A'ZEL

25.BÖLÜM🩸

Bölüm Şarkısı; Alone- Unplugget

Bölüm Şarkısı; Owsey- Thousands of summer Twilights

Bölüm Şarkısı- Ricegum- God Church

welcome to read my story (bak bak havalara bak şaka şaka hoşgeldiniz!)

5-6 bölüm kadar sonra da Size söylemiştim önceden Geri Sayım Başlatacağımı (Geri sayım Final ile ilgili değil bölümün içinde bir geri sayım) tahmin yürütün biraz Bakalım Nasıl bir geri sayım olacağı ile ilgili

Bölüme Oy ve Yorum yapmayı unutmayın İthafları ancak o şekilde verebilirim

Gidiyorum ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum

Sizlere çok love (neden bu kadar çok konuşuyorum...Hala konuşuyorum gittim allah kahretmesin)

25.Bölüm🗝

Sır, denilen üç harfli tek bir kelime ne kadar dile kolay gelse de, sadece içinde sır saklayanların bildiği bir maceraydı.

Evet, sır bir nevi maceraydı.

Tek bir kişinin arasında kalması gereken sır; eğer ikinci kişiyi içine ortak alırsa o sır olmaktan çıkardı çünkü; ikinci kişi emin olun ki üçüncü kişiye, üçüncü kişi ise dördüncü kişiyi sırra ortak ederdi.

Ve bu sır olmaktan sizin haberiniz olmadan çıkardı.

Ateş'in içi o kadar sırlarla doluydu ki o sırlara ulaşmak için elinizden gelen her şeyi yapsanız bile, kendi sırrını kendinden başka kimseye paylaşmazdı.

Çünkü güven denilen o şeyin hiç bir insanda olduğunu düşünmüyordu.

O dört kişilik arkadaş grubundan mutlu görünen ama mutlu olmayan bir kişi daha oydu.

Ateş Kandemir.

Çok acı çekmiş insanlar dışarıya mutsuzluğunu belli etmemek için esprili ve komik insan olmaya çalışırdı. Ama aslında insanları mutlu ederken kendi mutsuzluğunun o gecenin akşamına farkına varırdı.

O kalıp ise sadece dışarıya görünen bir maskeydi.

Ateş Kandemir görünenden daha fazlasıydı.

Ailesini anne babasını seviyordu elbet onlar olduğu için mutluydu ve hayatı boyunca ailesine minnettardı. Ama bir yanı biyolojik anne babasının özlemini de arıyordu.

Onları gerçekten özlüyordu.

Ama ölen kişileri geri getiremezdi daha çok küçüktü ailesini trafik kazasında kaybedeli çok olmuştu ağlamıştı da çünkü o küçük yaşında yalnız kaldığını düşünmüştü.

Öyleydi de.

Çocuk yuvasında on dört yaşına kadar kalmış,

Daha sonra bir koruyucu aile Ateş'i istemişti.

Ateş karşı çıkmamıştı çünkü; bir ailesi vardı. İlk başta ne kadar onlara karşı temkinli olsa da aslında onu seven, biyolojik olmasa bile bir anne baba vardı.

Çocukları olmayan bir aileydi. Ama yıllar sonra bir kız çocukları olmuştu. Ateş belki de o an abilik duygusunu ikinci defa tatmıştı çünkü kardeşini çok seviyordu.