Mete'ye kaydığında hepsinin burada olduğunu ilk başta idrak edemedim. Meriç ile göz göze geldiğimizde bakışları yavaşça, Hilal Kaya'ya döndü. Hilal ise Onur Aksel dışında kimse ile göz teması kurmamıştı. Meriç ve Mete'nin aklından geçenleri deli gibi merak etmiştim. İkisi de şoktaydı, çünkü hiçbir tepki vermiyorlardı.
"Sen..ci..cidden.." Onur Aksel cümlesini yarıda kesip sertçe yutkundu. Gözleri Hilal Kaya'nın her yerine dokunmuştu.
"Seni hatırlıyorum.." Diye fısıldamıştı Hilal.
Ateş'in bana baktığını hissettiğimde ona doğru döndüm. Gözlerinde öyle bir sinir vardı ki bir anlığına beni korkutmuştu. Kaşıyla yanıma gel işareti yaptığında onu görmemezlikten gelip ikisinin arasından çekilip, geriye adım attım. "Ben seni hiç unutmadım.." Onur Aksel'e, Hilal Kaya'nın oğullarını hatırlamadığını söylemiştim. Bana anlamlı bir kısa bir göz teması kurduğunda geri Hilal Kaya'ya döndü.
Onur Aksel bir adım yakınlaştığında, Hilal gözleriyle incelemeye devam ediyordu. Titreyen eliyle Hilal'in elini tuttuğunda, dudaklarının titrediğini gördüm.
"Buradan çıkalım mı? Beraber." Hilal Kaya'nın bakışları ilk defa Meriç ve Mete'ye döndüğünde, Mete'nin bayılacak gibi olduğunu görmem ile yanına doğru ilerledim. "Mete iyi misin?" diye sordum. Meriç derin nefesler alarak yanımdan çekilip dışarıya doğru çıktığında Orkun benim yanımda, Ateş ise Meriç'in yanına gitmişti.
"Mete güçlü kal oğlum. Bak şu an herkes şokta. Buradan bir çıkalım he.." Mete başını iki yana salladı. "Bir tek onu hatırlıyor.." Diye fısıldadı gözlerinden bir damla yaş akarak. Hilal Kaya kolunu Onur Aksel'in elinden kurtarıp yanımıza doğru gelmeye başladığında Mete'nin titremeye başlamasıyla, Orkun sakin ama bir o kadar da stresli bir şekilde Ateş'e seslendi. "Ateş gelir misin! Hemen lütfen." Ateş, Meriç'i kolundan tutmuş ve içeriye geri sokmuştu. Meriç'in bakışları yerdeydi.
